به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، فیلم سینمایی «سوءتفاهم» به كارگردانی و نویسندگی احمدرضا معتمدی چند هفته ای است كه در سینماهای سراسر كشور اكران شده است.
این فیلم با داستانی معمایی، روایت دستیار كارگردانی با بازی كامبیز دیرباز است كه به دختر پولداری با بازی هانیه توسلی قول داده است كه او را بازیگر كند.
دختراستعداد بازیگری ندارد، اما حاضر است برای اینكه بازی كند پول تهیه فیلم را بدهد. دختر پول فیلم را از طریق همدستی با پسر برای ربودن خودش و اخاذی از پدرش تامین می‌كند و این آغاز ماجراها و معماهایی است كه اتفاق می‌افتد.
درباره این فیلم با بهران بدخشانی فیلمبردار با تجربه سینمای ایران و عضو هیأت داوران سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر گفت و گویی داشته ایم كه در ادامه از نظر شما نیز می‌گذرد.
*ایرنا: آقای بدخشانی برای شروع نظرتان را درباره فیلم سینمایی «سوءتفاهم» كه ساختاری فلسفی دارد، می گویید؟ اینكه سینمای ما ظرفیت تولید و ساخت آثاری با این تم را دارد؟
بدخشانی: سوژه فیلم سینمایی «سوءتفاهم» به گونه ای است كه سینماگران زیاد به سمت آن نمی روند و در نوع گسترده تر، این سینما در كشور ما كمرنگ است. در گذشته در حوزه ژانر معمایی خاچیكیان را داشتیم، اما امروز از این نگاه دور شدیم و سینماگران كمتربه این سمت می روند و حتی در سال‌های اخیر كسی چنین فیلم هایی را نساخته است.
پیچیدگی‌های این فیلم‌ها زیاد است و توانایی كارگردان برای رسیدن به سوژه و درآوردن آن كار آسانی نیست. فكرمی كنم احمدرضا معتمدی تا حدی توانسته حق مطلب را ادا كند، البته تا یك جایی از فیلم این طور است و از جایی به بعد نمی توان با قصه ارتباط برقرار كرد و این به پیچیدگی فیلم ربط دارد و در ساختارش مشكلی نیست.
* ایرنا: پس شما معتقدید باید از اینگونه آثار تولید شود؟
بدخشانی: امروز همه سینماگران به سمت طنز رفته اند و كارهای سخیف می سازند. همین افراد روزی فیلم فارسی را مسخره می كردند و امروز وضعیت بدتری دارند. وقتی سینمای ما را مجموعه چنین آثاری تشكیل داده است و به ندرت می بینیم سینمای قابل تفكر و اندیشه آور داشته باشیم كه مخاطب را به فكر فرو ببرد و هضم مطلب برایش سخت باشد، ساخت فیلمی مثل «سوءتفاهم» ارزشمند محسوب می شود.
اینكه چرا فیلمسازان به سمت فیلم های فلسفی نمی روند بحث گسترده ای دارد كه به سمتش نمی روم. ما می بینیم پول ها در سینما به كدام سمت می رود. به احتمال زیاد تماشاچی تجاری به سمت «سوءتفاهم» نمی آید، هرچند با انتخاب بازیگرانی كه به هر حال به نوعی از سینمای طنز می آید همراه با طنازی كه در خود فیلم اتفاق می افتد، خصوصاً پژمان جمشیدی یا بازی مریلا زارعی كه نمی توان فهمید طنز است یا جدی، به گیشه دار شدن فیلم كمك كرده است. نمی دانم دقیقا اكرانش چطوربوده، اما مطمئنم تماشاچی خودش را داشته است. به نظر من نوع این فیلم ها واقعا تجربه مثبتی برای ما هستند.
*ایرنا: بازی بازیگران فیلم را چطور ارزیابی می كنید؟
فیلمبردار سینمای ایران: من اسم كمدی روی این فیلم نمی گذارم و می گویم طنز دارد، اما جزو سینمای كمدی نیست و مشخصا در نگاه كارگردان و سبك بازی ها این طنز نهفته است. بازی كسی مثل مریلا زارعی با تجربه های مختلفی كه تا امروز داشته، در فیلم «سوءتفاهم»، خیلی خوب از آب درآمده، اما اینكه كارگردان ریسك كرده كه به این سمت رفته یا نه، بیشتر برای بازیگران و تهیه كننده ریسك است تا برای كارگردان.
مردم كمی از نگاه معتمدی در سینما دور هستند. او فرد بسیار مثبتی است و همیشه تجربه می كند. بازیگری كه در سطح مشخصی قرار گرفته وقتی فیلمی قبول می كند كه ممكن است درنیاید؛ اصلا منظورم این نیست كه «سوءتفاهم» درنیامده، ریسك بزرگی است. اگر كارگردان كار تجربی كند همه راحت تر از او این تجربه كردن را می پذیرند تا از یك بازیگر كه به سمت تجربه خاصی رفته باشد. تماشاگر وقتی فیلم را می بینند می گوید این بازیگر خوب نبود، اما نمی گوید در این فیلم خوب نبود و انگار با یك كار، كل كارنامه بازیگر زیرسوال می رود، اما در مورد كارگردان اینطور نیست.
* ایرنا: به نظر شما مخاطبان این گونه فیلم ها را می پسندند؟
بدخشانی: فیلم به صورت كلی بدنیست و شسته رفته ساخته شده است. بیننده حرفه ای را كاری ندارم، اما بیننده عام چنینی فیلمی برایش سنگین است به این دلیل كه در 10-12 سال گذشته اینطور تربیت شده است و عادت به سهل الوصول بودن همه چیز كرده است.
بارها دیده‌ایم تماشاگری كه در وسط سینما گوشی اش را هم چك می كند یعنی آنقدر سطح سلیقه اش را پایین آورده ایم كه با گوش هایش صدای قصه را می شنود. متاسفانه با فیلم هایی كه در اكران های عمومی و سینمای خانگی می بینیم، تماشاگر را ضعیف كرده ایم تیراژ كتاب در مملكت ما به 250 نسخه رسیده، وقتی این دیدگاه وجود دارد، سطح سلیقه نازل می شود. همه با هم باعث به این سمت رفته ایم. برای همین می گویم هضم فیلم «سوءتفاهم» برای چنین تماشاگری سنگین است و با تماشای آن سردرگم می شد. مخاطب آشنا با سینما راحت تر متوجه فیلم می شود. این فیلم از جمله آثاری است كه باید چهار ماه اكران داشته باشد تا بیننده های خودش را پیدا كند. نمی توان با چهارهفته فروش موفقی داشت.
*ایرنا : در مورد طراحی صحنه فیلم و فیلمبرداری فیلم چه نظری دارید؟
بدخشانی: مجموعه چیدمان و دكورها خوب است و مكانی كه نمی دانیم كجاست را خوب درآورده اند و اتفاقی كه می خواستند افتاده است. این بحث ها كمی سلیقه ای می شود و من به عنوان فیلمبردار وقتی با طراح صحنه و... صحبت كردم می توانم نظر درست تری بدهم. در بحث فیلمبرداری هم پژمان شادمانفر خوب كار كرده، اما در فیلم یكدستی لازم وجود ندارد.
* ایرنا: چرا این اتفاق افتاده است؟
فیلمبردار سینمای ایران: نمی دانم دلیلش چیست؟ آنچه می‌گویم نظر شخصی من است وگرنه در نهایت كارگردان است كه كار را می پسندد. حس می كنم در «سوءتفاهم» قاب‌ها به دل فیلمبردار ننشسته یا متوجه زیر متن نشده است قطعا این امكان وجود دارد كه اشتباه كنم و اصلا اینطور هم نباشد. پژمان شادمانفر به عنوان فیلمبرداری موفق، كارنامه خوبی دارد و نشان داده مستعد است. اگر تعداد فیلم هایی شبیه «سوءتفاهم» در سینمای ما بیشتر بود و در بین انبوه فیلم‌هایی كه سالانه تولید می شود، حداقل دو سه فیلم این چنینی داشتیم، استقبال‌ها از این نوع سینما هم افزایش می‌یافت.
به گزارش ایرنا، مریلا زارعی، اكبر عبدی، هانیه توسلی، كامبیز دیرباز و پژمان جمشیدی تركیب اصلی بازیگران فیلم سینمایی «سوءتفاهم» را تشكیل می دهند.
این فیلم بعد از سه هفته نمایش در 67 سالن سینما توفیق چندانی در گیشه نداشته و تنها 258 میلیون تومان فروخته است.
فراهنگ ** 9246 ** 1355 **
تهران - ایرنا - فیلمبردار سینمای ایران، گفت: جای تولید آثاری با موضوع و تِم «سوءتفاهم» در سینمای ایران خالی است و این فیلم توانسته حق مطلب را در روایت داستان خود ادا كند.
