به گزارش ايرنا، وجود مادران و پدران سالخورده اي كه همچون قبل توان خدمت به فرزندان و رسيدگي به خانواده خود را ندارند، در خانه ها موجب خير و بركت الهي بوده و در آيات و احاديث بسياري نسبت به احترام والدين پس از اطاعت خداوند سفارش شده است.
مادراني كه در زمستان هاي سخت و طولاني سال هاي دور امكانات امروز را نداشتند و در تمام مدتي كه كودكان مشغول بچگي بودند، با شكستن آب حوض يخ زده به شست و شوي لباس هاي آنان مي پرداخته اند و روي والور خوراك پزي برايشان غذا مي پخته اند.
پدراني فرتوت و پير كه روزگاري قدرتمند و جوان بودند و بارهاي مشكلات و سختي ها را از دوش خانواده و فرزندان خود برمي داشته اند تا آنان به قله هاي موفقيت برسند.
«مش اكبر» پيرمرد 78 ساله اي كه در كنج خانه سالمندان به پنجره اي خيره شده است در مورد حضورش در اين سرا چنين مي گويد: نمي خواستم به خاطر من عروس هايم با پسرانم بدخلقي كنند؛ ديگر زمان از دستم رفته است و همين كه فرزندانم شاد باشند برايم كافي است.
وي ادامه داد: هرازگاهي نوه هايم براي ديدنم به اينجا سر مي زنند كه مايه دلخوشي من است، گروه هاي دانشجويي و برخي مسوولان هم در ايام مختلف و مناسبت ها به مراكز نگهداري سالمندان سركشي مي كنند.
چقدر غم انگيز است كه سالخوردگان را همچون لوازم زندگي از رده خارج كنيم، چقدر دردناك است وقتي از گوشه و كنار و فضاي مجازي مي شنويم فرزنداني سنگ دل پدر يا مادر پير خود را كه دچار فراموشي يا بيماري آلزايمر شده اند را در گوشه و كنار شهر رها مي كنند تا بهزيستي آنان را پيدا كند و در سراهاي سالمندان اسكان دهد.
حتي در يكي از ديدارهايي كه از سراي سالمندان حضرت زهرا (س) اروميه داشتم، با زني كه سنش به كمتر از 40 سال مي خورد روبرو شدم، به گمانم نامش ليلا بود؛ وقتي از او دليل حضورش را در سراي سالمندان كه هنوز فاصله بسياري با سالمندي داشت جويا شدم قطره اشك حلقه زده در چشمانش را پاك كرد و بغضش را فرو خورد.
«ليلا» گفت: پس از فوت پدر و مادرم به فاصله كمي از همديگر، برادرانم كه نمي خواستند زحمت نگهداري از خواهر را به دوش بكشند و با همسران خود بحث كنند، تصميم بر اين گرفتند مرا كه هيچ سوادي هم ندارم براي آرامش خودشان در خانه سالمندان رها كرده و رد و نشان خود را پاك كنند.
مديركل بهزيستي آذربايجان غربي نيز در مورد تعداد و وضعيت اين مراكز گفت: در حال حاضر 13 مركز نگهداري سالمندان در آذربايجان غربي فعاليت مي كند كه به نگهداري از سالمندان مرد و زن در شهرهاي مختلف استان اشتغال دارد.
سعيد فريور افزود: بيش از 417 سالمند مرد و زن در شهرهاي مختلف استان در سراهاي سالمندان زندگي مي كنند كه از اين تعداد 238 سالمند در سراهاي سالمندان اروميه حضور دارند.
وي با تاكيد بر اين نكته كه بهترين محل زندگي براي سالمندان خانه است، اختصاص اعتبار كمك هزينه نگهداري اين بزرگان را در منزل از مهمترين راهكارها و اهداف بهزيستي عنوان كرد.
مديركل بهزيستي آذربايجان غربي افزود: دولت در راستاي حمايت از سالمندان ميزان مشخصي يارانه به ازاي هر فرد اختصاص داده كه اين يارانه در مراكز بر اساس درجه يك و درجه 2 اعطا مي شود.
فريور با اشاره به مبلغ يارانه اي كه براي هر مركز داده مي شود، ابراز كرد: ميزان يارانه در مراكز درجه يك 640 هزار تومان به ازاي هر نفر بوده و در مراكز درجه 2 اين يارانه مبلغ 583 هزار تومان است.
عده اي مشكلات مالي و دشواري هاي زندگي را سبب رهاكردن والدين خود در آسايشگاه هاي سالمندان عنوان كرده و خانواده هاي فقير نگهداري سالمند را باري بر دوش نان آور خانواده عنوان مي كنند حال آنكه در روايت ها و باورهاي ما وجود پدر و مادر و بزرگان مايه رحمت و بركت دانسته مي شود و پس از حضور آنان در خانه هاي سالمندان هيچ رونق اقتصادي چشمگيري در زندگي اين افراد مشاهده نمي شود.
برخي ديگر هم با بهانه تراشي هاي بني اسرائيلي اعتراف نمي كنند كه به دنبال راحت طلبي هستند و با اعزام سالمندان به آسايشگاه ها خواهان آسايش بيشتر و تفريح خود هستند؛ در حالي كه اين پدران و مادران براي بزرگ كردن فرزندانشان در جواني از آسايش خود گذشتند و فداكاري هاي بسياري كردند و امروز شايسته و لايق اين نامهرباني ها نيستند.
پدر و مادر تنها كساني هستند كه با وجود بدرفتاري و نامهرباني هاي فرزندانشان باز هم براي خوشبختي و خوشحالي بچه هايشان دست به دعا برمي دارند و همواره دلشان به روي محبت فرزندانشان باز است؛ چشم هاي منتظري كه به پنجره آسايشگاه دوخته شده تا بلكه فرزندش از در بيايد و او را با خود به خانه بازگرداند.
مدير و موسس خانه سالمندان آباء اروميه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا گفت: سالمندان كه شامل گروه سني بالاي 60 سال هستند با دلخوشي و از روي علاقه حاضر به سكونت در سراي سالمندان نمي شوند اما گاهي شرايط زندگي به گونه اي رقم مي خورد كه آنان به اجبار بايد خانه و محل زندگي خود را به سراي سالمندان تغيير دهند.
«ساعد حسيني» افزود: گاهي بر اثر كهولت سن بيماري هايي بر افراد عارض مي شود كه اعضاي خانواده قادر به نگهداري از سالمند نيستند و از روي ناچاري به دليل مشغله هاي كاري و زندگي خود پدر يا مادر سالمند را به سراي نگهداري از سالمندان مي سپارند.
وي اظهار داشت: گاهي نيز فرزندان فرد سالمند در خارج از كشور بوده و امكان نگهداري و رسيدگي به والدين پير خود را ندارند كه در اين صورت سراي سالمندان تبديل به مركزي به گرمي خانه شده و فرد از تنهايي رها مي شود.
حسيني با اشاره به جمعيت رو به رشد سالمندان در جامعه گفت: جمعيت سالمند كشور روند رو به رشدي به خود گرفته است و طي 20 سال آينده 25 درصد جمعيت را سالمندان تشكيل مي دهند.
به گزارش ايرنا يكي از مزيت هاي حضور سالمندان در مراكز نگهداري، احساس همدلي با گروه همسالان خود و نداشتن حس تنهايي و دوري از جامعه است كه فرد با حضور در جمع سالمندان احساس خرسندي پيدا مي كند، بنابراين هميشه هم اين حضور به معني بي وفايي فرزندان نيست و تاثيرات مثبتي را در افراد سالمند دارد.
يكي از مهم ترين خواسته هاي سالمندان در مراكز نگهداري از سالمندان نداشتن حس تنهايي و ملاقات مستمر فرزندان است تا حس جدايي از خانواده را نداشته باشند.
417 سالمند مرد و زن در 13 مركز كه در هفت شهر ماكو، اروميه، خوي، بوكان، سلماس، نقده و مهاباد قرار دارد، نگهداري مي شوند.
9918/3072
اروميه - ايرنا - گاهي شرايط زندگي موجب مي شود تا سالخوردگان به دور از خانه و در سراهاي سالمندان گذر عمر كنند به طوري كه در حال حاضر 13 مركز نگهداري سالمندان در آذربايجان غربي فعاليت دارد و بار احساسات تلخ و شيرين 417 سالخورد را بر دوش مي كشد.
