به گزارش ایرنا، سعید لیلاز پنجشنبه شب در نشست با اعضای حزب کارگزاران سازندگی در مشهد گفت: تا سال ۱۳۴۹ شمسی اقتصاد برنامه ریزی و هماهنگ شده بود ولی بعد از سال ۱۳۵۴ شاه حدود ۲۵ درصد از پورسانت قراردادهای سازمان برنامه و بودجه را به دوست و همبازی قمارش واگذار می کرد.
این اقتصاد دان اصلاح طلب در تشریح علت این رویکرد شاه افزود: درآمد نفتی که در سال ۴۹ با روند افزایشی از مرز یک میلیارد دلار عبور کرده بود در سال ۵۲ در اثر جنگ اعراب و رژیم صهیونیستی ناگهان ۹ برابر شد به گونه ای که برنامه توسعه پنجم بی معنا بود و فرایند سرنگونی شاه از آن تاریخ آغاز شد.
وی اظهار داشت: بعد از انقلاب در سال ۶۲ و ۶۳ نیز درآمد نفتی ناگهان افزایش یافت و از مرز ۲۴ میلیارد دلار عبور کرد و دوباره ریخت و پاشها شروع شد و سالها بعد دوباره این افزایش درآمدها از دولت احمدی نژاد آغاز شد.
وی گفت: وقتی وفور منابع رخ می دهد، دولت از رای مردم بی نیاز شده و حاکمیت خود را از مداخله مردم در امور کشور بی نیاز می بیند که این امر منجر به دیکتاتوری و استبداد می شود و در ادامه یک نوع طلاق عاطفی بین دولت و ملت ایجاد می گردد.
لیلاز به سال ۶۹ و شهردار شدن کرباسچی در تهران اشاره کرد و افزود: نطفه دموکراسی خواهی از جنگ ایران و عراق بوجود آمد چرا که ایران پس از جنگ تخریب شده بود و دیگر منابعی نداشت و وابسته به مردم بود.
وی اظهار داشت: بعد از جنگ کوچکترین منابعی نداشتیم و دولت دستش را به سوی مردم دراز کرد، کرباسچی نیز با همین اعتقاد واژه خودیاری را به کار برد، بعد مردم گفتند پس اگر ما پول می دهیم باید خود تعیین کنیم چه کسی شهردار شود.
وی گفت: زنده شدن جامعه مدنی و اینکه از سال ۷۴ ملت به دنبال فردی برای ظهور دموکراسی بود از همان سالها آغاز شد.
لیلاز افزود: آقای خاتمی نیز مخلوق این شرایط جامعه ایران بود که به سوی دموکراسی خواهی می رفت و علت آن نیز کم شدن منابع کشور بود.
وی اظهار داشت: بعد از انقلاب تا سال ۸۶ ما با فساد اینگونه آشنا نبودیم و تا سال های دهه ۸۰ پدیده ای با عنوان فساد نداشتیم و اگر هم بود به صورت جزئی بود چون منابعی وجود نداشت.
وی گفت: مجموع صادرات نفت در دهه ۴۰ خورشیدی معادل صارات نفتی در هر ماه در سالهای دهه ۹۰ خورشیدی بود یعنی درآمد نفتی ۱۰۰ برابر شد.
این اقتصاددان افزود: در سالهای دهه ۹۰ به ازای هر ایرانی ۱۳۰۰ دلار نفت صادر کردیم، طی این دهه با احتساب مصرف داخلی نفت به هر ایرانی پنج هزار دلار درآمد مستقیم و غیرمستقیم تعلق گرفت.
وی اظهار داشت: در دوره جنگ، فساد سیستماتیک نداشتیم و دولت انقلابی نیز سر کار بود، از اواخر دولت خاتمی نشانه هایی از ریخت و پاش و تصمیم های غیرعقلایی در مجلس ششم ظاهر شد چرا که منابع سرشار عاید کشور می شد.
وی اقتصاد را یافتن یک راه حل واحد برای رسیدن به یک مطلوبیت عنوان کرد و گفت: برای جذب پنج میلیارد دلار درآمد از بخش گردشگری باید سالانه پنج میلیون گردشگر خارجی جذب کنیم ، یعنی معادل دو برابر گردشگری که هم اکنون سالانه در کشور پذیرا هستیم.
لیلاز افزود: رئیس جمهوری وقت در سال ۸۵ در روز کارگر گفت من الان اقتصاد را اگر به این معنی باشد که منجر به تورم شود قبول ندارم لذا دستمزدها را ۲ برابر می کنم.
وی اظهار داشت: چند سال بعد همین کارگران تابوتی را حمل کردند که این یعنی وضعیت کارگر است و این فسادی است که پوپولیسم بوجود می آورد.
این اقتصاددان گفت: هرگاه سهم درآمد نفت در جی.دی.پی ایران به زیر ۱۰ درصد برسد ما خطر تکرار پوپولیسم را پشت سر می گذاریم .
وی افزود: اینک میزان عمق جریان مردم سالاری در ایران با ۱۵ سال پیش قابل ملاحظه نیست، رفتار رئیس قوه قضائیه مبنی بر عدم شکایت از روزنامه نگاران کاملا مدنی و در تضاد با رفتارهای گذشته است اینها موید رشد دموکراسی است.
وی اظهار داشت: رسیدن به درآمدهای نفتی مانند دو موج قبلی تقریبا دست نیافتنی است لذا بازگشت به این درآمدها دیگر مقدور نیست و این به نفع دموکراسی است.
عضو حزب کارگزاران سازندگی گفت: کشور ایران ۴۰ سال تحت تحریم هواپیماست اما اینها باعث نشد این نظام به سوی گسترش راه آهن برود، حالا با این وضع تحریم ها به هر فرودگاه ریز و درشت کشور سه هواپیما می رسد، این یک نوع فساد است.
۳۲۲۱/۶۰۵۳
نظر شما