عزیز میرزایی روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: این هفت سکه مربوط به دوره صدارت فتحعلی شاه قاجار بوده و در یک روی آنها «ضرب خوی» و در روی دیگر این سکه ها «دارالصفای خوی» حک شده است.
وی اظهار کرد: تاریخچه ضرب سکه در خوی از عهد سلجوقیان عراق و اتابکان آذربایجان آغاز می‌شود و منابع و ماخذ سکه‌شناسی و مسکوکات، از دارالضرب یا ضراب‌خانه خوی از دوره ایلخانیان، جلایریان، تیموریان، قراقوینلوها، صفویه، افشاریه، زندیه و قاجاریه سخن گفته و به معرفی سکه‌های چندی از ضرب خوی پرداخته اند.
وی ادامه داد: از دوره صفویه به بعد برخی از شهرهای مهم کشور دارای لقب و عنوانی شده‌اند؛ مانند خوی (دارالصفا)، تبریز (دارالسلطنه)، اردبیل (دارالارشاد) و ارومیه (دارالنشاط) که این القاب بر روی سکه‌های مضروب این شهرها نقش بسته است.
وی با بیان اینکه با توجه به شعار سال ۲۰۱۹ موزه ها در جایگاه کانون های فرهنگی آینده، شیوه های نوین موزه‌داری در دنیای امروز پرداخته، اظهار کرد: با توجه به اهمیت موضوع در مسله اجتماعی و رویدادسازی به صورت ویژه مشکلات اجتماعی را مورد بررسی و راهکار ارائه می نمایند و با زبان موزه و هنری راهکارهای عملی را به جامعه القا می کنند.
میرزایی گفت: در میان انواع مختلف منابع مهم برای شناخت پیشینه تاریخی یک فرهنگ، سکه به عنوان سندی برجای مانده از پیشینیان در شمار مهم‌ترین این دست منابع مستند شناخته شده است و این سند پرارزش به روشن شدن تاریخ و سیر تمدن درگذشته کمک شایان می‌کند.
وی بیان کرد: طرح، نقش، قطع و حالت ضرب سکه در هر زمان فارغ از جنبه‌های هنری، بیانگر شکل و شیوه حکومتی زمان و دوره مورد مطالعه و نشان‌دهنده بخشی از حیات فرهنگی تاریخی آن است.
میرزایی اظهار کرد: آگاهی های ما از تاریخ خوی و حکومت‌های محلی آن در قرون اول هجری محدود است.
وی بیان کرد: این شهر از قرن ششم هجری دارای ضراب‌خانه بوده، گرچه نمونه‌هایی از سکه‌های ضرب خوی از آن دوره تا به امروز به دست ما نرسیده است.
موزه خوی که آبان ۱۳۴۸ تاسیس شده، گنجینه ای مشتمل بر ۲ هزار اثر تاریخی و تنها سالن میراث مکتوب در آذربایجان غربی است؛ موزه ای که در کنار جاذبه های طبیعی کم نظیری چون کوه اَورین و مزارع طلایی آفتابگردان در دل شهر معروف به دارالصفای ایران قرار دارد.
۸۱۳۵/۷۱۲۹
نظر شما