پری صابری روز چهارشنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به آنکه سال هاست که مهمترین دغدغه ذهنی و زندگی شخصی اش در عرصه هنرهای نمایشی، تولید و اجرای نمایش های سنتی و برگرفته شده از فرهنگ غنی و ادبیات کلاسیک جریان‌ساز ایرانی گفت: تجربه بیش از ۶۰ سال فعالیت در عرصه تئاتر ملی به من اثبات کرده است که در تاریخ تئاتر کشورمان فعالیت های صورت گرفته در تولید آثار تئاتری با استناد به ادبیات گنجینه غنی ادبیات ایران، تنها قطره ای از دریای بیکرانی است که توسط هنرمندان، به واسطه تئاتر به مخاطبان معرفی شده است.
وی ادامه داد: ماندگاری، حفظ، اشاعه و انتقال داشته های هویت بخش فرهنگ کشورمان و در نگاهی کلان تر، هنر ملی ایران به نسل های آینده؛ وظیفه ای است که بر گُرده تَک تَک هنرمندانی که در عرصه ها و شاخه های هنری مشغول فعالیت هستند قرار دارد. در این مساله شکی وجود ندارد که هنرمندان عرصه تئاتر به دلیل بهره بردن از هنری زنده، جریان‌ساز و پویا نقش غیرقابل انکاری در تثبیت فرهنگ و هنر ملی کشورمان در عصر حاضر و برای آیندگان دارند.
کارگردان نمایش شمس پرنده یادآورشد: هر کدام از هنرمندان ایران زمین که برای معرفی گنجینه غنی ادبیات و فرهنگ کشورمان در شاخه فعالیت هنری شان گامی برداشته اند به شخصه قدردان و سپاسگزار فعالیت آنها هستند.
وی خاطرنشان کرد: تمامی کشورها و جوامع برای تثبیت هویت ملی خود راهکاری را برمی گزیند و در کشور ایران با پیشینه و سابقه تمدن ساز بیش از شش هزار ساله، جاده ادبیات و نمایش‌های آیینی و سنتی مهمترین مسیر برای تثبیت هویت ملی کشورمان به شمار می رود.
کارگردان نمایش رستم و سهراب با اشاره به این نکته که روند تولید آثار تئاتری با استناد به اقتباس از آثار ادبی و تبدیل کردن آنها به اثر دراماتیک، پیچیده ترین شیوه تولید و اجرای اثر نمایشی اما با خروجی و بازدهی بسیار مثبت و دلنشین است یادآور شد: طی یکی دو دهه اخیر مهمترین چشم اسفندیار تولید نمایش های آئینی و سنتی به فقر پژوهش میان نمایشنامه نویسان، کارگردانان و هنرمندان کشورمان باز می گردد. این دوری و ایجاد فاصله میان جامعه هنری با کتاب و پیشینه ادبیات ایران، مهمترین زنگ خطر برای کمرنگ شدن داشته های ملی و هویت بخش فرهنگ غنی ایران زمین به شمار می رود.
به گفته صابری؛ تئاتر هر کشوری باید در گام نخست بازتاب دهنده و آینه مطالبات و دغدغه‌های مردمان آن دیار باشد. اما متاسفانه در اکثر تماشاخانه های پایتخت و یا دیگر استان‌ها و شهرستان‌ها شاهد تولید و به صحنه رفتن نمایشنامه ها و آثار خارجی هستیم که با فرهنگ ایرانی کوچکترین قرابتی ندارد. این در شرایطی است که هنرمندان تئاتر در بسیاری از کشورها حسرت داشتن چنین منبع گرانبهایی از گنجینه های ادبی را با خود حمل می کنند؛ اما هنرمندان ما نسبت به این گنجینه عظیم بی توجه هستند.
کارگردان نمایش باغ دلگشا با تاکید بر آنکه به هیچ وجه مخالف تولید آثار تئاتری با استناد به نمایشنامه های خارجی نیستم یادآور شد: تعامل فرهنگی و برقراری گفتمان با جوامع مختلف از طریق هنر نمایش و اجرای نمایشنامه های دیگر کشورها از مهمترین اصول به شمار می رود. اما وقتی کفه آثار تولید شده با استناد به نمایشنامه های غربی در قیاس با نمایشنامه های متکی بر فرهنگ هنر و پیشینه ادبیاتی ایران بسیار سنگین تر می شود، این می تواند زنگ خطری برای نسل آینده ای باشد که در مواجهه با آثار هنری سرزمین شان کمترین بازتابی از داشته‌های فرهنگ ایرانی را شاهد نخواهند بود.
این کارگردان و چهره شناخته‌شده هنر تئاتر کشورمان در داخل و خارج از مرزهای ایران خاطرنشان کرد: بیش از ۶۰ سال فعالیت در روند اقتباس از آثار ادبیات کلاسیک برای تولید آثار دراماتیک و تئاتری به من اثبات کرده است که فعالیت هنرمندان کشورمان در طی چند دهه اخیر در بهره بردن از ادبیات غنی ایرانی در مسیر تولید آثار تئاتری به مثابه قطره ای از اقیانوس بیکران گنج عظیم ادبیات فرهنگ ساز و تعالی بخش فرهنگ و هنر ایران زمین است.
نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی از تاریخ ۱۹ تا ۲۶ مردادماه حدفاصل دو عید قربان تا غدیر در تهران و کاشان برگزار می شود.
نظر شما