به گزارش ایرنا، یكشنبه هفته گذشته پاریس میزبان سران ونمایندگانی از بیش از 70 كشور جهان بود كه برای شركت در مجمع صلحی به مناسبت یكصدمین سال پایان جنگ جهانی اول گردهم آمده بودند، یكی از سران حاضر در این مناسبت رئیس جنجالی كاخ سفید بود كه این بار هم با حرف ها و زبان كلام و زبان بدن خبرساز بود.
ترامپ، این بار كاملا آشكار اقدام به تحریك احساسات ناسیونالیستی كشورهای اروپایی كرده و در واكنش به نگرانی های ابرازشده از سوی سران اروپایی، خطاب به مكرون گفته كه اگر آمریكایی ها نبودند، امروز شما در فرانسه باید آلمانی صحبت می كردید!؛ ترامپ هم در آلمان، ملی گرایی و ژرمنیسم را شعله ور ساخته و هم فرانسوی ها را تحقیر كرده و به زخم های كهنه و قدیمی نمك پاشیده است.
اما آن طرف، آنگلا مركل صدراعظم آلمان و امانوئل مكرون رئیس جمهور فرانسه درسخنرانی افتتاحیه مجمع صلح پاریس واضح و آشكار نشان دادند كه از كشیده شدن دامنه تفكرات ناسیونالیستی ترامپ به داخل مرزهای اروپا هم مطلع و هم نگران هستند.
آنها هشدار دادند كه ملی گرایی در اروپا و سایر نقاط جهان روبه گسترش است وصلح جهانی را تهدید می كند. آنها كه در حقیقت اروپا را نمایندگی می كنند در این مجمع، تاثیر ناسیونالیسم بر صلح جهانی را نه هم ردیف بنیادگرایی و تهدیدهای زیست محیطی و مهاجرتی كه تهدیدی به مراتب جدی تر توصیف كردند.
این گارد اروپایی ها درحالی نمایان شد كه ترامپ همچنان با عزم راسخ، شعار 'آمریكا اول' را كه مفهوم اصلی آن ملی گرایی است، دنبال می كند و در آستانه ورود به پاریس نیز علاوه بر كوبیدن بر طبل مخالفت با نظریه جهانی شدن ، به ایده اروپایی ها برای تشكیل یك ارتش قدرتمند مستقل از ناتو نیز كه مكرون این هفته بر آن تاكید كرده بود ، حمله كرد.
گذشته از تنوع و دامنه اختلافات دو سوی آتلانتیك، این بار گسترش تفكر ناسیونالیستی به موضوع جدید در چالش میان آمریكا و اروپا تبدیل شده است، بویژه كه این روند از هنگام به قدرت رسیدن دونالد ترامپ مانند زلزله ای كشورهای مختلف اروپایی را لرزانده است.
تنها چند ماه از انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهور ملی گرای آمریكا نگذشته بود كه موسم انتخابات در فرانسه (بهار 2017) از راه رسید، جایی كه یك ملی گرای تندرو با مانورهای تبلیغاتی و جذب بخش مهمی از افكار عمومی ،همه را در كشور 'گل' ها در بهت فرو برد.
او مارین لوپن زنی از جبهه ملی فرانسه است كه بر ایده هایش مبنی بر خروج از اتحادیه اروپا، خروج از منطقه یورو و تاكید بر احیای جایگاه اروپایی فرانسه اصرار می ورزید و به تبع آن همه اروپا را ترسانده بود.
اوج نگرانی اروپایی ها را از قدرت گرفتن یك ناسیونالیست تندرو، تنها می شد از كلام پی یر مسكوویسی Pierre Moscovici كمیسر اروپایی دریافت كه پیروزی احتمالی لوپن را خطرناك توصیف كرده بود.
بعد از فرانسه ، نوبت هلند رسید تا با شعارهای پوپولیستی حزب 'برای آزادی'، جهان متوجه كشیده شدن موج ملی گرایی به این كشور اروپایی شود.
نامزد این حزب كه تلاش داشت برپایه شعارهای عوام پسندانه دونالد ترامپ درایالات متحده آمریكا افكار عمومی هلند را با خود همراه كند، توانست 13.1 درصد آرای انتخابات هلند را در ماه مارس 2017 به دست آورد؛ آماری بی سابقه بعد از جنگ دوم جهانی.
خیرت ویلدرز، نامزد حزب پیشتر در واكنش به پیروزی ترامپ در انتخابات ماه نوامبر 2016، در یك پیام توئیتری گفته بود: 'آمریكایی‌ها كشور خود را پس گرفتند، چنانچه ما هم پس خواهیم گرفت.'
نسیم ملی گرایی چند ماه بعد یعنی در ماه سپتامبر 2017 به آلمان رسید ، همانجا كه حزب 'آلترناتیو برای آلمان (AfD) 'با كسب آرای حدود 12.6 درصدی در انتخابات بوندستاگ (پارلمان آلمان) این كشور را در شوك عمیقی فرو برد. شوك آنچنان قوی بود كه همان زمان هزاران شهروند آلمانی را در اعتراض به قدرت گیری این حزب در شهرهای مختلف به خیابان ها كشید.
این حزب راست افراطی با شعار 'كشورمان را از خارجی ها پس می گیریم' وارد انتخابات شد و در ناباوری مطلق توانست پس از دو حزب اصلی بیشترین آرا را كسب كند.
شاید سوئد آخرین كشور قاره سبز نباشد كه نتایج انتخابات آن شوك بزرگ به اروپا وارد می كند؛ چنانچه دهم سپتامبر 2018 راست افراطی آنچنان خیزی برداشت كه كمتر كسی در اتحادیه اروپا باور داشت.
به هرحال اولین حركت عمده در انگلیس با برگزیت شروع شد و فعلا فرگزیت در فرانسه و دیگر احزاب افراطی همچون(حزب برای آزادی هلند)، (حزب 5 ستاره ایتالیا) و'ای دی اف' آلمان طی دو سال گذشته ظاهرا متوقف شده اند. همچنین باید به این نكته هم توجه شود كه احزاب راست افراطی همیشه در اروپا بوده اند، اما آنچه نگرانی های آشكار سران اروپا را - كه در مجمع صلح پاریس در روز یكشنبه این هفته محل بروز یافت- بیشتر دامن می زند، آن است كه با جان گرفتن افراط گرایان به رهبری ترامپ در آمریكا، این جریان اجتماعی در اروپا سرعت بیشتری به خود گرفته است.
با این شرایط اگر تصور كنیم، اعضای اتحادیه اروپا با تحریكات و احتمالا مداخلات ترامپ، تا سال های 2020 - 2022 میلادی به مرور در اختیار دولت های ملی با تفكرات تند ناسیونالیستی قرار گیرند، آنگاه سرنوشت تلاش های دستكم 40 – 50 ساله اروپایی ها برای خارج شدن از سیطره سیاسی، اقتصادی و نظامی آمریكا نامعلوم خواهد بود؛ نكته ای كه از هم اكنون رهبران قاره سبز را به خود مشغول كرده است.
خاورم*اروپام*1770/1590
تهران - ایرنا - فضای روابط بین الملل این سال ها آنقدر غبار آلود است كه به سختی می توان چشم اندازها را دید و به حدی روند تحولات سرعت گرفته كه تحلیل شرایط جاری و آینده نزدیك دشوار شده است،اما روندهایی كه امروز اروپا را سخت نگران كرده است، چندان پنهان نیست؛ ناسیونالیسم!
