اربعین سفری معنوی و درعین حال با نشاط ترین پیاده روی میلیونی مسلمانان برای زیارت سید و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالحسین (ع) است كه توفیق می خواهد.
در این سفر معنوی همه افراد، حتی آن هایی كه تمكن مالی در حد پایین دارند نیز می توانند پیاده روی از نجف اشرف بارگاه ملكوتی حضرت علی (ع) تا كربلای سید و سرور شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) و بین الحرمین را انجام دهند.
مسیر به ظاهر طولانی و خسته كننده به نظر می رسد اما خستگی در چهره مسافران كربلا دیده نمی شود.
شور حسینی كه از اول محرم شروع شده بعد از آن با سفرهای اربعینی ادامه می یابد و در طول مسیر حركت موكب های مردمی در شهرهای كشورمان برای پذیرایی و اسكان مسافران ایجاد شده و مسافران به راحتی از این امكان بهره می برند.
همچنین در مرزهای ایران وعراق، موكب ها با امكانات بهتری مستقر شده و مسافران نیز با آرامش به طور مرتب پذیرایی و اسكان می یابند، در مسیر بصره تا نجف و از نجف تا كربلا هم موكب های ایرانی در كنار موكب های عراقی به شكل محدود دایر شده و در كربلا هم تمام استان ها حتی شهرستان ها دارای موكب هستند.
* رستاخیز اربعین
حركت بیش از 20 میلیون نفر از كشورهای مختلف جهان در آستانه اربعین شاید تمرینی برای شركت در ندای ظهور حضرت مهدی (عج) باشد و این پای پیاده و حركت از راههای دور و نزدیك ناشی از آماده شدن برای شركت در آن روز بزرگ باشد.
در اربعین حسینی حركت مردمی بدون سازماندهی دولتی و به صورت خود جوش بوده كه به غیر از ایران وعراق، شاید دولت های دیگرچندان موافق این حركت نباشند و از آن حمایت نكنند و مردم شیعه سایر كشورها با مشقت فراوان بعضا 16تا 20 روز باید با خودرو و یا پیاده، خود را به كربلا برسانند.
خود این حركت میلیونی لبیك به ندای امام حسین (ع) بوده كه هرچند در آن زمان نبودند اما با زبان بی زبانی می گویند در برابر یزیدیان زمان خود ایستادگی كنیم.
در دوران حكومت صدام اجازه چنین حركتی برای مردم حتی خود عراقی ها هم داده نمی شد ولی بعد از كه از 2003 میلادی باب پیاده روی شكل گرفت و هر ساله و زنان و كودكان به همراه مردان برای درس آموزی از اسوه مقاومت حضرت زینب (س) پیاده روی را انجام می دهند.
به طور حتم این پیاده روی یك حركت ارزشی و معنوی بوده كه شعائر دینی بعد از شهادت حضرت ابا عبدالحسین(ع) تداوم یافته و «كربلا در كربلا می ماند اگر حضرت زینب نبود» یاد آوری این كار با همین پیاده روی و لمس كردن سختی خاندان حضرت رسول (ص) است.
* دنیایی كه حسین ندارد، دنیا نیست
همه كسانی كه عاشقانه پیاده روی قرن را طی می كنند یك نوع بركت و انرژی در خود می بییند و برخی از مردم عراق از بصره تا عراق شاید 500 كیلومتر را پای پیاده با خانواده اعم از زن، بچه، پیرمرد، پیرزن و حتی با عصا یا روی ولیچر در این رستاخیز عظیم حسینی شركت می كنند.
این ها عاشق اند و احساس می كنند باید با خاندان امام حسین (ع) در اربعین اعلام همبستگی كنند و بهترین گزینه حركت از منزل با تمام اعضای خانواده و به صورت پیاده تا كربلا می باشد.
بسیاری از این زائران حسینی حتی كفش و دمپایی هم پا نكرده بودند و بچه در بغل و ساك مختصر لباس روی كوله و برخی هم بچه ها و معلولان در ویلیچر گذاشته بودند.
در این مسیر، انسان های بزرگی دیدم كه با وجود محدودیت مثل معلولیت و نابینایی در مسیر راهپیمایی اربعین حضور داشتند كه در مواردی مردم برای مسیر كمك می كردند.
در این مسیر پیرزن، پیرمردی و نابینایی كه یك عصا در دست و یك كوله پشتی بر دوش در مسیر نجف تا كربلا در حركت بود، برایم دیدنی بود.
* تحقیر مرگ در اربعین
اگر واقعا زائر كربلا باشید و عمق جان می خواهید، باید در این رستاخیز بزرگ شركت كنید و حتی قبل از این كه حركت كنید وصیت نامه خود را نوشته و با روحی آرام به این سفر می روید.
حركتی كه در آن شاید بدون برگشت باشد و هر آن احتمال مرگ ناشی از قوت ناگهانی مثل تصادف و مرگ طبیعی و شهادت ناشی از حمله تروریستی در طول مسیر صورت گیرد، به طور مسلم مرگ به بازی گرفته می شود كه سفر معنوی مستحبی و توام با ثواب اخروی است.
البته لطف خدا و به بركت درایت رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی و پشتیبانی مردم كشورمان و نیروهای مسلح از مردم عراق و انهدام داعش، امنیت در طول مسیر از ایران تا عراق برقرار است.
مردم در طول شبانه روز این مسیر را به صورت گروهی و تنهایی با پای پیاده حركت می كنند كه كسی اجازه و جرات ورود به این كاروان عظیم نداشت و مردم آنقدر رعایت می كردند كه مثل یك جریان سیل آسا و با جوش و خروش در حركت بود.
در طول مسیر ایست و بازرسی های ماموران عراقی نیز فعال بود و مسائل امنیتی به عنوان اولویت اول از سوی دولت عراق برای زائران مهم بود و لذا زائران با احساس آرامش حركت می كردند.
* ایستگاه های پاسخ به سئوالات شرعی در طول مسیر نجف تا كربلا
حركت بسیار جالب و ارزنده كه از سوی دفتر آیت الله سیستانی صورت گرفته بود درهر چند 100 متر ایستگاه های پاسخ به سئوالات شرعی در بین موكب ها ایجاد شده بود و یك روحانی به صورت شبانه روز در این محل حضور داشت.
این اقدام برای زائران اعم از عراقی، ایرانی و حتی سایر كشورها كه در این پیاده روی شركت كرده بودند و در مواردی دچار مشكل شرعی می شدند، كار ساز بود.
*تبلیغات گروه های منحرف
گروه های منحرف به اصطلاح شیعه و اما گرایش منفی در طول مسیر باید جدی گرفته شود، چرا كه گروه ها به شدت تبلیغات مخرب و انحرافی می توانند روی ذهن زائران اثر بگذارند، این گروه ها حتی همدیگر را هم قبول ندارند اما برای به انحراف كشاندن مردم مسلمان شیعه تلاش می كردند.
این فرقه های انحرافی، اربعین را فرصتی برای تبلیغات خود می دانند و همواره سر راه زائران سبز می شوند و كتاب و جزوه های خود توزیع می كردند كه برای خودشان نیرو جذب كنند.
* مهمان نوازی مردم عراق
در تمام مسیر منتهی به كربلا هزاران موكب مردمی دایر شده كه به صورت شبانه روزی از زائران اربعین پذیرایی می كنند، از آب و چای گرفته تا انواع غذا وشیرینی كه به صورت رایگان و با احترام كامل به مردم ارایه می شود.
در این موكب ها همچنین جای خواب و استراحت و سرویس های بهداشتی و حمام نیز برقرار است و مردم از هر كشوری بودند انگار در خانه خودشان و حتی بهتر مثل این كه در یك هتل اسكان یافته، به صورت مجانی به آنان خدمت می شود.
برخی از مردم این مسیر هم كه موكب سر خیابان ندارند، زائر را به خانه هایشان دعوت می كنند و پذیرایی مفصل و جای خواب زائران را فراهم می كنند حتی ماساژ به مسافران هم می دهند و لباس هایشان را نیز می شویند.
*باران رحمت الهی در اربعین
باران این رحمت الهی در طول سفر ما از نجف تا كربلا 2 مرحله بارید كه موجب رفع گرد وغبار و لطافت هوای مسیر برای زائران حسینی شد.
شدت باران به حدی بود كه تگرگ تمام چادر موكب داران را به هم زد ولی موكب داران حسینی با وجود این كه غافل گیر شده بودند اما با هر سختی، دوباره احیا كردند.
باران روز شنبه شب هفته گذشته در نجف شروع شد و ما سفر خود را از به كربلا از كنار قبرستان وادی السلام شروع كردیم و در حالی كه باران شدت گرفته بود به حركت خود ادامه دادیم و هوا بهاری شده بود و دوباره فردای روز بعد (عصر یكشنبه ) نیز در نیمه های راه نزدیك عمود 900 هم با همان باران شدت گرفت.
* پوشش و زبان ها
علاوه برخود مردم عراق از شهرهای مختلف نیز، از رنگ لباس و زبان نشان می داد كه از شهر و ملیت های مختلفی برای زیارت امام حسین (ع) آمده بودند.
امسال هم 4 گذرگاه مرزی برای تردد مسافران بین ایران وعراق شامل هوایی ، مرز مهران، چذابه و شلمچه ایجاد شده بود كه ظرفیت مهران به مراتب بیشتر از سایر مرزها بود.
از مرز شلمچه ایرانی ها، هندی ها، پاكستانی ها و افغان ها با لباس محلی خودشان آمده بودند و پس از عبور از مرز، مسیر طولانی از بصره تا نجف را با خودرو طی كرده و از آن جا به كربلا با پای پیاده آمده بودند.
زائری پاكستانی كه در موكب استان هرمزگان اسكان یافته بود، در این زمینه می گفت: تا مرز شلمچه با اتوبوس رسیدیم، هشت روز طول كشید و برگشت هم همین مقدار در مسیر خواهیم بود
او كه به اتفاق 80 نفر از دوستان وهمشهریان خود این مسیر طولانی را گذرانده بود، می گوید: به مرز ایران كه رسیدیم انگار به خانه خودمان رسیدیم و حتی از خانه خودمان احساس آرامش بهتری داشتیم.
زائری هندی نیز كه به همراه خانواده (همسر، دختر و پسرش) آمده بود، در مسیر راهپیمایی نجف تا كربلا می گفت: از پیاده روی اربعین لذت می بریم و احساس تنهایی در طول مسیر از ایران تا عراق نكردیم.
* بین الحرمین و حال و هوای زائران حسینی
وقتی به كربلا رسیدی آنقدر موكب برای استراحت زائران از سوی عراقی ها وایرانی ها ایجاد شده كه هركجا خواستی می توانی توقف كنی یا با همان كوله پشتی به زیارت حضرت ابا عبدالحسین (ع) وحضرت ابوالفضل (س) بروی.
دراین فاصله همه حواست به جلو و دیدن بارگاه حضرت ابوالفضل (س) است كه از دور دیده می شود و شما مشتاقانه به سمتش حركت می كنی و وقتی رسیدی در سمت دیگر بارگاه ملكوتی سید وسالار شهیدان حضرت ابا عبدالحسین(ع) است.
حالا به بین الحرمین رسیدی وماندی كدام یك را اول زیارت كنی مرقد حضرت عباس(س) یا امام حسین ولی ما اول رفتیم به زیارت سقای كربلا اول سلام دادیم و ازایشان خواستیم كه اجازه زیارت برادرش امام حسین (ع) برای ما بگیرد.
درحالیكه هنوز باورمان نمی شد كه در كربلا هستیم بعد ازحضرت ابوالفضل (س) به زیارت سرور آزادگان امام حسین (ع) رفتیم و چه صفایی دراین مكان مقدس داشت.
هنوز مرقد این دو بزرگوار و شهدای دشت كربلا در گودی قرار دارد وانسان وقتی وارد این سراشیبی می شود به یاد گودی قتلگاه كربلا در زمان شهادت امام حسین (ع) و72 یار باوفایش می افتد.
زیارت كردیم ، دعا و نماز خواندیم ولی دلمان نمی خواست برگردیم چرا كه این فرصت و این لحظه دیگر تكرار نمی شد و باید بیشتر می ماندیم تا سبكبار وآرام باشیم ولی گریه امان نمی داد و مرتب به یاد اقوام ودوستان وملتمسین دعا بودیم كه خواسته های آنان هم اجابت شود.
فرصتی بود كه با تلفن برخی از دوستان را به بین الحرمین وصل كنم وخودشان حرف با امام حسین (ع) وحضرت ابوالفضل(س) بزنند اما آنها كه باورشان نمی شد در صبحگاه سه شنبه و دراین لحظه در كربلا باشند و هم گریه امان شان نمی داد.
*آسیب و ایجاد انحراف ها در پیاده روی اربعین
پیاده روی اربعین كه به یاد اسیران خاندان پیامبر گرامی اسلام (ص) وغریبی حضرت زینب (س) شكل گرفت، با هدف یاد آوری دوران سخت و پیاده روی طولانی این عزیزان و زجر و محنت های فراوان بوده لذا این پدیده خاص خودش است و نباید برای آن جاذبه درست كرد.
در طول مسیر، تبلیغات ایجاد موج های آبی مشاهده شد كه موجب نگرانی درآینده می شود و این طرح ضد دینی اهمیت پیاده روی را خدشه دار می كند و بطور حتم این اقدام كه در زمینه زیارت امام رضا (ع) كردند این جا هم رخ می دهد، چرا كه وقتی اسم مشهد به زبان می آید، برخی می گویند برویم موج های آبی.
ارزش و اعتبار و لذت اربعین برای مردم به همین پیاده روی ، تاول زدن پا و خستگی راه بوده كه سفر معنوی و با خلوص نیت و برای قرب و منزلت جایگاه خاندان امام حسین(ع) می باشد وگرنه اینگونه جاذبه ها كه می توان در هر شهری ایجاد كرد، بنابراین این طرح ها یك نوع انحراف از مسیر اربعین است.
* تقویت زبان عربی
هرچند مردم عراق برای آن ها فرقی نمی كرد كه ایرانی هستی یا عراقی یا از دیگر كشورها، ولی وقتی زبان یك كشور بدانید بهتر می توانید ارتباط كلامی داشته باشید حداقل نسبت به لطفی كه به شما می كنند ابراز تشكر كنید، بنا براین یاد گیری زبان عربی كه زبان مردم عراق است، یك ضرورت برای زائران ایرانی است.
مردم عراق با صمیمت و با عشق از زائر امام حسین (ع) استقبال می كنند وهیچ انتظاری از ما ندارند اما بهتر است در حد سلام و تعارف و تشكر با زبان خودشان حرف بزنیم كه آن ها خوشحال تر می شوند.
مردمی كه سال ها درگیر جنگ و گرفتاری بوده ولی اعتقاد و ایمان شان پا برجا مانده و اربعین را به عنوان فرصتی برای ادای دین خود به امام حسین (ع) می دانند و وقتی وارد این كشور می شویم و مهمان آنان هستیم، بایستی رعایت احترام و قدردانی را از یاد نبریم.
*انتظارات بی جای مسافران
برخی از افراد كه پیاده روی اربعین را به پیاده روی معمولی و تفریحی اشتباه گرفته اند، انتظار زیاد تری ازعراقی ها داشتند و انگار هتل كرایه كرده اند، وقتی وارد خانه یك عراقی می شدند كه وای فا نداشتند شروع به غر زدن می كردند كه ما را آوردی اینجا تلفن خط نمی دهد یا وای فا فعال نیست.
این مسافر نماها و بیشتر از روی نا آگاهی و شاید هم آگاهی دست به چنین اقدام هایی می زنند كه اول باید گفت كه از ناقص عقلی و شعور كم این افراد بوده است و دوم این كه باید تشكر بسیار كرد كه به شما سه وعده غذا و محل استراحت در خانه مسكونی خودشان داده اند كه در ایران حتی برای خواهر و برادر خودت هم اینگونه مهمان نوازی نمی كنید.
*شور و شوق دوست داشتن را بیشتر ترویج كنیم
شور و عشق مهمان نوازی زیاد در بین مردم عراق دیده می شد كه مسافران اربعین حسینی با خوشحالی وصف ناپذیری، پذیرایی می كردند و وقتی می پرسیدند كه ایرانی هستید با زبان عربی می گفتند ایرانی ها روی سر ما جا دارند.
زمانی كه چیزی به باور تبدیل شد، این عشق، این فرهنگ حسینی و دوست داشتن واحترام نباید از بین برود و ما در حین سفر و بعد از بازگشت این حس نوعدوستی را بیشتر ترویج كنیم.
مردم عراق با تمام هستی و دارایی خود از زائران حسینی پذیرایی می كردند و حتی اجازه نمی دادند سفره پهن شده را مسافران جمع كنند و این رسم ادب و مهمان نوازی ناشی از معرفت بالا و احساس نزدیك بودن مسلمانان به همدیگر و بالاترین درجه انسانیت است.
6048
بندرعباس- ایرنا- وقتی جرقه رفتن به سرت می زنه دیگه همه چیز در این دنیا برای شما ناچیز می شود و فقط به این سفر فكر می كنی هر چند راه طولانی و پیاده باشد.
