به گزارش ایرنا، روشنایی روز، حكایت از فاجعه عظیمی داشت، وقوع سیلی كه مسیرها و پل های ارتباطی را قطع كرده بود و انبوه جمعیتی باقی مانده بودند و زندگی نداشته ای كه در چشم به هم زدنی طغیان سیل، با خود برده بود.
در این میان، حال و روز مادران باردار و نوزادان بحرانی و بیش از همه نیازمند مراقبت و نگهداری بود، موضوعی كه هر وجدان بیداری را به صحنه می كشاند تا با به دنیا آوردن نوزادی، لبخند امید بر لبان خانواده ای بنشاند تا آینده را پرتوان تر از همیشه بسازند.
«گلنار لرستانی راد» از جمله ماماهایی بود كه وقت را هدر نداد و به دل واقعه زد و با «گرگر» -وسیله آهنی برای عبور از رودخانه- در سیلاب امید را زنده كرد و با جانفشانی به یاری زنان مناطق سیل زده شتافت؛ تا مامای برتر لقب گرفت.
به مناسبت 15 اردیبهشت مصادف با پنجم ماه می میلادی كه روز جهانی ماما نامگذاری شده است، خبرنگار اجتماعی ایرنا به گفت و گو با این بانوی فداكار و برتر پرداخت تا با به تصویر كشیدن روزهای پر تلاش او، برای نسل جوان و چشم انتظار، الگو بیافریند.
**ارتقای سلامت خانواده و جامعه در گرو توجه به ماما
روز جهانی ماما فرصت مناسبی برای جلب توجه هر چه بیشتر مردم و مسوولان نسبت به جایگاه و اهمیت حرفه مامایی در ارتقای سلامت خانواده و تامین سلامت جامعه و ساختن بستری مطمئن برای ترسیم آینده ای روشن است.
این روز برای اولین بار در سال1980 با هدف افزایش آگاهی و تبادل اطلاعات ما بین مادر و نوزاد و ماما، به عنوان روز جهانی ماما پیشنهاد گردید و سپس از سال 1992 به صورت رسمی‌اعلام شد.
كار ماما علاوه برآموزش دوران بارداری، آماده كردن والدین برای پذیرش وظایف پدری و مادری، تنظیم خانواده و مراقبت‌های كودك و بعضی از موارد بیماری‌های زنان، ابعاد مختلف بهداشتی، مشاوره، آموزش و آگاهی در دوران بلوغ، ازدواج، بارداری و یائسگی را هم شامل می‌شود.
ارائه مراقبت‌های مامایی با كیفیت بالا و تلاش در بهبود مستمر آن، عامل مهمی‌در كاهش مرگ و میر مادران است. چرا كه زایمان كه یك تجربه حساس و مهیج برای هر خانمی‌است و با هیچ فرآیند دیگری قابل مقایسه نیست و نیاز به مراقبت‌های خاصی دارد. مادر باید قبل از بارداری، در طول دوران بارداری، هنگام زایمان و پس از زایمان زیر نظر ماما یا متخصص زنان و زایمان باشد.
**از امدادرسانی شبانه روز تا تولد 50 نوزاد در میان آواره های سیل
گلنار لرستانی راد، مامای پلدختری و عضو كمیته خیرین بسیج جامعه پزشكی استان لرستان كه در جریان سیل امسال خدمات شجاعانه ای به مردم سیلزده ارایه كرد، نمونه ای از بانوان مامایی است كه با كمترین امكانات و بیشترین كاربری وجدان، به خلق صحنه های شگرفت پرداخته است.
لرستانی در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا، با اشاره به این كه از همان روز نخست واقعه سیل، آستین بالا زده و در بیمارستان ارتش و بیمارستان صحرایی سپاه فعالیت خود را شروع كرده است، افزود: در زلزله سرپل ذهاب هم سابقه حضور داشتم، آنجا كه بعد از زلزله به عنوان ماما با تیم بحران و به مدیریت «عباس میرهاشمی» رییس مركز بهداشت از پلدختر اعزام شدم.
وی ادامه داد: متاسفانه در این سیل خانه ها با همه متعلقات از بین رفت و افرادی مانده بودند كه حتی یك قاشق برای غذا خوردن هم نداشتند، مردمانی كه در كنار مایحتاج اولیه زندگی، نیازمند یاری و روحیه دادن بودند اما سیل پل های ارتباطی را از بین برده بود.
«خانه به خانه مادران باردار را پیدا می كردیم، وضعیت جسمانی آنان را بررسی و اقلام بهداشتی و ضروری در اختیارشان قرار می دادیم. به عنوان نمونه یكروز از صبح تا عصر در بیمارستان سپاه حدود 128 نفر را ویزیت و معاینه و تحت درمان قرار دادم.»
این مامای برتر یادآور شد: در كنار معالجه و درمان افراد در بیمارستان، با تیم كوهنوردی پلدخترهماهنگی كردم و در وقت آزاد به پخش مواد غذایی، بهداشتی و دارویی به مناطقی كه صعب العبور بود رفتم و پس از معاینه رایگان مادران باردار، زنان سالمند و میانسال طرز استفاده صحیح و بهداشتی از مواد كنسرو شده را به اهالی آموزش دادم.
وی درباره نحوه رفت و آمد به این مناطق گفت: روستاهایی كه پل ارتباطی آنها قطع شده بود را شناسایی و به وسیله گرگر از آب و سیل عبور كردیم و با كیلومترها پیاده روی، دارو و مواد خوراكی و بهداشتی را به مردم گرفتار شده در سیل رساندیم.
**رفع خستگی با انرژی حضور اهالی زلزله زده در مناطق سیل زده
وی از روزهای سختی كه با حضور دوستانی از مناطق زلزله زده كه برای كمك آمده بودند به شعف و شادی تبدیل شد یاد كرد و ادامه داد: آن چه در میان انبوه كار، پیچیدگی مسایل و دیدن صحنه های دلخراش، من را امیدوار و شاد كرد، حضور مردمانی از دیار سرپل ذهاب بود كه با وجود تنگناهای زندگی، با مواد غذایی و بهداشتی مورد نیاز سختی راه را به جان خریده بودند. آن محموله اینقدر لذت بخش و پربركت بود كه تمامی خستگی را با خود برد.
لرستانی با بیان این كه سیل صدمه زیادی زد و شاید ده سال طول بكشد تا به دوران آبادی بازگردد، تصریح كرد: در روزهای بعدی، با اطلاع رسانی كه از قبل صورت گرفت و آمدن امكانات از قبیل داروی رایگان، مواد بهداشتی مورد نیاز و غیره، از لحاظ مادران باردار مشكلی بوجود نیامد و تمامی تحت كنترل قرار گرفتند.
وی درباره چگونگی رفع نیازهای روحی روانی افراد آسیب دیده از سیل هم یادآور شد: با توجه به وضعیت ناگهانی پیش آمده، افسردگی، بیماری های روحی و حتی خیال خودكشی به سراغ افراد می آید كه با در نظر گرفتن از وضعیت، مشاوره های روانشناسی و مامایی همچنان در منطقه مستقر هستند تا با مشاوره و راهنمایی، امید به زندگی را بازگردانند.
وی از تجربه زیسته خود در مورد این افراد گفت: افرادی را كه بسیار وضعیت روحی بحرانی داشتند را به خدمت گرفتم و از آنان خواستم تا در كنار كار درمانی من، فعال شوند تا با درگیر شدن در كار، احساس آرامش به آنان بازگردد.چرا كه مشغول شدن دركار، بهترین روش برای درمان روح و روان این افراد است.
وی افراد آسیب دیده در سیل را به صبور بودن دعوت كرد و گفت: تمامی افراد باید صبور باشند چرا كه این عظمت سیل را نمی شود یك ماهه درست كرد، باید با صبر و حوصله و تلاش آینده را ساخت.
گزارش از فاطمه دهقان نیری
اجتمام*9294*9105
تهران- ایرنا- هرگز تصور نمی كرد روزی در میان خرابه ها و آثار به جا مانده از سیل، برای به دنیا آوردن نوزادی آستین بالا بزند یا مادر بارداری را كه زانوی غم بغل گرفته، در آغوش بگیرد و دلداری بدهد؛ این كارها را با كمترین امكانات و بیشترین احساس مسئولیت انجام داد تا برتری خود را ثابت كند.