گپی دلسوزانه با آقای پناهیان

استاد ارجمند، جناب آقای پناهیان

سخنان اخیر جنابعالی در مسجد دانشگاه امام صادق (ع) و دانشگاه تهران و شیوه گفتمان شما در نقد عملکرد دو قوه مقننه و مجریه و متعاقب آن برخی اظهار نظرها و واکنش‌های سیاسی و رسانه‌ای که در خصوص لحن بیان جنابعالی شد، مرا واداشت تا چند نکته را از باب جامعه شناسی سیاسی به جنابعالی یادآور شوم:

اول اینکه: همه ارادتمندان به سرور آزادگان جهان و استاد مسلم اخلاق انسانی و اسلامی یعنی حضرت اباعبدالله الحسین می‌دانند که درس‌های عاشورا پر از نکات ارزشمند اخلاقی است و مظهر آن نیز شهیدی مظلومی است که سرآمد اخلاق و رعایت ادب و احترام به انسان‌ها حتی نسبت به دشمنان خود بود.

امام حسین علیه‌السّلام، از جمله مربیان آسمانی است که پیروی واقعی از سیره عملی و اخلاقی آن حضرت، سعادت فرد و جامعه را تضمین می‌نماید و انسان را به سجایای اخلاقی و فضایل می‌رساند.

رسول خدا (ص)، اثر اجتماعی و نقش تربیتی امام حسین علیه‌السّلام را به «چراغ هدایت و کشتی نجات» تعبیر نموده و می‌فرمایند:

«ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة؛

لذا انتظار مسلم از مبلغان نهضت عاشورا، رعایت کلام است تا خدای ناکرده رویه‌های غلط، آیند جریان عظیم که از اعماق تاریخ جوشیده و به اینجا رسیده را از مسیر اصلی خارج نکند.

دوم اینکه: مکان مورد طرح مباحث جنابعالی است. که اولا دانشگاه بوده، جایی که در باور همگان نماد آموزش و تربیت و اخلاق بشمار می‌آید و در ثانی، داخل مسجد که مکان قدسی است این مباحث طرح شده است. مسجد «بیت الله» است و باید با نهایت احتیاط در آن به گفتار و موعظه مشغول شد تا قداست این مکان مقدس حفظ گردد.

سوم اینکه: عملکرد مجلس اسلامی و نمایندگان آن یقیناً مستحق نقدهای جدی در خیلی از موارد است و در این بحثی نیست، که صد البته این نقد در شرایط فعلی به همه نهادها و قوا وارد است و جایی بهتر از منبر و مسجد و حوزه و دانشگاه برای نقد جدی و زنده نگه داشتن اصل مطالبه گری وجود ندارد، اما نکته اینجاست که زبان نقد باید زبان عالمانه و قاطعانه باشد! نه فحاشی و ناسزا گویی و اهانت. چه بسا ادبیات تند و گزنده همراه با بی‌حرمتی اصل نقد و مطالبه گری صحیح را به مسلخ می‌کشد!!

چهارم اینکه: رعایت حق مخاطب که از طیف‌های مختلف با نیت عزاداری برای حضرت اباعبدالله الحسین به آن مکان شریف می‌آیند و  جمع کثیری از آنان تمایلی به شنیدن دعواهای رایج و کسل کننده و مضر سیاسی ندارند.

پنجم اینکه: در نظر داشتن آثار مخرب این نوع گفتمان‌هاست که علاوه بر به حاشیه راندن اصالت قیام عاشورا و تنزل دادن جایگاه عظیم این حادثه تمام نشدنیِ تاریخ اسلام و تشیع، ناخواسته جامعه را نیز به سمت دو دستگی شدید سیاسی و حتی خدای ناکرده انشقاق مذهبی هدایت می کند که این خود خطری بالقوه برای امنیت جامعه و مطلوب دشمنان افعی صفت این سرزمین پاک و مقدس است که باید بشدت از آن پرهیز شود.

البته جنابعالی از روحانیون دلسوز کشورو  صاحب بصریت هستید. چندسالی است که در مسجد دانشگاه تهران پای صحبت های شما می‌نشینم.

سرعت عجیب سفیدی در محاسن جنابعالی نشانه دغدغه های عمیق و غصه هایی است که برای کشور و نظام می خورید!

در این شکی نیست اما، رعایت اخلاق کلام آن هم در ایام محرم که معرف اخلاقی‌ترین انسان روی زمین و یاران با اخلاق و با صفایش بویژه شهدای مظلوم تاسوعا و عاشورا است، حداقل انتظاری است که از بلندگوهای مسجد دانشگاه تهران انتظارش می‌رود.

استاد دانشگاه تهران