۲۷ تیر ۱۳۹۸، ۱۳:۱۶
کد خبر: 83401160
T T
۰ نفر

محققان نانو حسگری برای تشخیص سرطان تولید کردند

۲۷ تیر ۱۳۹۸، ۱۳:۱۶
کد خبر: 83401160
محققان نانو حسگری برای تشخیص سرطان تولید کردند

تهران- ایرنا- محققان استرالیایی با استفاده از نانوحفره موفق به تولید حسگری شدند که قادر است زیست‌نشانگرهای سرطان را در غلظت‌های بسیار کم، از روی نمونه خون بیمار شناسایی کند.

یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه نیوساوث ولز در استرالیا موفق شد تا ابزاری برای تشخیص زیست‌نشانگرهای سرطان در غلظت‌های پایین بسازد که با استفاده از نمونه خون بیمار می‌توان این کار را انجام داد.

با این حسگر می‌توان زیست‌نشانگرها و مولکول‌های منفرد را در سطوح بسیار کمتر از آنچه که در حال حاضر در آزمایشگاه‌ها رایج است، اندازه‌گیری کرد. مزیت این فناوری آن است که نتیجه آزمایش در مدت زمان چند دقیقه آماده می‌شود.

زیست‌نشانگرهای سرطان موسوم به نشانگرهای تومور، در بدن در پاسخ به رشد تومور تولید می‌شوند، این حسگر نانوحفره‌ای می‌تواند در مقیاس یک مولکول، زیست‌نشانگر را تشخیص دهد.

این نانوحسگر می‌تواند با نمونه‌های خون که به‌صورت رایج در آزمایشگاه‌ها گرفته می‌شوند، کار کند. محققان امیدوارند که در آینده نزدیک بتوانند از این فناوری برای تشخیص سرطان استفاده کنند، هرچند این فناوری بسیار امیدبخش است اما ۵ تا ۱۰ سال زمان نیاز است تا بتوان آن را به مرحله تجاری‌سازی رساند.

جاستین گودینگ از محققان این پروژه گفت: توسعه حسگرهای فوق‌حساس اهمیت زیادی دارد چرا که تشخیص زودهنگام سرطان را امکانپذیر می‌کند، بهترین راه برای درمان مطمئن سرطان، تشخیص زودهنگام است.

در این نانوحسگر از ذرات مغناطیسی استفاده می‌شود، ذراتی که می‌توانند زیست‌نشانگرها را به دام اندازند، این ذرات زیست‌نشانگر را به یکی از حفره‌های موجود در غشاء سیلیکون می‌کشانند، با ورود این نشانگر به حفره، حفره مسدود شده و فرآیند شناسایی آغاز می‌شود.

گودینگ افزود: این حوزه برای مطالعه سرطان بسیار جذاب است به ویژه اینکه می‌تواند تأثیر زیادی روی درمان اثربخش سرطان داشته باشد، همچنین این فناوری به ارزیابی صحیح از درمان سرطان کمک کرده و درصورت عود مجدد آن، پزشک به سرعت مطلع خواهد شد.

محققان این پروژه در حال حاضر نانودارویی نیز برای کمک به درمان سرطان پانکراس تولید کرده‌اند، بیماری که در استرالیا بسیار مرگبار است.

نتایج این پروژه در نشریه Biomacromolecules به چاپ رسیده است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha