به گزارش ایرنا، «عاشیق»، عارف و نغمه سرای سیاری است كه ساز می‌نوازد و آواز می‌خواند؛ عاشیق ها اغلب در بداهه خوانی مهارت دارند و شعر و آهنگ تصنیف‌های خودشان را هم گاهی خود می‌سازند.
عاشیق‌های خطه آذربایجان با نام‌های دیگری همچون «عاشوق»، «بامسی»، «باكسی» و «بخشی» مشهور بوده‌اند؛ «بخشی» ها و «بخشو»های جنوب ایران نیز از آن جمله‌اند.
استادی در هنر «عاشیقی»، مستلزم توانایی هم‌زمان در سخن، شامل شاعری و به یاد داشتن داستان های عاشیقی، و نواختن ساز است؛ درباره قدمت هنر و موسیقی «عاشیقی» اختلاف نظر وجود دارد و برخی قدمت آن را به قرن هفتم میلادی می رسانند.
متاسفانه به دلیل غفلت از هنر «عاشیقی» در ایران، به عنوان خاستگاه اصلی این نوع موسیقی، در دهه های قبل، برخی كشورهای همسایه در سال های گذشته به دنبال مصادره این هنر اصیل موسیقیایی كشورمان و ثبت آن به نام خود در یونسكو بوده اند.
** تبریز قابلیت تبدیل شدن به مركز موسیقی عاشیقی را دارد
استاد بنام و چیره دست موسیقی عاشیقی با اشاره به استعدادهای فراوان موسیقی در خطه آذربایجان گفت: شهر تبریز قابلیت تبدیل شدن به مركز موسیقی عاشیقی را دارد.
چنگیز مهدی‌پور اظهار داشت: سابقه موسیقی عاشیقی به تاریخ صفوی برمی‌گردد و می‌توان آن را یك صنعت مقدس دانست كه در درون یك ملت رشد كرده است.
وی افزود: خوشبختانه این صنعت در اختیار افراد خاص و درباری نبوده است، بلكه با باورهای مردم سروكار داشته و از شیوه زندگی آنان تاثیر پذیرفته و به این نقطه رسیده است.
مهدی پور صنعت عاشیقی را دارای چهار ركن دانست و گفت: این چهار بخش شامل بخش‌های عرفانی و مذهبی، حماسی و وطن پرستی، پیوند محبت آمیز مردم با یكدیگر و عروسی‌ها بوده است.
استاد موسیقی عاشیقی اظهار داشت: هم اكنون نگهداری از این هنر اصیل وظیفه عموم مردم است و باید از سال‌های پیش تعامل با كشورهای همسایه در زمینه گسترش این نوع موسیقی افزایش می‌یافت، تا به مرور می‌توانستیم شهر تبریز را به عنوان مركز این هنر مطرح كنیم.
مهدی پور با قدردانی از حوزه هنری آذربایجان شرقی برای ترتیب دادن كنگره بین المللی عاشیقلار در تبریز، گفت: برگزاری این كنگره كار كوچكی نیست و می‌تواند گامی برای مطرح شدن شهر تبریز به عنوان مركز این هنر اصیل باشد.
وی موسیقی عاشیقی را بخش مهمی از هویت مردم كشورمان و آذربایجان شرقی دانست و افزود: تعداد زیادی از عاشیق‌های مطرح از این استان سر برآورده‌اند كه باید قدردان این افراد باشیم.
**پیشرفت روزافزون جایگاه موسیقی عاشیقی در ایران
مسئول «خانه عاشیقلار ایران» نیز با بیان اینكه صنعت موسیقی عاشیقی در حال پیشرفت روزافزون در كشور است، گفت: هر صنعتی كه در دست مختصصان امر قرار گیرد، پیشرفت كرده و روز به روز به جلو پیش می‌رود.
سلجوق شهبازی با اشاره به تاسیس خانه عاشیقلار ایران اظهار داشت: چندین سال بود كه عاشیق‌های ایران در خانه موسیقی بودند كه متاسفانه هیچ امكاناتی به آنها داده نمی‌شد، ولی با تاسیس خانه عاشیقلار ایران، ادبیات عاشیقی روز به روز پیشرفت می‌كند.
وی با قدردانی از حوزه هنری آذربایجان‌شرقی در خصوص برگزاری كنگره بین المللی عاشیقلار، گفت: امیدواریم این كنگره ادامه یابد، زیرا مورد حمایت دولت جمهوری اسلامی ایران است.
شهبازی با اشاره به بیانات رهبر معظم انقلاب درباره ولنگاری فرهنگی، اظهار داشت: هنرهایی چون صنعت موسیقی عاشیقی می تواند در مقابل ولنگاری فرهنگی بایستد و در راستای تعالی فرهنگ گام بلندی بردارد.
**موسیقی عاشیقی، گنجینه ارزشمند فرهنگ و هنر جهان
شاعر و كارشناس ادبی نیز اظهار داشت: موسیقی عاشیقی از گنجینه‌های ارزشمند هنر و فرهنگ دنیا بوده و سرمایه ای معنوی محسوب می‌شود.
خسرو سرتیپی افزود: در دنیای اسلام به اندازه موسیقی عاشیقی نمی‌توان موسیقی ای را یافت كه عشق و محبت به پیغمبر (ص) و اهل بیت (ع) در آن مشهود باشد، همان طور كه شعرا همواره در آثار خود این محبت را نمایان ساخته اند.
وی با اشاره به محتوای اصلی موسیقی عاشیقی، گفت: توجه به معنویت، اصالت، مهربانی، دوستی و دعوت انسان به خدا، وطن پرستی و زیبایی محتوای اصیل این موسیقی است.
شاعر تبریزی، موسیقی عاشیقی را موسیقی روح دانست و افزود: این موسیقی پس از چندین هزار سال به موقعیت كنونی رسیده و وظیفه نگهداری از آن به عهده ما گذاشته شده است.
وی با بیان اینكه گذشتگان با زحمات زیاد از سینه‌ای به سینه دیگر و از شهری به شهر دیگر، این موسیقی را به ما انتقال داده اند،گفت: ما همواره به پیشكسوتان این عرصه احترام ویژه‌ای قائل بوده و در برابر آنان سر تعظیم فرود می آوریم.
**موسیقی عاشیقی، زمینه ساز توجه به داستان و شعر
محقق و پژوهشگر موسیقی عاشیقی نیز گفت: توجه به موسیقی عاشیقی توجه به داستان و شعر عاشیقی را به دنبال دارد.
میرنبی عزیززاده افزود: توجه به موسیقی عاشیقی می‌تواند ضامن توسعه هنر بوده و زمینه ساز رواج فرهنگ دینی بین خانواده و جامعه باشد؛ به عبارتی می‌توان موسیقی عاشیقی را نظام جامعی دانست كه در جهان چنین نظام جامع مشابهی سراغ نداریم.
وی ادامه داد: توجه به موسیقی عاشیقی می‌تواند زمینه ساز توجه به داستان و شعر مخصوص این موسیقی باشد و با توسعه این هنر شاهد پیشرفت تمامی جوانب آن نیز خواهیم بود.
عزیززاده با تاكید بر لزوم توجه ویژه مسئولان به این بخش از هنر، گفت: تبریز در طول قرن‌ها، كانون شعرا و بزرگان موسیقی بوده و مخزن جامعی از فرهنگ و هنر ایران زمین محسوب می‌شود.
518
تبریز - ایرنا - «عاشیق» ها، میراث داران موسیقی قدیمی و اصیل محلی ایران از حدود یكهزار سال پیش تا به امروز هستند و برای صیانت و انتقال سینه به سینه آن قرن ها كوشیده اند و هر گونه رنج و دشواری را به جان خریده اند.
