به گزارش روز دوشنبه گروه اخبار علمي ايرنا از پايگاه خبري ساينس ديلي، معمولا جزاير لانگرهانس در پانكراس توسط يك شبكه فراسلولي محاصره شده اند كه ملزومات ساختاري و بيوشيميايي مورد نياز سلول ها را فراهم مي كند. اجزاي اين شبكه پوششي، به پروتئين هاي بين غشايي موجود روي سطح جزاير متصل هستند تا امكان توليد مثل، ترشح انسولين و ارتباط سلول به سلول را فراهم كنند.
در تحقيقات قبلي مشخص شده است هيدروژل ها به دليل ويژگي هاي ساختاري قادرند عملكرد شبكه پوششي جزاير لانگرهانس را شبيه سازي كرده و ملزومات آن را تامين كنند. اما تركيبات شيميايي مورد استفاده در اين هيدروژل ها موجب ناسازگاري آن ها با سلول ها يا مولكول هاي بيواكتيو مي شود.
محققان هندي براي حل اين مشكل، از تركيب دو پروتئين ابريشم استفاده كردند كه به طور خودكار حالت ژلاتيني به دست مي آورد. سپس محققان سلول هاي سازنده انسولين را از بدن موش ها خارج كرده و درون اين ژل قرار دادند. سپس اين ژل را از داروهاي سركوب كننده سيستم ايمني پر كردند تا توسط سيستم ايمني پس زده نشود. در مرحله آخر، ژل جديد به زير پوست موش ها تزريق شد.
به گفته محققان، اين ژل شبيه ساز شبكه پوششي جزاير لانگرهانس به سادگي و با كمترين تاثير تهاجمي به زير پوست موش ها تزريق مي شود و پايداري سلول هاي جزاير و توليد انسولين را در محل تزريق حفظ مي كند. از آنجا كه مواد اوليه مورد نياز براي ساخت اين ژل به وفور در دسترس قرار دارد، بهاي تمام شده آن بسيار اندك است. اين فناوري جديد قادر است مبتلايان به ديابت نوع يك را از دشواري تزريق مستمر انسولين رها سازد.
گزارش كامل اين تحقيقات در نشريه Biomaterials منتشر شده است.
علمي (6)**9259*2017
تهران– ايرنا- محققان انستيتوي فناوري هندي گواهاتي نوعي ژل قابل تزريق ساختند كه با استفاده از پروتئين هاي ابريشم قادر است سلول هاي سازنده انسولين را به بدن افراد مبتلا به ديابت نوع يك منتقل كند.
