بازگشت سینمایی‌ها به تئاتر، آشتی مردم با صحنه

سینما و تئاتر از دیرباز پیوندی قریب با یکدیگر داشته‌اند اما همیشه تئاتر بستر بهتر ورود به سینما و به نمایش گذاشتن هنر بازیگری در قاب دوربین به حساب می‌آید و اصطلاح خاک صحنه خوردن که نشان از قدرت هنرنمایی یک بازیگر بود، برای افرادی به کار می‌رفت که پیش از حضور بر صحنه سینما سال ها زمان خود را صرف بازی بر روی صحنه تئاتر کرده بودند اما هر چه زمان گذشت به دلیل سهولت بازی در مقابل دوربین که می‌توانست بارها قطع و دوباره فیلمبرداری کردن را در پی داشته باشد و در آخر نمایشی که بر پرده نقره ای قرار می گیرد یک اجرای بی نقص می‌شود، فاصله دو هنر تئاتر و سینما بیشتر و بیشتر شد به طوری که هر کدام از هنرمندان را به طور مستقل به خود جذب کرد.

از همان آغاز به دلیل سهولت دسترسی به پرده نقره ای برای عموم جامعه، کسانی که پا به عرصه هنر هفتم گذاشتند بیشتر دیده شدند و تعداد طرفدارانشان رو به افزایش می‌گذاشت اما تئاتر مهجور بود و هنرمندانش مهجورتر، با این وجود توانمندی که تئاتری‌ها به دلیل بازی نفس به نفس با مخاطب به دست می‌آورند هرگز قابل مقایسه با سینما نیست.

شاید همین علت موجب شد تا کسانی که گام اول خود را در عرصه سینما گذاشتند سال ها تلاش کردند تا بتوانند اصل توانایی خود را به منصه ظهور برسانند اما تمرین بازیگری بر صحنه تئاتر این امکان را به وجود آورد که هنرمندان تئاتری در همان نخستین هنرنمایی خود در چارچوب قاب هنر هفتم دیده شوند و به جوایز مختلف دست یابند اما همچنان تئاتر مهجور ماند.

این روزها خبر بازگشت بازیگران سینما و تلویزیون به تئاتر که خانه اصلی آنها محسوب می شود، در میان اخبار بیشتر به چشم می خورد. بازیگرانی که کار خود را از صحنه آغاز کرده اند و بعد از سال ها تلاش و به دست آوردن جوایز مهمترین رویداد فرهنگی تئاتری یعنی جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر پا به عرصه سینما گذاشته‌ و توانسته‌اند به جایگاه شایسته‌ای در سینما دست یابند.

برخی از این هنرمندان گاهی آنقدر جذب فعالیت در این فضا شده اند که فرصتی برای هر شب به صحنه رفتن و بازی چهره به چهره با مخاطب برایشان باقی نمانده است و به همین دلیل خانه نخست خود را برای مدتی طولانی که گاه به یک دهه هم می‌رسد، ترک گفته اند و حالا بار دیگر با انتخاب کارگردان و نمایشنامه که در بعضی اوقات هنرمندان تازه کار و دانشجو هستند به صحنه نخست هنرنمایی خود بازگشته اند.

این روندی که این روزها بسیار به چشم می آید باعث می شود که وقتی هنرمند تئاتری که در سینما موج عظیمی از طرفداران را به سمت خود جذب کرده وقتی بار دیگر به صحنه تئاتر می‌آید تنها نیاید و قشرهای مختلف مردمی را به سالن نمایش می‌کشاند که این کار اتفاقی است که می‌تواند مردم را با نمایش که هنری فاخر است آشنا کند و هر روز بر طرفداران این عرصه بیافزاید و نباید فراموش کرد که تئاتر تاثیرگذاری بسیار خوبی بر اندیشه و تفکر دارد و همین شیوه می‌تواند زندگی عده ای را دستخوش تغییرات مثبت کند.

البته عده دیگری از هنرمندان تئاتر هستند که این عرصه را ترک نمی‌کنند و حداقل در سال یک نمایش بازی می‌کنند و در کنار آن به نقش آفرینی خود در عرصه سینما نیز ادامه می‌دهند. نوید محمدزاده و نسیم ادبی، از جمله این هنرمندان هستند که با این روند کاری تبلیغی گسترده برای هنر مادری چون تئاتر می کنند.

در این میان اتفاق دیگری که رخ می دهد ورود برخی هنرمندان عرصه سینما به تئاتر است. آنهایی که سال ها در مقابل قاب دوربین ایستاده‌اند و حالا شانس خود را در عرصه سخت‌تری در معرض امتحان می‌گذارند که گاه موفق و سربلند از این چالش بیرون می‌آیند و گاهی نیز در همان بازی نخست در مقابل تماشاگران حاضر از پس آن بر نمی‌آیند و مجبور می‌شوند صحنه را برای همیشه ترک کرده و در همان قاب دوربین نقش ببندند. مهناز افشار مثال موفق این نقش آفرینی است که بعد از سه ماه بازی بر صحنه یک نمایش در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر توانست برای بازی در فیلم جدید خود خوش درخشیده و تحسین منتقدان را برانگیزد.

هادی حجازی‌فر که کار خود را از تئاتر آغاز کرده است، طی سال های اخیر در عرصه‌های تصویری از جمله سینما و شبکه خانگی فعالیت گسترده ای داشته اما طی ماه‌های اخیر با باز کردن تماشاخانه هامون که پیش از این با نام باران شناخته می‌شد، بار دیگر در هنرهای نمایشی حضور پیدا کرده است.

وی در نخستین نشست خبری که با خبرنگاران برای تماشاخانه جدید خود برگزار کرد، حضور هنرمندان سینمایی در عرصه تئاتر را گام خوبی دانست و گفت: جا برای هیچکس در تئاتر تنگ نیست و هیچ اشکالی ندارد هنرمندان عرصه سینما به تئاتر بیایند زیرا با خود تماشاگر به سالن می آورند که این برای تئاتر خوب است.

البته این سخنان درباره آن گروهی از بازیگران است که سابقه تئاتری ندارند و به تازگی پا به عرصه تئاتر گذاشته اند اما می توان از همین سخنان برای وجه مثبت بازگشت تئاتری ها به خانه خود سود برد.

بازگشت این روزهای لعیا زنگنه بعد از ۲۷ سال، فرشته صدرعرفایی بعد از سه سال، حجازی فر بعد از ۱۰ سال، محسن تنابنده بعد از ۱۱ سال و شبنم مقدمی بعد از 4 سال به صحنه چند نمونه انگشت شمار از موارد بازگشت هنرمندانی است که بعد از سال ها تلاش برای عرصه تصویری، درخشیدن و به دست آوردن جوایز مختلف از مهم‌ترین رویدادهای سینمایی و تلویزیونی بار دیگر بر روی صحنه تئاتر ظاهر شده‌اند و با آمدن خود موج جدیدی از تماشاگران را به سالن های نمایش سرازیر کرده اند که این آشتی مردم با هنرهای نمایشی را رقم زده است.