هوشیاری ایران درباره همکاری آمریکا- روسیه

اما با ورود روسیه به دنیای سایبری آمریکا و تلاش برای تأثیرگذاری بر انتخابات آمریکا از جمله شکست هیلاری کلینتون و پیروزی دونالد ترامپ و افشای آن، یک‌بار دیگر نگاه ارزشی در آمریکا اوج گرفت و حملات سیاسی علیه روسیه به قدری شدت یافت که ترامپ که قصد داشت از ابتدای ریاست‌جمهوری، فصلی نوین با روسیه در تجارت اقتصاد و سیاست باز کند، مجبور به عقب‌نشینی شد و روابط آمریکا با روسیه از دوران اوباما هم سردتر شد. 

ترامپ پیرو تعلیق سریالی معاهدات خود با کشورها، اعلام کرد از پیمان محدودیت موشک‌های میان‌برد با کلاهک هسته‌ای (INF) با روسیه که در سال 2021 به پایان می‌رسد، خارج می‌شود. اما گزارش بازرس رابرت مولر پس از دو سال درباره میزان همکاری تیم دونالد ترامپ با روسیه در انتخابات 2016 تهیه شد. بازرس مولر که خود از جمهوری‌خواهان است، اعلام کرد مدارک و شواهد کافی برای چنین همکاری‌ای با روسیه پیدا نکرده است. 

ترامپ آن را به عنوان مدرک بی‌گناهی خود مطرح کرد و دموکرات‌ها دادستان کل آمریکا را متهم کردند از گزارش رابرت مولر انتخاب گزینشی کرده و دونالد ترامپ از همکاری غیرقانونی با روسیه در شکست کلینتون مبرا نیست. به‌هرحال با اعلام این گزارش، راه برای بازگشت به علایق قبلی ترامپ برای همکاری با روسیه فراهم شد.
اما دونالد ترامپ با مشکلات دیگری هم روبه‌رو شد که باعث شد به یاد همکاری با روسیه بیفتد. ترامپ برای انتخابات درون‌حزبی 2019 و سراسری 2020 به موفقیت‌هایی در زمینه سیاست خارجی نیاز دارد تا به رخ رقبای انتخاباتی خود کشیده و نشان دهد در عرصه خارجی چقدر موفق بوده است. تیم دونالد ترامپ سه هدف در سیاست خارجی را انتخاب کردند که کره‌شمالی، ونزوئلا و ایران بودند.

 ترامپ ابتدا روی موضوع کره‌شمالی متمرکز شد ولی با وجود ملاقات‌های پرزرق و برق در سنگاپور و ویتنام، حاصلی از این دیدارها به دست نیامد و کیم‌جونگ‌اون دوباره به مسیر قبلی بازگشت و در عرض یک هفته دو آزمایش موشکی انجام داد؛ به‌طوری‌که به جای اعتبار برای ترامپ تبدیل به آبروریزی برای او در صحنه سیاست خارجی شد. موضوع بعدی ونزوئلا هم آن‌طورکه بولتون و پمپئو فکر می‌کردند کارها با گوایدو خوب پیش نرفت و مادورو کماکان با حمایت روسیه، چین، ایران، ترکیه و برخی دیگر کشورها بر سر کار باقی ماند.
 جنجالی‌ترین موضوع به‌زانودرآوردن ایران بود. دونالد ترامپ با خروج از برجام واکنش‌های جهانی را علیه خود برانگیخت ولی با برنامه‌ریزی در عرض یک‌سال سعی کرد این خروج را طوری مدیریت کند که با تحریم‌های مهلک و با به‌زانودرآوردن مردم ایران، فشار حداکثری را بر جمهوری اسلامی وارد کند. اگر ترامپ قادر نشود این بازی را از ایران ببرد، در ایام انتخابات دو شکست پای او محسوب خواهد شد. شکست اول به‌دلیل خروج غیرقانونی از برجام که حمایت جهانی را دارد و شکست دوم لشکرکشی به اطراف ایران و خروج بی‌حاصل از منطقه که هزینه سنگینی بر دوش خزانه عمومی آمریکا می‌گذارد و انگشت سرزنش سایر رقبا را فراهم می‌کند.

بدین ترتیب ترامپ برای رهایی از چنین بن‌بست‌هایی به نقش و کمک روسیه توجه کرد و مایک پمپئو را به ایستگاه کرملین‌نشینان فرستاد تا هم روابط جدید برقرار کند و هم از روسیه برای کسب موفقیت در سه موضوع فوق در سیاست خارجی بهره گیرد. ولادیمیر پوتین که از این تقاضای عاجزانه آمریکا در پوست نمی‌گنجید، بسیار خشنود شد و از پمپئو استقبال گرمی به عمل آورد، زیرا درحالی‌که روسیه به‌عنوان یک ابرقدرت در صحنه سوریه مشغول فرمانروایی است، آمریکا با گردن کج آمده و روسیه می‌تواند از این موقعیت برای رفع و رجوع‌کردن اوضاع اوکراین و جزایر کریمه کاملا استفاده کند. به علاوه دست نیاز بلندکردن آمریکا در سه موضوع سیاست خارجی، آن‌قدر به روسیه فضای بازی و مانور می‌دهد که هم می‌تواند از کارت‌های کره‌شمالی، ونزوئلا و ایران به‌خوبی برای رفع مشکلات جهانی‌اش استفاده کند و هم به عنوان یک ابرقدرت در برابر آمریکا دوباره ظاهر شود. اولین سیگنالی که پوتین به آمریکا و جهان داد درباره ایران بود که گفت روسیه آتش‌نشان نیست که آتش هر بحرانی را خاموش کند؛ یعنی ایران! در این بحران با آمریکا، روی ما حساب نکن و بدین ترتیب خیال آمریکا راحت شد که حتی در صورت درگیری نظامی با ایران، روسیه دخالتی نخواهد کرد! و جهان نیز درک کرد که گذر روسیه از موضوع ایران ساده‌تر از دو موضوع کره‌شمالی و ونزوئلا برای این کشور است. بی‌شک همه قدرت‌ها جهش و افول دارند مهم این است که بتوان با چشم و گوش باز و انعطاف به موقع از موقعیت‌ها برای ارتقای منافع و امنیت ملی کشور استفاده کرد.