انتشار فهرست تیم ملی فوتبال ایران از سوی «مارک ویلموتس» نشان از آن دارد که لیست ۲۳ نفره بازیکن تیم ملی نه تنها دارای پدیده نیست بلکه این فهرست پدیده ای است که خود از نام های بزرگ خالی است؛ بازیکنانی که برخی از آنان از لیگ آزادگان فراخوانده شدند و باید نخستین اردوی ملی خود را تجربه کنند.
انتشار این نام ها به عنوان لیست ملی بحث فراوانی ایجاد کرده است بحث هایی که برخی آن را پشتوانه سازی برای تیم اصلی و برخی دیگر، کار ویلموتس را نمادین جلوه می دهند.
اما سوای تمام این سوگیری ها نسبت به فهرست ویلموتس باید این حرکت را کاری در مسیر جایگزینی ستاره ها قلمداد کرد زیرا ویلموتس در زمان حضور در ایران وعده داد از تمام ظرفیت ها استفاده خواهد کرد و در کمتر از یک ماه به این وعده جامع عمل پوشاند. وعده ای که شماری از بازیکنان گمنام و کمتر دعوت شده به تیم ملی را به اردو فراخوانده و به دنبال آن است با نظارت بر توانایی و ظرفیت های آنان بتواند برای مسیر سه ساله خود در ایران یک استراتژی خاص طراحی کند. البته این شیوه از دعوت پیش از این از سوی «کارلوس کی روش» سرمربی پرتغالی تیم ملی مورد استفاده قرار گرفت و برونداد آن نیز بازیکنانی مانند سید مجید حسینی، رامین رضاییان و سید حسین حسینی در تیم اصلی است.
اقدام مرد بلژیکی در انتخاب نفرات تیم «ب» ایران را نباید به چشم یک کار تبلیغاتی دیده شود بلکه این کار را باید در زمره اقداماتی تعریف کنیم که می شود آن را استفاده از دانش مربیان خارجی در تمامی سطوح قلمداد کرد.
ویلموتس امروز با انتشار برخی از نام های کمتر شناخته شده یک کار روانشناسانه انجام داد کاری که از یک سو موجب می شود تا بازیکنان لیگ برتر ایران احساس نکنند که تیم ملی ارثیه خاص یک گروه است و در سوی دیگر بازیکنان اصلی تیم نسبت به جایگاه خود در تیم اطمینان خاطر نداشته باشند.
این سیاست مرد بلژیکی را می شود با قاعده «تشویق و تنبیه» مورد واکاوی قرار داد. هر چند که در بخش تنبیه این سیاست برخورد یا محرومیت یک شخص خاص در نظر نیست اما نباید فراموش کنیم ورود نام های جدید به عرصه ملی می تواند زنگ هشداری برای برخی از نام های شناخته شده باشد زنگ هشداری که مرد پرتغالی پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه برای برخی از بازیکنان سرشناس آن را به صدا درآورد و از بازیکنان کمتر شناخته شده در معتبرترین تورنمنت فوتبالی استفاده کرد.
اما در بخش تشویق کادر فنی جدید تیم ملی این پیام را برای تیم های لیگ برتر و لیگ آزادگان صادر کرد که کسی جای ثابت همیشگی در تیم ملی ندارد و تمام بازی ها تحت نظر این مربی است. لذا اگر قرار باشد تلاشی در میدان از سوی بازیکنان شکل گیرد بدون شک بدون جواب نیست؛ این انگیزه موجب جذاب تر شدن لیگ برتر فوتبال ایران می شود.
اما این اقدام ویلموتس نباید مقطعی باشد زیرا عدم تکرار آن در دراز مدت نه تنها موجب می شود که برخی این لیست را تحمیلی فدراسیون بدانند بلکه بازیکنان نیز با دلسرد به چنین راهبردی نگاه خواهند کرد.
همچنین برای تقویت حس رقابت در لیگ برتر و امیدواری بازیکنان کمتر شناخته شده لازم است تزریق این بازیکنان به تیم انجام شود و کسانی که توانایی لازم در این زمینه دارند به اردوهای اصلی دعوت شوند.
بدون شک ویلموتس در ۲ سال آینده با ترکیب مورد علاقه کی روش مشکلی نخواهد داشت اما در مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ و جام جهانی قطر با شماری بازیکن بالای ۳۰ سال مواجه است که کنار گذاشتن یکباره آنان از تیم ملی ضمن آنکه شاکله تیم را به هم خواهد زد موجب حاشیه هایی نیز خواهد شد؛ حاشیه هایی که کی روش در آستانه سفر به روسیه و در جریان خط زدن «سید جلال حسینی» آن را تجربه کرد.
ویلموتس برای فرار از چنین حاشیه هایی باید در چنین اردوهایی جانشین های شایسته برای بازیکنان اصلی و پا به سن گذاشته پیدا کند و در برخی از مسابقات که حساسیت لازم برای تیم ملی ندارند از انان استفاده کند. همچنین این تیم به عنوان تیم ب ایران می تواند راهی تورنمنت های دوستانه شود تا کسب تجربه کند.
نظر شما