مردم هرمزگان متناسب با شرایط اقلیمی و وسایل و ابزاری كه طبیعت در اختیارشان قرارداده است، صنایع دستی خاص خود را در طول زمان پدید آورده اند.
به واسطه دسترسی بیشتر به درخت خرما از برگ این درخت برای تولید انواع محصول های حصیری استفاده شده كه می توان به خانه های حصیری (كپر یا تَك و غیره) و حتی برخی لوازم آشپزخانه اشاره كرد.
كوزه سفالی كه در اصطلاح محلی به آن جهله گفته می شود، یكی از صنایع دستی استان است كه برای خنك نگه داشتن آب شرب در منطقه رواج داشت و اكنون تنها در روستای شهوار میناب تولید می شود.
قدمت جهله سازی در هرمزگان به سه هزار سال قبل می رسد كه اكنون با ماشینی شدن زندگی، كاربرد آن كاهش یافته و یخچال ها و آبسردكن ها جای آن را گرفته اند.
این وضعیت فروش سفالینه ها را كاهش داده و بر معیشت سفالگران تاثیر گذاشته است.
علی رحیمی شهواری یكی از هنرمندانی است كه هنر جهله سازی را از پدر خود فرا گرفته و 50 سال است در این زمینه فعالیت می كند.
وی می گوید: اكنون جهله، قلك و برخی دیگر از اشیا و ظروف سفالی را در كارگاه خود تولید كرده و برای فروش به بازار شهر میناب می برم ولی میزان فروش رضایت بخش نیست.
این هنرمند سفالگری سنتی هرمزگان ادامه داد: نبود مشتری باعث شده كمتر كسی علاقه به فراگیری این رشته داشته باشد و اگر روال به همین صورت ادامه یابد سرنوشت مناسبی در انتظار جهله سازی نیست.
معاون صنایع دستی اداره كل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هرمزگان درباره این وضعیت گفت: قبل از هرچیز باید توجه داشت صنایع دستی استان كاربردی هستند كه با صنعتی شدن زندگی ها، وسایل جدید جای آنها را گرفته اند.
سهراب بناوند بیان داشت: مردم با توجه به نیاز روز خود اقدام به انتخاب این صنایع دستی می كنند و بر این نكته واقفیم كه باید كاربری های جدید برای صنایع دستی هرمزگان تعریف كرد.
وی ادامه داد: كاربری تزیینی این وسایل یكی از راهكارهایی است كه اندیشیده شده و با برپایی ویترین و غرفه در اداره هایی مانند استانداری هرمزگان سعی در ترویج آن شده است.
معاون صنایع دستی هرمزگان ادامه داد: هرچند این كارها كافی نیست ولی امید می رود با افزایش این مكان ها و همچنین بهره گیری از آنها در پس زمینه تصاویر تبلیغاتی بتوان گام های بیشتری برداشت.
وی خاطر نشان كرد: زمانی كه محصول صنعتگر فروش داشته باشد جوانان برای فعالیت در آن رشته هم راغب می شوند.
بناوند بیان داشت: همچنین اداره كل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هرمزگان برای حفظ این محصول ها نسبت به برنامه ریزی و همكاری با اداره كل فنی و حرفه ای برای آموزش این رشته ها به جوانان و علاقه مندان اقدام كرده است.
وی اشاره كرد: در این همكاری ها، اداره كل فنی و حرفه ای هرمزگان افراد را در رشته های مختلف صنایع دستی آموزش می دهد كه آموزش رشته جهله سازی در آموزشگاه فنی و حرفه ای خواهران شهرستان میناب از فصل جاری آغاز شده است.
سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی میناب هم گفت: آموزش افراد علاقه مند آغاز مسیر محسوب می شود و باید روش های بازاریابی و فروش هم به این افراد آموزش داده شود.
فاطمه باستانی بیان داشت: هرچند بیشتر صنایع دستی هرمزگان به صورت خانگی تولید و فروخته می شود، ولی می توان با اندكی آموزش، از شبكه های اجتماعی هم برای معرفی و فروش بیشتر این محصولات در راستای بهبود معیشت فعالان صنایع دستی بهره گرفت.
وی یادآور شد: جهله زمانی از رایج ترین ظروف كاربردی مردم هرمزگان بود كه آب گرم فضای بیرونی را بین هفت تا هشت درجه خنك می كرد.
سرپرست میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری میناب ادامه داد: از جهله به واسطه فرم زیبایی كه دارد می توان به عنوان وسیله ای تزیینی استفاده كرد.
مدیر مركز آموزش فنی و حرفه ای خواهران میناب هم در این خصوص اظهار داشت: اولین دوره آموزشی سفالگری (جهله سازی) با حضور 20 مهارت آموز از 28 مهر آغاز شده و سه ماه ادامه خواهد داشت.
فاطمه اعتمادی بیان داشت: علاوه بر رشته سفالگری، رشته های گلیم بافی و خوس دوزی هم در این مركز به علاقه مندان آموزش داده می شود.
3219/2094
بندرعباس - ایرنا - صنایع دستی هر كشور نشان دهنده روش زندگی مردمان آن دیار در گذر زمان و ذوق و سلیقه هنرمندان تولید كننده است و جهله هرمزگان نیز با همین ویژگی ها بخشی از هویت فرهنگی استان است كه درگیر بیم و امیدها برای بازگشت به خانه هرمزگانی است.
