به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، به رغم گذشته پرباری که در حیطه موسیقی در ایران وجود داشته و خوانندگان و نوازندگان بزرگی که در این مملکت رشد کرده و بالیده اند؛ امروز شاهد سبکی از موسیقی هستیم که نه تنها تناسبی با آن گذشته ندارد بلکه در مقایسه با نمونه های خارج از ایران نیز جهتی رو به افول دارد.
این سبک از موسیقی که همواره در جامعه هشدار داده شده و مورد انتقادات زیادی از جانب اهالی هنر واقع گردیده است به نظر می رسد که نیاز به رویکرد جدی تر دارد.
در جدیدترین واکنش ها نسبت به این شکل از جریان موسیقی در شرایط اجتماعی امروز، مقام معظم رهبری که چندی پیش و در جمع اهالی ادب و فرهنگ سخن می گفت با انتقاد از ولنگاری زبانی و ساخت لفظی بسیار نازل برخی ترانه‌ها و پخش آنها از صداوسیما در سریال‌ها بیان داشت: زبان فارسی قرن های متمادی است که عمدتاً بوسیله شاعران بزرگ حفظ شده و این گونه سالم و فصیح به دست ما رسیده است، بنابراین ما باید حرمت زبان را حفظ کنیم و اجازه نداریم با بی‌مبالاتی آن را به دست فلان ترانه‌سرای بی‌هنر بدهیم که الفاظ را خراب کند و بعد نیز با پول بیت‌المال در صداوسیما و دستگاههای دولتی و غیردولتی پخش شود.
در واقع به نظر می رسد رویکردی که در حال حاضر، ناظر بر اجرا و ارائه این سبک از موسیقی در بازار است، تنها و تنها نفع و بازگشت سرمایه را هدف گرفته است و حتی نیم نگاهی به خروجی و وضعیت هنری و فرهنگی مملکت ندارد. ترانه ها و خوانندگانی که یک شبه شکل می گیرند، اگرچه یک شبه نیز حذف شده و از یاد می روند اما آثار مخربی بر فرهنگ و ادبیات دارند که یک شبه قابل اصلاح و بازگشت نیستند. بر این اساس لزوم بازنگری و توجه به آنان ضروری می نماید.
آنچه در ادامه می آید گفت وگوی پژوهشگر ایرنا با «فریدون خشنود» آهنگساز و موسیقیدان و پیشکسوت ایرانی است.
**خوانندگانی با تاریخ مصرف
خشنود متولد سال ۱۳۳۴ در تهران و عمده و نقطه عطف شهرتش را مدیون ساخت آهنگ معروف ایران ایران است که در سال ۵۷ و توسط رضا رویگری خوانده شد. البته او پیش از این نیز در بین مردم شناخته شده و به محبوبیت رسیده بود به صورتی که در نظرسنجی مجله جوانان در سال ۱۳۵۴ بالاتر از چهره‌هایی چون انوشیروان روحانی، بابک بیات و ناصر چشم آذر در رده دوم محبوب‌ترین آهنگسازان ایران قرار گرفته بود.
خشنود در ابتدا و در اشاره به نارضایتی خود از باب وضعیت موسیقی ای که امروز در جامعه جریان دارد بیان داشت: نسل جدید موسیقی پاپ را قبول ندارم چراکه کار درست و فرهنگی و درجه یکی تحویل نمی دهند و خروجی اینها کارهای مفهومی و شایسته ای نیست.
«چیزی به اسم موسیقی پاپ به جز مشتی کلماتی که به عنوان شعر به هم می بافند، در جامعه ما وجود ندارد. خوانندگانی که نه مفهوم خاصی در اشعارشان هست و نه اشعار را به صورت درستی بیان می کنند. شرایط به صورتی درآمده که وقتی شب به خانه می روید و اینستاگرام خود را چک می کنید، می بینید که یک شبه ۴۰ نفر خواننده جدید اضافه شده است. خوانندگانی که با سیستم نرم افزار، همه ناله می کنند و موسیقی مبتذلی می سازند که مردم هم به دلیل تفریح کردن گوش می دهند».
این آهنگساز تصریح کرد: جوان های ما به تفریح عادت کرده اند در نتیجه دوست دارند و باید که تفریح کنند. و موسیقی پاپ تبدیل به نوعی از همین تفریح شده است؛ یعنی وقتی خواننده جدیدی ظهور می کند، مورد اقبال این جوانان و کسانی واقع می شود که دنبال همین زمینه شادی و تفریح هستند.
«فکر نکنید این جوانانی که مخاطب این تفریحات هستند این خواننده را دوست دارند بلکه به آن کنسرت ها می روند تا تفریح کنند و به همین دلیل وقتی از سالن بیرون می آیند منتظر هستند تا نفر بعدی بیاید چون اینها دوره ای هستند و هرکدام دوره و زمان مشخصی دارند».
وی افزود: در هر دوره خواننده ای که ظهور کرده است خوددش کمی بالا و پایین می پرد و شلوغش می کند و دست می زند و ملت را ترغیب می کند که کلمات یا بخشی از شعر را با او بخوانند. در نتیجه اینها شو (نمایش) و تفریح است و کسانی که می روند به دنبال این خواننده ها در واقع در جستجوی گوش دادن موسیقی خوب نیستند.
«موسیقی خوب را شما می توانید با صدای همایون شجریان یا سالار عقیلی و یا خوانندگانی که در سطح عالی هستند، بشنوید. اما موسیقی پاپ ما امروز یک تفریحگاه است چون یک جوان به آنها نیاز دارد؛ همانطور که نیاز دارد برود استخر و پارک و...
خشنود در تشریح این وضعیت افزود: جوانان به عنوان تفریح و شوخی و خنده و جیغ زدن می روند به این کنسرت ها و سالن ها و هدف دیگری ندارند.
این آهنگساز در پاسخ به این سوال که آیا چنین شرایطی قابل تغییر است گفت: این وضعیت را به راحتی می شود تغییر داد. اگر همین جوان های ما یک موسیقی پاپ خوب به خوردشان داده شود و کارهای خوب را بشنوند دیگر راغب به شنیدن کارهای خوانندگان قبلی نیستند.
«مگر خوانندگان قدیم ما چه کردند که اسطوره ماندند و هنوز هم هستند؟ چون آن موسیقی دهه ۵۰ را با آن کیفیت، اشعار وکلمات ارائه داده بودند. چنانکه جوانی که امروز می رود به کنسرت و آن را گوش می کند وقتی برمی گردد، در ماشینش صدای همان اسطوره ها را گوش می دهند و لذتشان را از این آهنگ ها می برند.
پژوهشم **۹۴۸۰**۱۵۵۲
نظر شما