اهمیت قرارداد تجارت ترجیحی دهلی نو با تهران از نگاه رسانه هندی

به گزارش نشریه " فاینانشال اکسپرس"، تحریم‌های آمریکا علیه ایران و فشار واشنگتن بر سایر کشورها جهت خودداری از تجارت با ایران، بر اقتصاد هند تأثیر منفی می‌گذارد.
هند در حالی که نفت از ایران وارد می‌کند با مزیت پرداخت بخشی از بهای این واردات با استفاده از ارز روپیه و همچنین استفاده از این ارز در افزایش صادرات محصولات کشاورزی و دارویی به ایران روبرو است.
در چهار ماه گذشته قیمت نفت خام در بازارهای جهانی حدود ۱۸ دلار افزایش یافته است که این امر می‌تواند بر کسری تجاری و همچنین بازار داخلی هند تأثیر زیادی داشته باشد. با وجود اینکه آمریکا به هند اطمینان داده است که کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات و همچنین آمریکا نبود نفت ایران را جبران خواهند کرد، اما این کشورها شرایط خوب و رقابتی مانند ایران برای فروش نفت خود ارائه نمی‌دهند.
ایران هزینه بیمه و حمل و نقل محموله‌های نفتی خود را تأمین می‌کند و همچنین حاضر به پذیرش ارز روپیه هند شده است. واردات نفت هند از ایران درسال ۲۰۱۵-۱۶ از ۴.۶ میلیارد دلار به ۱۱.۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۸-۱۹ رسیده است. این درحالی است که براساس گزارش سازمان ملل، واردات نفت هند از ۱۴۸ میلیون تن در سال ۲۰۰۹ به ۲۲۵.۵ میلیون تن در سال ۲۰۱۸ رسیده است که یک افزایش سالانه ۴.۸ درصدی را از خود نشان می‌دهد.
محدود کردن واردات نفت از ایران می‌تواند به صادرات محصولات کشاورزی هند صدمه بزند. در سال ۲۰۱۸-۱۹ ارزش صادرات برنج باسماتی هند به ایران ۱.۳۵ میلیارد دلار بوده است که در صورت نبود ایران، هند به سختی خواهد توانست یک بازار جایگزین برای برنج باسماتی خود پیدا کند. تولید برنج باسماتی در مقابل سایر برنج‌ها به زمان و هزینه بیشتری احتیاج دارد. همچنین صادرات چای هند به ایران که در سال گذشته حدود ۱۳۰ میلیون دلار بوده است به دلیل تحریم‌ها و فشارهای آمریکا با تهدید توقف مواجه شده است.
پیش از این با وجود تحریم‌های آمریکا، هند به تجارت خود با ایران ادامه داد. اتحادیه اروپا، روسیه و چین اعلام کرده‌اند که به روابط تجاری خود با ایران ادامه می‌دهند. امضای یک قرارداد تجارت ترجیحی با ایران برای هند سودمند خواهد بود زیرا در این قرارداد تعرفه‌های گمرکی بین ۲۵ تا ۴۵ درصد کاهش خواهند یافت. از آنجایی که ایران عضو سازمان تجارت جهانی نیست، این کشور هیچ تعهدی برای وضع تعرفه‌های محدود و مشخص ندارد و قرارداد تجارت ترجیحی می‌تواند به هر دو کشور کمک کند.
ارزش کل تجارت دوجانبه میان هند و ایران در سال ۲۰۱۸ حدود ۱۸ میلیارد دلار بوده است. صادرات هند به ایران شامل برنج، چای، روغن و کنجاله سویا، الکترودهای کربنی برای دستگاه‌های برقی، عصاره روغن، کاغذ و دارو می‌شود. در مقابل واردات این کشور از ایران شامل محصولاتی چون نفت، مواد شیمایی طبیعی و غیر طبیعی و کودهای شیمیایی می‌شود.
حجم تجارت هند با ایران در سه سال گذشته از ۳.۴ به ۴.۱۳ افزایش یافته است که این نشان دهنده اهمیت تجاری ایران برای هند است. هند می‌تواند با استفاده از ابزار دیپلماتیک خود مانع آمریکا در مقابل تجارت با ایران را کنار بگذارد.
تعرفه‌های ترجیحی نوعاً به دلیل تفاوت در میزان حقوق گمرکی و عوارض ورودی نسبت به واردات کالای مشابه با تعرفه یکسان برای کشور ذینفع نسبت به سایر کشورها که مشمول ترجیحات خارج هستند، امتیازی برای کشور صادر کننده کالا محسوب می‌شود و در عین حال متضمن توسعه صادرات و شکوفایی اقتصاد آن کشور با کشورهایی است که احتیاج به حمایت‌هایی از این دست را داشته است.