به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، چند روز پیش به دنبال افزایش دامنه اختلافات بین ترامپ و وزیر دفاع او، متیس چاره را در كناره گیری یافت و متن استعفای خود را رسانه ای كرد؛ متنی كه در بخشی از آن بدون اشاره به اختلاف پیش آمده، ترامپ را چنین مخاطب قرار داده است «شما حق برخورداری از وزیر دفاعی را دارید كه نظراتش با نظرات شما همسوتر باشد.»
قرار بود متیس در دومین ماه از سال آتی میلادی پنتاگون را ترك كند اما ترامپ با معرفی «پاتریك شاناهان،» معاون وزیر دفاع به عنوان سرپرست، نشان داد ماتیس باید زودتر كابینه را ترك كند. شاناهان پیش از این مدیر شركت هواپیماسازی بوئینگ بوده و رئیس جمهوری آمریكا او را مدیری مستعد و كارآمد توصیف كرده است؛ توصیفی كه پیش از این درباره بسیاری دیگر از اعضای سابق كابینه ترامپ هم شنیده بودیم.
اختلاف دیدگاه رئیس جمهوری و وزیر دفاع آمریكا موضوع جدیدی نیست و تاكنون بارها به سوژه خبری و تحلیلی رسانه ها تبدیل شده است. اختلاف نظرهایی از قضیه مانور نظامی در كره جنوبی گرفته گرفته تا پیمان تجاری اقیانوس آرام و شراكت ترنس-پاسیفیك (TPP).
چند ماه پیش نیز «باب وودوارد» روزنامه نگار و نویسنده آمریكایی، در كتاب جنجالی خود تحت عنوان «ترس: ترامپ در كاخ سفید» به اختلاف نظرات و بحث های پیش آمده بین متیس و ترامپ اشاره كرد و با استناد به منابع آگاه نقل كرده كه «متیس در محافل داخلی گفته درك سیاسی ترامپ به اندازه یك دانش‌آموز كلاس پنجم یا ششم است.»
تصمیم ترامپ مبنی بر خروج نظامی از سوریه و افغانستان آخرین اختلاف میان متیس و ترامپ بود. رئیس جمهوری آمریكا چهارشنبه هفته گذشته (28 آذر) در یك پیام ویدئویی گفت كه «ما برای یك مدت طولانی در سوریه جنگیده ایم. ما اكنون بر داعش پیروز شده ایم. آنها را شكست داده ایم، آنها را سخت شكست داده ایم. اكنون زمان بازگشت نیروهای‌مان به خانه است.» لازم به یادآوری است كه آمریكا 2 هزار و 130 سرباز در سوریه و حدود 14 هزار سرباز دیگر در افغانستان مستقر كرده است.
نگاه متیس به متحدان منطقه ای آمریكا دوخته شده اما ترامپ حد و مرزی برای تكتازی و توجیهات اقتصادی تصمیمات خود قائل نیست. ترامپ طی دو سالی كه از عمر دولت او می گذرد بارها به همپیمانان خود پشت كرده است. به دلیل همین یكه تازی و یكجانبه گرایی های او، آمریكا به بازیگر مسوولیت گریز و پیمان شكن در عرصه بین المللی تبدیل شده است؛ رویكردی كه در ارتباط با برجام نیز خود را نشان داد.
ترامپ در قبال وزرا و مقامات ارشد خود نیز چنین رفتاری دارد. چند روز پیش (30 آذرماه) خبرگزاری «آسوشیتدپرس» در گزارشی نوشت كه ترامپ تصمیم خود درباره خروج از سوریه را با كابینه و تیم امنیت ملی خود در میان نگذاشته؛ تصمیمی كه گفته می شود پس از چانه زنی رئیسان جمهوری آمریكا و تركیه اتخاذ شده است.
تنها دو روز از استعفای متیس گذشته بود كه «برت مك گورك» نماینده ویژه رئیس جمهوی آمریكا در ائتلاف جهانی برای شكست داعش نیز برای نشان دادن اعتراض خود به تصمیم ترامپ استعفا كرد.
ضرورت پایان دادن آمریكا به اشغالگری و مداخله در امور داخلی كشورهای مختلف جهان یك بحث است و بی اعتنایی به نظرات دیگران موضوعی دیگر.
آمریكا از سال 2001 و 2003 با حمله به افغانستان و عراق بحران های منطقه را خلق كرد و مسائلی كه تاكنون لاینحل باقی مانده است. ترامپ با هدف كاستن از هزینه های نظامی و اقتصادی راه علاج را در گریز از منطقه جست وجو می كند.
همان طور كه اشاره شد، ترامپ همواره بی اعتنا به نظرات كارشناسان و منصوبان خود، اقدام به تصمیم گیری می كند و به باور خود با هدف یكپارچگی دولت، موجی از استعفاها و بركناری را به راه انداخته است كه نگاهی گذرا و تاریخی به برخی بركناری ها به ارائه چهره دقیق تری از رفتار سلیقه ای ترامپ كمك می كند.
پس از كنار گذاشته شدن «مایكل فلین» مشاور امنیت ملی دولت ترامپ به عنوان نخستین قربانی سیاسی كاخ سفید، «جیمز كومی» رییس پلیس فدرال نیز با دستور مستقیم ترامپ از كار بركنار شد. با وجود اخراج «راینس پریبس» رییس دفتر كاركنان و شاغلان كاخ سفید، كناره گیری «والتر شاب» مدیر دفتر ملاحظات اخلاقی دولت آمریكا و «مایكل دوبكه» مدیر پیشین ارتباطات كاخ سفید، باز هم این قطار از حركت باز نایستاد.
مدتی بعد «شان اسپایسر» سخنگوی كاخ سفید از منصب خود كناره گیری كرد و به فاصله چند روز از این رویداد، «آنتونی اسكاراموچی» مدیر ارتباطات كاخ سفید در حالی كه تنها ده روز در این سمت حضور داشت اخراج شد.
چندی پیش شاهد كنار گذاشته شدن «استیو بنن» از شورای امنیت ملی كاخ سفید بودیم؛ چهره تاثیرگذاری كه در دوره كارزار انتخاباتی بیشترین حمایت را از ترامپ به عمل آورد و با ورود ترامپ به كاخ سفید، وی در جایگاه مشاور ارشد وی قرار گرفت. بعدها اختلافات این دو نفر به قدری بالا گرفت كه با ادبیات خصمانه و تحقیرآمیز راه خود را از یكدیگر جدا كردند.
موج جابجایی ها در كاخ سفید به موارد مذكور محدود نماند و ترامپ در توئیتی «مك مستر» مشاور ارشد امنیت ملی خود را بركنار و «جان بولتون» سفیر سابق این كشور در سازمان ملل متحد را جایگزین وی كرد. یكی از عمده ترین دلایل انتخاب بولتون برای این جایگاه را می توان عدم مخالفت وی با تصمیمات رئیس جمهوری و همچنین حمایت وی از اقدامات ضد ایرانی ترامپ دانست. با برگزیده شدن «مایك پمپئو» به عنوان وزیر امور خارجه نیز تیم ترامپ شباهت زیادی به شخص رئیس جمهوری پیدا كرد.
افزون بر موارد اشاره شده، «اسكات پروییت» مسئول سازمان حفاظت محیط زیست، «ركس تیلرسون» وزیر امور خارجه قبلی، «گری كوهن» مشاور ارشد رئیس جمهور در امور اقتصادی و «هوپ هیكس» مدیر ارتباطات كاخ سفید نیز در ماه های اخیر ناگزیر به استعفا شده اند.
اما موج بركناری و استعفاهای اجباری در همین جا متوقف نمی شود و طی ماه های آینده نیز ادامه خواهد یافت. ترامپ در توئیت های مختلف خود از پایان كار افرادی چون «راین زینكی» وزیر كشور و «جان كلی» رئیس دفتر رئیس جمهوری خبر داده است ضمن اینكه «نیكی هیلی» نماینده آمریكا در سازمان ملل هم جای خود را به «هدر نائورت» سخنگوی وزارت امور خارجه خواهد داد.
با نگاهی اجمالی به لیست بركناری ها مشخص می شود كه تا كنون 27 نفر از اعضای ارشد كابینه ترامپ استعفا كرده یا این كه كنار گذاشته شده اند. چندی پیش خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی نوشت كه «در دوره 12 ماهه منتهی به 30 ژوئن 2018 میزان تغییرات كارمندان در كاخ سفید معادل 37 درصد بوده است. بر اساس این تحلیل 141 كارمندی كه از تاریخ 30 ژوئن 2017 در كاخ سفید كار می‌كرده اند شغلشان را ترك كرده اند و از آن زمان تاكنون 138 كارمند استخدام شده اند.»
با رصد اقدامات ترامپ و نحوه زمامداری وی، انتظار می رود قطار استعفا و بركناری ها تا پایان چهار سال نخست ریاست جمهوری وی ادامه یابد؛ روندی كه بی تردید بر محبوبیت وی و نتیجه انتخابات 2020 این كشور بی تاثیر نیست.
پژوهش**9242**9279
تهران- ایرنا- روند كناره گیری و بركناری ها در كاخ سفید كه از همان هفته های نخستِ روی كار آمدن دولت جمهوریخواه «دونالد ترامپ» به راه افتاده بود، به «پنتاگون» مقر وزارت دفاع آمریكا رسید و «جمیز متیس» وزیر دفاع را ناگزیر به استعفا كرد؛ موجی كه با همین سیاق قربانیان بیشتری خواهد گرفت.
