به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، با وجود این که روشهای مورد آزمایش موجب مصرف داروها در زمان مقرر می شوند، هیچیک از آنها موجب کاهش فشار خون نشدند.
در این تحقیقات نزدیک به ۱۵۰ بیمار که برای کنترل فشار خون دارو مصرف میکنند، مشارکت کردند. این داوطلبان در سه گروه طبقهبندی شدند. گروه اول خدمات مراقبی استاندارد را دریافت کرد. برای هریک از اعضای گروه دوم یک قوطی الکترونیکی دارو ارسال شد که امکان نظارت بر مصرف دارو را برای آنها فراهم میکرد. مصرف دارو توسط گروه سوم نیز با استفاده از پیامهای متنی خودکار کنترل شد. برای دو گروه اخیر، پیامهای متنی روزانه برای یادآوری مصرف دارو نیز ارسال شد.
قوطیهای الکترونیکی دفعات باز و بسته شدن را ثبت کرده و اطلاعات مربوطه را برای محققان ارسال میکردند. این اطلاعات توسط یک پلتفرم خودکار پردازش شده و هرروز پیامی برای بیماران ارسال میشد که وضعیت مصرف دارو در روز گذشته را به آنها اطلاع میداد.
برای داوطلبان گروه سوم پیامهایی ارسال شد که باید با بله یا خیر پاسخ میدادند تا مشخص شود داروی خود را سر موعد مصرف کردهاند یا خیر. در صورت مصرف به موقع داروها در روز گذشته یا تایید عدم مصرف آنها توسط بیمار، یک پیام تبریک هم برای وی ارسال میشد. در نتیجه این اقدامات، بیماران در ۸۰ درصد موارد داروها را به موقع مصرف کردند.
با وجود استفاده از تمام روشهای مذکور، محققان دریافتند فشار خون بیماران گروه دوم و سوم مشابه فشار خون بیماران گروه اول است و تغییری در آن رخ نداده است.
به اعتقاد محققان ممکن است علت عدم بهبود فشار خون بیماران این باشد که مصرف به موقع داروها در ۸۰ درصد موارد، کارآیی لازم را ندارد و باید این میزان افزایش یابد.
همچنین ممکن است بیماران نیاز به میزان بیشتری از دارو داشته باشند یا لازم باشد که نوع داروی آنها تغییر کند.
البته علاوه بر روشهای مورد آزمایش، راهکارهای دیگری هم برای بهبود رفتار دارویی بیماران بهمنظور بهبود فشار خون آنها وجود داشته باشد. برای مثال در حال حاضر محققان در حال بررسی اثر عامل پشتیبانی اجتماعی در رابطه با استفاده از قرصهای فشار و تجهیزات نظارت راه دور بر ۲۵۰ بیمار هستند. علاوه بر این، تحقیقات جدید پیشنهاد میکند که بهتر است متخصصان میزان داروی مصرفی بیماران را افزایش داده یا از داروهای اضافی برای بهبود وضعیت بیماران مبتلا به فشار خون استفاده کنند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Journal of General Internal Medicine منتشر شده است.
نظر شما