۲۲ آبان ۱۳۹۷، ۱۱:۲۴
کد خبر: 83097865
T T
۰ نفر
نژاد پرستي دليل پنهان جنگ جهاني اول بود

تهران- ايرنا- فارن پاليسي در يادداشتي نوشت: جرقه آغاز جنگ جهاني اول را تنها احساسات ملي گرايانه روشن نكرد، بلكه نژاد پرستي بود كه اگرچه ناديده گرفته شد اما به عنوان يك بيماري ايدئولوژيك مهم با تار و پود اين جنگ درهم تنيده شده بود.

به گزارش روز سه شنبه ايرنا، 'رابرت زارتسكي' استاد تاريخ دانشگاه هوستون در يادداشتي با عنوان هرگز فراموش نكنيد كه جنگ جهاني اول نيز نژادپرستانه بود' افزود: در واقع اين تنها ملي گرايي نبود كه بزرگترين فاجعه قرن بيستم را رقم زد.
بر كسي پوشيده نيست 'امانوئل مكرون' رئيس جمهوري فرانسه مراسم يادبود پايان صدمين سال جنگ جهاني اول را به عنوان زماني براي عبرت مي داند. مكرون در سخنان خود در مراسم يادبود پايان جنگ جهاني اول، دليل آغاز اين جنگ بزرگ را 'خوره ملي گرايي' ناميد.
در ادامه يادداشت درج شده در اين نشريه آمريكايي مي خوانيم: اما سالها پس از اين مراسم مورخان مشخص خواهند كرد كه آيا 'دونالد ترامپ' رئيس جمهوري آمريكا، 'ولاديمير پوتين' رئيس جمهوري روسيه و 'رجب طيب اردوغان' رئيس جمهوري تركيه؛ متن سخنان خود را پس از شنيدن سخنان مكرون تغيير دادند يا در طول سخنراني وي پوزخند زدند يا خير. با اين حال، آنچه مورخان امروز مي توانند به ما بگويند اين است كه ملي گرايي تنها عامل بروز جنگ جهاني اول و سبب تسريع و شكلگيري جنگ جهاني دوم نبود. نژاد پرستي يك بيماري مهم ايدئولوژيك بود كه اگرچه ناديده گرفته شد اما در تار و پود اين جنگ درهم تنيده شده بود.
در مورد فرانسه، نژادپرستي به دو شكل قابل انتظار و غير قابل منتظره بود. ديدار هفته گذشته مكرون از برخي شهرهاي فرانسه از جمله شهر 'رنس' در شمال شرقي فرانسه كه به دليل كليساي جامعش معروف است و محل تاجگذاري بسياري از پادشاهان فرانسه بوده و توسط آلمان ها در طول جنگ ويران شده بود، نشانگر يك سنت ديرينه در فرانسه است؛ امپرياليسم. در اين شهر مجسمه اي به نمايش گذاشته شده كه جايگزين مجسمه قبلي است كه توسط آلمان ها در سال 1940 تخريب شد و به ياد 200 هزار سرباز آفريقايي كه جنگيدند و 30هزار نفري كه در اين راه جان دادند. در اين مراسم، 'ابراهيم ابوبكر كيتا' رئيس جمهوري مالي هم كنار مكرون ايستاده بود.
ممكن است سكوت مكرون هنگامي كه رئيس جمهوري مالي در حال سخنراني بود، ناشي از سكوتي شرم آور نسبت به رفتاري كه فرانسه با اين سربازان ( سربازان اهل مالي) تحت استعمار داشته است، باشد. در واقع ديدگاه نژادپرستانه فرماندهان نظامي فرانسه به اين مردان، به ويژه آنهايي كه از غرب آفريقا مي آمدند آنها را چيزي جز تابع قوانين فرانسه نمي دانست. 'ريچارد فوگارتي' مورخ آمريكايي در كتاب برنده جايزه سال 2008 خود نشان مي دهد كه رهبران فرانسوي اغلب مانع سربازان آفريقايي در ارتقا درجه مي شدند.
پس از سال 1914، احساسات ضد آلماني در فرانسه كه از زمان جنگ فرانسه- پروس ارائه شده بود، گسترده شد. با اين حال اپيدمي آلمان هراسي نه تنها توسط دولت بلكه توسط رهبران روشنفكر آن زمان نيز گسترش مي يافت. اين پديده براي متفكران آلماني نيز صادق بود، كه در سخنان خود نسبت به فرانسوي ها ابراز تنفر مي كردند.در واقع، استفاده از اصطلاح 'نژاد' در طول جنگ به امري بسيار معمول بدل شد. يك روشنفكر فرانسوي در سخنان خود ابراز مي داشت كه آلمان ها از يك 'نژاد مخوف' بودند و داراي نژادي پست و بوي عجيب و غريبي هستند كه هيچ كس نمي تواند از آن در امان باشد.
البته اين ديدگاه هاي غلط درباره طبيعت بشر تنها به روشنفكران فرانسوي محدود نمي شد. هنگامي كه ايالات متحده هم وارد جنگ شد، بسياري از متفكران آمريكايي هم همان شرارت فكري را مرتكب شدند. به عنوان مثال، 'جيمز وستفال تامپسون' مورخ آمريكايي گفت: امپرياليسمي كه او در سياست آلمان از قرون وسطي تا كنون درك كرده است، نشان از «تداوم صفات نژادي در طول قرن ها» است. اما در واقع اين روشنفكران فرانسوي هستند كه در مقامي بالاتر از آلمان ها قرار دارند. 'پير آندره تاگيف' مورخ معاصر فرانسه نيز در جايي نتيجه گرفت، پيشينيانش در جنگ جهاني اول، بشريت را به دو نوع تقسيم بندي كرده بودند: 'انسان يا آلماني.'
به اين ترتيب جنگ جهاني اول نه تنها جنگ ميان تمدنها بلكه نبرد ميان نژادها بود. لذا بازديد مكرون از آنچه كه از خط ماژينو (ديواري دفاعي كه پيش از جنگ جهاني دوم توسط فرانسوي‌ها ساخته شد و شامل يك رشته استحكامات به طول 322 كيلومتر بود و به منظور دفاع از مرز فرانسه با آلمان ساخته شد) باقي مانده است، نه تنها فرصتي براي نشان دادن اسلحه ها و طرز لباس پوشيدن هاي آن زمان است، بلكه او شانسي براي نگاه به ديگر قوميت هاي درگير در اين جنگ نيز پيدا خواهد كرد؛ عكس هايي از گودال ها و 'چهره هاي درهم شكسته' كه در واقع پياده نظام هاي فرانسوي بودند و متشكل از نژادهاي سفيد و سياهي كه در جنگ ناشي از ناسيوناليسم و دروغ هاي نژادپرستانه جان دادند.
***'فارن پاليسي' نام نشريه خبري سياسي-اقتصادي است كه بنيان‌گذاران آن' ساموئل هانتينگتون' و 'وارن منشل' مي‌باشند. ان نشريه در سال 1970 بنيان نهاده شد. محتواي اخبار و گزارش هاي اين نشريه بر امور جهاني، حوادث جاري و سياست داخلي و بين المللي متمركز است. 'موشه نعيم' از سال 2000 تا 2010 سردبير آن بود. در سال 2008 شركت واشنگتن پست متعلق به هلدينگ گراهام آنرا خريداري كرد، و از سال 2010 سوزان گلاسر سردبير آن شد'.
اروپام**7276**1485
۰ نفر