به میدان اعجازی محله زعفرانیه تهران که می رسی از هر کسی آدرس بیمارستان خیریه «عمل» را بپرسی خیابان میرزایی را نشانت می دهند. بیمارستانی تازه ساخت اما آرام و بی رفت و آمد. دور و برم را نگاه می کنم خبری از بیمار و پزشک نیست.
ساعت ۱۰ صبح است. بیمارستان را خالی از رفت و آمد کردند تا بدون هیچ درد سری سکانس های سریالی که قرار است ماه محرم روی آنتن شبکه دو بیاید کلید بخورد.
اینجا یکی از دهها لوکیشن اصلی سریال «مرضیه» است. سریالی که آمده است تا از «پول شویی» و فساد مالی بگوید.
بخش آی.سی.یو اما شلوغ است. یکی دوربین به دست دارد و دیگر چندین دست لباس را به اتاق گریم می برد.
اتاق گریم در ته سالن جایی آرام و دور از بخش ای.سی.یو است. همراه دستیار طراح لباس به سمت اتاق گریم و لباس می روم.
«ارجمند» نمی خواهد نقشش را لو دهد
«داریوش ارجمند» رو به روی آیینه نشسته است. پیراهن مشکی به تن دارد و روپوش سفید رنگی پوشیده است.
گریمور با دقت روی صورتش کار می کند. نگاهی می اندازد به دستگاه ضبط صدایی که در دست دارم و لبخند می زند و می گوید در سریال مرضیه نقش یک دکتر را بازی می کند.
از پشت آیینه گریم بلند می شود و ادامه می دهد: قرار است امروز به بیماری رسیدگی کنم که یک خبرنگار است و به خاطر حرفه و شغلش امروز اینجا است، مانند شما...
ارجمند در این سریال نقش کلیدی دارد اما نمی خواهد از نقشش بیشتر صحبت کند. اعتقاد دارد که بهتر است فراز و نشیب هایی که در این نقش دارد را رسانه ای نکند تا سریال برای بینندگان جذاب تر باشد.
من یک خبرنگار سمج هستم
به سمت بخش ای.سی.یو که می روم صدای آشنایی را می شنوم صدایی که بیشتر ایرانی ها آن را با داستان های ذی ذی گولو به یاد می آوردند.
«امیر حسین صدیق» در اتاق مراقب های ویژه روی تخت خوابیده است. ماسکی روی صورت دارد. به یک دستش دستگاه فشار خون و ضربان قلب وصل است و به دست دیگرش سُرم.
گریم به نحوه ای روی چهره اش کار شده که انگار از یک تصادف بزرگ جان سالم به در بُرده است. وارد اتاقش که می شوم. خودش را به خواب می زند و با خنده می گوید: «نمی بینید مگر آسیب سختی دیده ام.»
صدیق داستان سریال مرضیه را اینگونه برایم تعریف می کند:« قصه این سریال را دوست دارم. در ماه محرم می گذرد و داستان زندگی مردمی را می گوید که هر کدام به گونه ای به محرم وصل هستند. من دراین سریال نقش یک خبرنگار سمج اما عادل را بازی می کنم و در حال حاضر آسیب سختی دیدم و بیمارم و قرار است داریوش ارجمند عزیز به دادم برسد.»
دکتری به نام «مرضیه»
«ماه چهره خلیلی» یکی از دیگر بازیگران اصلی این سریال مناسبتی است. او نقش همسر صدیق را در این مجموعه تلویزیونی ایفا می کند. امروز قرار است سکانس های خیلی دشوار و سختی را مقابل دوربین ببرد.
او چندین بار وارد اتاق طراحی گریم و لباس می شود و لباس و گریم را عوض می کند و دوباره به سر صحنه بر می گردد و دیالوگ هایش را می گوید. این بازیگر هم در نقش یک دکتر مقابل دوربین این سریال حاضی می شود.
داستانی که محرمی شد
«فلورا سام» نویسندگی وکارگردانی سریال مرضیه را به عهده دارد. او می گوید از خرداد ماه سفارش کارگردانی این سریال مناسبتی را به عهده گرفته است. سام که مدام در حال تردد به اتاق بازیگران و بخش ای.سی.یو است سریال مرضیه را اینگونه برایم شرح می دهد: «مرضیه یک دخترایرانی است با همه حس و حالی که دختران این سرزمین دارند. با وقار و با منش. داستان این سریال حول و محور زندگی مرضیه و محرم جلو می رود.»
«مرضیه» ۲۳ شهریور ماه روی آنتن می‌رود
«عباس دقاقی» مدیر تولید این سریال است. با اینکه تولید پروژه مناسبتی در زمانی کوتاه کار بسیار سختی است ولی او می گوید که تیم تمام تلاشش را خواهد کرد تا این سریال ۱۵ قسمتی را برای ایام ماه محرم به روی آنتن بفرستند: « این سریال برای محرم امسال در حال تولید است تا کنون ۷۵ درصد از کار تولید و فیلم برداری شده است. درست است که زمان برای ساخت یک سریال مناسبتی ۱۵ قسمتی داریم اما تمام سعی مان را می کنیم که تا حدود ۱۸ تا ۲۰ روز دیگر پروژه را به اتمام.»
دقایقی در حالی که مشغول صحبت با گروه فیلمبرداری و تدارکات است ادامه می دهد:«تدوین این مجموعه تلویزیونی به صورت همزمان انجام می شود. قراربر این است که سریال مرضیه ۲۳ شهریور ماه روی آنتن برود اما ما »
هنوز «آتیلا پسیانی» مقابل دوربین نیامده است
می پرسم بازیگران اصلی مرضیه همین چند تَن هنرپیشه ای هستند که امروز در لوکیشن حضور دارند. گفته من را تایید نمی کند و می گوید: «هنوز خیلی از بازیگران مقابل دوربین ما نیامدند مانند آتیلا پسیانی که ایفای نقش دریکی ازکاراکتر های خوب این سریال را بر عهده دارد. همانطور که گفتم فقط ۷۵ درصد از کار فیلمبرداری شده است و امروزداریوش ارجمند، امیر حسین صدیق و ماه چهره خلیلی در این لوکیشن تصویر برداری دارند.»
وی در ادامه می گوید: «صدیق تا سه یا نهایتا تا چهار روز دیگرباید مقابل دوربین بازی کند و بعد کارش در این پروژه به اتمام می رسد اما خلیلی و ارجمند هنوز باید مقابل دوربین مرضیه حاضر باشند.»
مدیر تولید سریال مرضیه درباره با لوکیشن های متعدد این مجموعه تلویزیونی مناسبتی نیز توضیحاتی می دهد: ما در سریال مناسبتی مرضیه حدود ۸۲ لوکیشن داریم. این لوکیشن ها از کویر پیشوای ورامین شروع شده و به تهران رسیده است. در همان کویر پیشوای ورامین ده ها لوکیشن دیگر داشتیم و هر روز در یک نقطه فیلمبرداری می کردیم. در تهران نیز لوکیشن هایی در آگاهی ،فرودگاه، تکیه امام حسین، خانه مرضیه، بیمارستان و ده ها لوکیشن خارجی و خیابانی داریم.»
گفته های دقاقی درباره سریال مرضیه به اتمام نمی رسد اما گروه کارگردانی مدیر تولید را صدا می زنند. کار در پشت صحنه به شدت سخت و با سرعت انجام می شود به همین خاطر اکثر عوامل وقتی برای استراحت هم ندارد.
پشت صحنه یک داستان واقعی
ساعت حدود ۱۳:۳۰ ظهر است که از فضای لوکیشن خارج می شوم کار من اینجا تمام شد اما گروه تا پاسی از شب قرار است اینجا کار کنند. از ساختمان بیمارستان که بیرون می آیم صدای هیئت سینه زنی در پشت حیاط ساختمان به گوش می رسد. به سمت صدا می روم و نگاهی می اندازم. گروهی دیگر از عوامل فیلمبرداری در قسمتی دیگر از این بیمارستان خیریه در حال فیلمبرداری سکانس هایی مرتبط با هیئت امام حسین (ع) هستند. مردان سینه می زنند و یکی از بازیگران در پشت صحنه سریال «مرضیه» در حال گریه است. می پرسم قضیه از چه قرار است و آیا بازی در صحنه ای را تجربه کرده است و با بغض می گوید که از عوامل این بیمارستان است:« می دانستم امروز در بیمارستان فیلمبرداری داریم. تا کنون در پشت صحنه سریال ها حضور نداشتم. نمی دانم همیشه همه چیز اینجا انقدر واقعی است و یا چون نام امام حسین (ع) به میان آمد و صدای سینه زنی را شنیدم به گریه افتادم.»
از مرد سیاه پوش دور می شود و با خود فکر می کنم انگار «مرضیه» کار خودش را کرده است و رسالتش را به جا آورده است. اینجا در پشت صحنه این سریال همه با زبان خود با سرور و سالار شهیدان درد و دل می کنند.
نظر شما