نگرانی مردم جامو و کشمیر از افزایش درگیری ها

فاطمه یک کشمیری اهل شهر سرینگر پایتخت تابستانی ایالت جامو و کشمیر گفت: ما مواد خوراکی و غذای خود را برای چند هفته خریداری کرده ایم تا در صورت وقوع بحران با مشکل روبرو نشویم.
منصور احمد یک کشمیری دیگر نیز گفت: من نگران آموزش کودکان خود هستم زیرا در صورتی دولت مرکزی هند تصمیم به لغو بند های ۳۵ ای و ۳۷۰ بگیرد، آینده فرزندان من تحت تاثیر قرار می گیرد.
در همین حال محبوبه مفتی سروزیر سابق ایالت جامو و کشمیر گفت: اعزام نیروی نظامی اضافه به کشمیر باعث ایجاد ترس و نگرانی در میان مردم شده است.
منیر خان رییس پلیس سرینگر  از مردم درخواست کرده است تا آرامش خود را حفظ کرده و به شایعات توجه نکنند.
عمر عبدالله یک رهبر کشمیری و سروزیر اسبق این ایالت نیز گفت: دولت هند باید به حکم دادگاه عالی احترام بگذارد و از تحت فشار قرار دادن مردم کشمیر خودداری کند.
تایمز او ایندیا" نوشت: بند ۳۵ ای قانون اساسی هند به پارلمان ایالت جامو و کشمیر این اجازه را می دهد تا "ساکنین دائمی کشمیر" را تعریف و آنها را مشخص کند.
کشمیر در زمان استعمار هند توسط امپراتوری بریتانیا، به عنوان یک منطقه مستقل شناخته می شد. این منطقه به صورت پادشاهی اداره می شد. اما در سال ۱۹۴۷ مهاراجه جامو و کشمیر با الحاق این ایالت به هند موافقت کرد. بند ۳۷۰ برای رسمی شدن این رویداد در قانون اساسی هند وارد شد.
بند ۳۵ ای همچنین دولت جامو و کشمیر را موظف می کند تا فقط مردم محلی کشمیر را برای مشاغل دولتی استخدام کند.
بر اساس این قانون یک ساکن دائمی جامو و کشمیر فردی است  که به پیش از سال ۱۹۵۴ ساکن این ایالت بوده باشد یا ۱۰ سال به صورت دائم در آن زندگی کرده باشد و به صورت قانونی دارایی های ثابت خریداری کرده باشد.