به گزارش روز شنبه گروه اخبار علمي ايرنا از پايگاه خبري اسوشيتدپرس، محققان آمريكايي پس از وقوع يك زلزله 4.4 ريشتري در شرق تنسي، مدلي را طراحي كردند كه نحوه اثرگذاري حذف 152 متر از سنگ هاي سطحي را بر رفتار پوسته زمين در دره تنسي شبيه سازي مي كند. نتيجه به دست آمده از اين مدل سازي با الگوي زمين هاي به قوع پيوسته در اين منطقه در طول يك قرن گذشته سازگاري دارد.
در علم زمين شناسي گفته مي شود كه اغلب زمين لرزه ها در حاشيه صفحات تكتونيكي و در مناطقي مانند ژاپن و گسل هاي سن آندرياس به وقوع مي پيوندند. اما مكانيزم هاي سنتي تحليل زمين لرزه قادر نيستند لرزش هاي مناطقي مانند تنسي شرقي و سن لوييس را كه از حاشيه صفحات تكتونيكي فاصله دارند، به درستي توجيه كنند.
بر اساس اين تحقيقات وقوع زمين لرزه در بخش هاي داخلي صفحات مستلزم وجود گسل يا ضعف در پوسته، تجمع فشار در اين گسل ها و يك مكانيزم براي افزايش فشار به ميزاني بيش از قابليت گسل براي تثبيت فشار است.
اين بررسي ها نشان مي دهد زمين لرزه هاي تنسي شرقي بيشتر در مناطقي رخ مي دهد كه مقادير زيادي از خاك توسط رودخانه ها شسته شده است. اين پديده نشان دهنده اثرگذاري سنگ ها بر تثبيت وضعيت پوسته زمين است و وقوع زمين لرزه را در مناطق دور از حاشيه صفحات توجيه مي كند.
گزارش كامل اين تحقيقات در نشريه Scientific American منتشر شده است.
علمي (6)**9259**1440
تهران – ايرنا - تحقيقات جديد محققان دانشگاه كنتاكي نشان مي دهد كه فرسايش رودخانه ها مي تواند الگوي زمين لرزه هاي دور از حاشيه صفحات تكتونيكي زمين را توجيه كند.
