به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا، هادی خانیكی در دومین همایش صلح، وفاق اجتماعی و همبستگی ملی با اشاره به ویژگی های روزنامه نگاری صلح اظهار داشت: فضای رسانه ای كشور بیشتر مبتنی بر روزنامه نگاری ستیز است. چه در عرصه سیاست و چه اجتماع، ارزش خبری از آنِ ستیز و رویدادهای ناخوشایند است.
وی معتقد است: منظور از روزنامه نگاری صلح، رویكردی خوش خیالانه نیست بلكه كشمكش و تعارض را می بیند اما منافع و نیاز طرف های درگیر را در نظرمی گیرد، طرف های درگیر را مشخص و منازعه را عرصه طناب كشی نمی داند.
خانیكی ادامه داد: روزنامه نگاری صلح، برای منابع رسمی ارزش قائل است و تنها به فرصت های رسمی اكتفا نمی كند بلكه به راه حل های صلح آمیز اهمیت و آن ها را پوشش می دهد.
وی با هشدار نسبت به كاهش همبستگی اجتماعی در ایران و لزوم جدی انگاشتن زوال و وفاق اجتماعی عنوان كرد: روزنامه نگاری صلح اگر بخواهد هم نمی تواند خشونت را نادیده بگیرد اما نگاه متفاوتی به خشونت دارد. زیرا یك روزنامه نگار صلح به تجزیه و تحلیل و زوایای پنهان خشونت در جامعه می پردازد. یعنی زمینه های شكل گیری خشونت و كشمكش را دنبال می كند و می تواند جامعه را از پرداختن به خشونت بر حذر دارد.
این استاد ارتباطات در باره مبنا و ارزش های خبری روزنامه نگاری صلح در شرایط پیچیده عنوان كرد: گمان می كنیم همه چیز با رسانه حل شدنی است در حالی كه رسانه ها بخشی از همان وضعیت جامعه هستند.
مدیر گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی به برخی خشونت های پنهان اشاره كرد و گفت: در جامعه خشونت های پنهانی مانند استثمار، رانت خواری، پدرسالاری، بی عدالتی اقتصادی، خشونت های فرهنگی، سخنرانی های نفرت برانگیز، عقده گشایی و خودبزرگ بینی های تمدنی وجود دارد كه نشان دهنده فرار از گفت وگو و ارزشمند بودن جنگ است.
به بیان وی، روزنامه نگاری صلح به صلح مثبت گرایش دارد و جریان آزاد اطلاعات، توزیع درست منابع، دولت كارآمد، محیط كسب و كار مناسب، كاهش فساد را كه جزو بایسته های صلح مثبت هستند، دنبال می كند.
استاد ارتباطات علامه معتقد است: روزنامه نگاری ستیز یا روزنامه نگاری جنگ رویكردی خطی داشته و هر چیزی را حق می داند اما در برابر روزنامه نگاری صلح تعارض را به رسمیت شناخته و به آن نقد دارد اما به سمت خشونت تمایل ندارد و آن را ساده سازی نمی كند. روزنامه نگاری صلح رویكردی غیرخطی داشته و تمامی عناصر را مورد توجه قرار می دهد.
خانیكی با بیان اینكه روزنامه نگاری صلح مبانی تئوریك دارد، عنوان كرد: صاحبنظران این حوزه معتقدند در روزنامه نگاری صلح چهار بایسته حقیقت گرایی، راه حل گرایی، فرآیندمداری و مردم گرایی وجود دارد كه روزنامه نگاری صلح را در برابر روزنامه نگاری جنگ و خشونت قرار می دهد.
عضو هیات علمی دانشگاه علامه معتقد است: روزنامه نگاری صلح در ایران با موانع جدی روبه رو است. از آنجایی كه رسانه میدان منازعه تلقی می شود حتی در ایران نشریات روشنفكری نیز به منازعه گرایش دارند و روزنامه نگاری را محل دعوا تلقی می كنند. برای تقویت نقش رسانه ها، باید تقویت صلح را دنبال و به روزنامه نگاری صلح توجه كرد.
وی تاكید كرد: در جامعه پرتنشی مانند ایران باید اصول روزنامه نگاری صلح را رعایت كرد چراكه با عدم غفلت از تنش ها می توان به سمت گفت وگو حركت كرد تا خشونت بازتولید نشود؛ این همان اصل محوری روزنامه نگاری صلح است.
**9283**1601**
تهران- ایرنا- مدیر گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است: در وضعیت كنونی، جامعه و فضای رسانه ای بیش از هر زمانی نیازمند روزنامه نگاری صلح در برابر روزنامه نگاری ستیز است.
