'شهید رسول پرمر' ۲۵ آبان ۱۳۴۴ در خرمشهر به دنیا آمد و با نان کارگری پدرش بزرگ شد و تا دوم راهنمایی به تحصیل پرداخت.
یادگار حسین و سلمه بزرگ‌تر که شد با دیدن وضعیت جنگ در کشور عزم رفتن کرد و با ثبت‌نام در بسیج عازم جبهه‌های جنگ شد.
وی ۱۶ مرداد سال ۶۲ و درحالی که تنها ۱۸ سال سن داشت در منطقه قلاویزان بر اثر اصابت ترکش و قطع پا، شهید شد.
ارتفاعات قلاویزان که در جنوب غربی شهر مهران واقع شده، منطقه‌ای نا هموار و شبه کوهستانی است که پس از کوه " چکه موسی"، با طول تقریبی ۲۲ کیلومتر در امتداد یال‌های دامنه غربی کبیر کوه از سمت شرق به غرب کشیده شده است.
بلند ترین نقطه قلاویزان قله ۲۶۵ است که در خاک ایران قرار دارد، در خاک عراق نیز قله ۲۲۳ در نزدیکی فرو رفتگی خط مرزی جنوب مهران (شیار میگ سوخته) واقع شده است.
ارتفاعات قلاویزان یادآور عملیات‌هایی از جمله کربلای یک است که بعد از چهار بار دست به دست شدن شهر مهران منجر به آزادسازی آن شد و قلب امام را شاد کرد.
مزار این شهید دوران دفاع مقدس در گلزار شهدای بندرعباس قرار دارد.
'شهید رسول پرمر' ۱۵ روز قبل از شهادتش یکم مرداد ۶۲ اقدام به نوشتن وصیت‌نامه کرد و در بخشی از آن آورده است: ای برادر و خواهر اگر حرف این حقیر را قبول کنید، با شعار در خط امام خمینی-(ره) بودن و در عمل دل امام را به درد آوردن وظیفه اسلامی ما نیست.
وی در ادامه این وصیت نامه ضمن توصیه به پرهیز از خودمحوری و تفسیر در کارها، گفته است: سعی در خودسازی داشته باشیم و خیال نکنیم با کمی فکری که داریم، فکرمان از همه بالاتر و از همه خودساخته‌تر و خلاصه نظرمان بهتر است.
'شهید پرمر' افزوده است: سعی در تشکیل نماز جماعت‌های پرشکوه و دعاهای باحال داشته باشیم که تنها راهی که می‌توانیم به پیروزی برسیم همین است.
۹۸۸۷ /۶۰۴۸
نظر شما