به گزارش روز دوشنبه ایرنا، یكی از مشكلاتی كه در مسیر استفاده از این وسیله نقلیه وجود دارد، تردید زنان برای استفاده از دوچرخه در معابر عمومی و ترس از برخی سوگیری های جنسیت‌زده است؛ سوگیری هایی كه برخی ریشه آن را باید در طرز فكر حاكم بر گروهی خاص از شهروندان جست و جو كرد. اما چرا با وجود آن كه از زنان به عنوان نیمی از شهروندان جامعه یاد می شود و آنان نقش مهمی در كسب افتخارات ورزشی، مدیریتی و علمی دارند، برای استفاده از وسیله نقلیه سبك هنوز دچار تردیدند؟
برای پاسخ به این پرسش لازم است قوانین، مباحث شرعی و عرفی جامعه مورد بررسی قرار گیرد زیرا رفتار، فرهنگ و بسیاری از كنش های فردی شهروندان تحت تاثیر این سه مولفه قرار دارد.
بدون شك اولین و مهمترین دلیل تردید زنان برای استفاده از دوچرخه در معابر عمومی، نگاه عرفی برخی از افراد جامعه است. زیرا بنا به قانون قضایی و بندهای مختلف آن، هیچ منعی برای دختران ركابزن ایرانی وجود ندارد و در قانون قضایی كشور هیچ جایی از دوچرخه سواری زنان به عنوان یك عمل خلاف قانون یاد نشده است.
طبق ماده 2 قانون مجازات اسلامی، هر فعل یا ترك فعلی كه برای آن مجازات تعیین شده باشد، جرم محسوب می‌شود و برای فرد مجرم مجازات هایی در قالب حد و تعزیر در نظر گرفته شده است.
اما درحالی كه قانون به عنوان تعیین كننده «باید و نباید» های حاكم بر جامعه، منعی برای دوچرخه سواری زنان ندارد، برخی ادعا می كنند كه در كشور با تفكر اسلامی و مذهب شیعه، علما و مراجع راضی به دوچرخه سواری زنان نیستند. در این زمینه رجوع به فتوای بالاترین مقام دینی جامعه نشان از آن دارد كه مقام معظم رهبری در جایگاه ولی فقیه و مرجع تقلید، منع كلی برای استفاده دوچرخه از سوی بانوان تعیین نكردند.
معظم له در پاسخ به سوالی در زمینه دوچرخه سواری زنان اعلام كردند: «در صورتی كه دوچرخه سواری به‌گونه‌ای نباشد كه جلب نظر نامحرم شود یا مفسده‌ای به آن مترتب نباشد جایز است، بنابراین باید شخص توجه كند كه در چه شرایطی اقدام به دوچرخه‌سواری می‌كند و این كار چه صورتی دارد. اگر نكات گفته‌شده رعایت شود، جایز است.»
اما با این وجود هنوز نگاه هایی وجود دارد كه دوچرخه سواری زنان را بر نمی تابند. به نظر می رسد آنچه این نگاه ها را تحت تاثیر قرار داده جو حاكم بر یك جامعه و عرف آن است. به گونه ای كه برخی از كارشناسان مدعی اند جایی كه قانون و شرع برای دوچرخه سواری زنان منعی تعین نكرده است، نگاه و عرف حاكم بر یك جامعه جایگزین قانون شده و نسبت به این فعالیت ورزشی، «نه» می گوید.
با این شرایط باید گفت نه به دوچرخه سواری در بخش هایی از جامعه ناشی از عمل به قانون یا تابع شرع بودن نیست بلكه به خاطر آن است كه زمینه های فكری و اجتماعی برخی از شهروندان، زن را با نگاه جنسیت‌زده تعریف می كند؛ البته این نگاه با توجه به شرایط جغرافیایی و فرهنگ حاكم بر هر منطقه متفاوت است.
حال با توجه به ضرورت های استفاده از دوچرخه به عنوان یك وسیله نقلیه سبك، لازم است برخی از شهروندان و قشرهای مختلف جامعه كه حساسیت ویژه ای روی ورزش زنان در رشته دوچرخه سواری دارند، عمل به قانون و توجه به نیازهای روز جامعه را در دستور كار قرار دهند تا استفاده از این وسیله نقلیه به یك فرهنگ در جامعه تبدیل شود.
بدون شك با نهادینه شدن فرهنگ دوچرخه سواری بین اقشار مختلف جامعه ضمن آنكه از اتلاف وقت و هزینه های ترافیكی جلوگیری به عمل خواهد آمد، آسیب های ناشی از كم تحركی و آپارتمان نشینی نیز به حداقل خواهد رسید.
ورزشی**2052**2024
تهران - ایرنا - در چند ماه گذشته شهرداری تهران و چند شهر دیگر و بسیاری از نهادهای مرتبط با راه اندازی پویشی به نام «سه‌شنبه‌های بدون خودرو» به دنبال ترویج فرهنگ استفاده از دوچرخه در سطح جامعه هستند.
