۴ آذر ۱۳۹۷، ۸:۰۵
کد خبر: 83111617
T T
۰ نفر
22 درصد كودكان و نوجوانان ایرانی اختلالات رفتاری دارند

تهران- ایرنا- فوق تخصص روان‌پزشكی كودك و نوجوان گفت: طبق برآورد سال 1396 انجمن علمی روانپزشكان ایران، حدود 22 درصد كودكان و نوجوانان ایرانی دارای اختلالات رفتاری هستند.

دكتر محمدرضا محمدی روز یكشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سلامت گروه اجتماعی ایرنا اظهار داشت: بر همین اساس، میزان اختلالات كودكان و نوجوانان 6 تا 18 سال در مجموع بین پسرها 24 درصد و دخترها 20 درصد است، همچنین این اختلالات در گروه سنی 6 تا 9 سال 22 درصد و در گروه سنی 10 تا 14 سال 23 درصد برآورد شده است.
وی ادامه داد: اختلال افسردگی در میان گروه سنی 15 تا 17 سال میان دختر و پسر به دلیل بروز دوران بلوغ و نابسامانی‌های بدنی، طبق آمار ارائه شده 21 درصد كاهش نشان می‌دهد.
محمدی در مورد میزان اختلالات روانی در جامعه شهری و روستایی نیز گفت: طبق آمار میزان اختلالات در جامعه شهری 23 درصد و در روستاها حدود 18 درصد است.
وی درخصوص میزان اختلالات رفتاری میان دختران و پسران اظهار داشت: اختلالات خلقی و افسردگی حدود 2 درصد پسرها و دخترها را درگیر كرده كه در این زمینه اختلالات خلقی در بین دخترها بیشتر از پسران است و اختلالات اضطرابی در دختران 14 درصد است كه بالاترین میزان اختلال اضطرابی به شمار می‌رود.
محمدی گفت: بر اساس آمار سال 96 اختلال نارسایی توجه و بیش‌فعالی حدود چهار درصد و مجموع اختلال رفتاری مانند لجبازی، مخالفت‌ورزی و تیك عصبی حدود هشت درصد است كه بالاترین میزان اختلال رفتاری را به خود اختصاص می‌دهد.
وی با اشاره به اینكه مجموع كل اختلالات رفتاری در میان كودكان و نوجوانان 22 درصد در سطح كشور است، افزود: میزان اختلالات در 31 استان كشور احصاشده كه این رقم در هر استان متغیر است.
فوق تخصص روان‌پزشكی كودك و نوجوان اظهار داشت: در دنیا كمتر كودكی را خواهیم یافت كه دارای مشكل نباشد؛ مسائل درس و مدرسه، دوستان و آشنایان و مسائل رفتاری از جمله این مشكلات است و زمانی كه والدین با اینگونه مشكلات در فرزندان خود مواجه می‌شوند، باید با مراجعه به مشاور و روان‌پزشك نسبت به رفع آن مشكل اقدام كنند چراكه عدم پیگیری مشكل، اختلالات دیگری را برای فرزند و به دنبال آن برای خانواده به همراه خواهد داشت.
وی برای نمونه یادآور شد: می‌توان به دوران مقطع پیش‌دبستانی و دبستان اشاره كرد كه ممكن است جدایی كودكان از والدین در این مقطع حساس موجب بروز اختلال افسردگی در بین فرزندان شود، چراكه وابستگی كودك به مادر و از طرفی جدایی فرزند از خانه می‌تواند اختلالات اضطرابی و بیماری‌هایی از قبیل اضطراب اجتماعی، فوبیای اجتماعی و حتی فوبیا به حیوانات را برای آنها به وجود آورد و در صورت عدم رسیدگی و مراجعه والدین به مشاور مشكلاتی را به همراه داشته باشد.
محمدی تاكید كرد: اضطراب جدایی، ترس و نگرانی دائمی، اضطراب شدید و وسواس از جمله بیماری‌هایی است كه ممكن است در این مقطع در كودكان بروز كند و در صورت عدم درمان موجب افسردگی و در صورت تكرار، سبب اختلال خلقی دوقطبی شود.
فوق تخصص روان‌پزشكی كودكان و نوجوانان ادامه داد: در صورت عدم درمان به موقع، ممكن است مخالفت‌ورزی و لجبازی‌های اولیه برطرف نشود و تبدیل به مشكلات و مسائل دیگر از جمله تیك عصبی و حركات غیرارادی در بدن و دست و صورت شود و خود به خود بروز كند.
وی گفت: گروهی از والدین بدون توجه به اینگونه رفتار كودكان، این حركات را طبیعی تلقی می‌كنند؛ در صورتی كه روز به روز این اختلال در كودكان با سن كودك رشد می‌كند و در صورت پیگیری و رسیدگی اولیه به راحتی می‌توان با بازی درمانی و رفتاردرمانی مشكلات و اختلالاتی را كه كودك در مدرسه و خانه دارد، كاهش داد و حتی برطرف كرد.
محمدی افزود: در برخی مواقع پدران به دلیل گرفتاری شغلی حضور كمتری در منزل دارند و این موضوع موجب می‌شود كه در جریان مشكلات روانی كودك قرار نگیرند و حتی با كوچك شمردن مشكل به وجود آمده در رفتار فرزند، مانع مراجعه به مشاور و پزشك از سوی مادران شوند.
وی گفت: عدم رسیدگی به موقع برای رفع یك اختلال عصبی موجب خواهد شد اضطراب و افسردگی و حركات عصبی كودك و حتی بیش‌فعالی شدت یابد و بیماری كه با رفتاردرمانی می‌توان آن را رفع كرد، در صورت عدم درمان به موقع، باید با تجویز دارو توسط مشاور یا روانپزشك به مدت طولانی دوره درمان را ادامه داد.
محمدی با بیان اینكه در برخی مواقع دخالت دیگران به خصوص نزدیكان كودكان و حتی آشنایان و همسایگان مانع عدم رسیدگی یا ادامه درمان بیماری كودكان می‌شود، اظهار داشت: كودكی كه تیك عصبی یا حركات غیر ارادی دارد، بیش‌فعال یا با اختلال نارسایی توجه مواجه است، وقتی با توصیه روانپزشك تحت درمان دارویی قرار می‌گیرد، در حالت عادی به سر می‌برد و اختلالات عصبی بروز نمی‌دهد.
وی گفت: در این حالت با دخالت بی‌مورد دیگران، والدین از ادامه روان درمانی و دارو درمانی فرزند خود صرفنظر می‌كنند و در نتیجه بعد از دو سه سال این عدم رسیدگی به ویژه در مدرسه مشكل‌آفرین خواهد شد و مراجعه مجدد به روانپزشك را البته با توجه به شدت تغییرات اختلالی به وجود آمده در كودك را طلب می‌كند.
اجتمام* 1417*1834** 1055
۰ نفر