رستمی که بعد از بازی‌های المپیک ریو و کسب مدال طلا دیگر هیچ مربی را در حد و اندازه خود نمی‌دید به طور انفرادی و خودسرانه به انجام تمرینات پرداخت تا جایی که در پیکارهای قهرمانی سال ۲۰۱۷ جهان در آمریکا، بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا و اکنون در رقابت‌های قهرمانی سال ۲۰۱۹ جهان به عنوان یکی از مراحل گزینشی المپیک، به شخصه وزنه‌های مورد نظر را انتخاب می‌کرد و متاسفانه در هر سه مسابقه ذکر شده با انتخاب وزنه‌های اشتباه، قربانی رفتارهای خودخواهانه، مغرورانه و خودسرانه خود شد.
رفتارهای او تا به حدی زننده و جاه‌طلبانه بود که در پیکارهای جهانی ۲۰۱۷ آمریکا و در حالی که کادر فنی بر عملکرد سایر ملی‌پوشان نظارت داشتند و انتخاب وزنه‌ها را براساس عملکرد حریفان تجزیه تحلیل می‌کردند، او خود بر سر میز تغییر اوزان حاضر می‌شد و وزنه‌ها را انتخاب می‌کرد و این موضوع مورد تعجب مربیان و وزنه‌برداران سایر کشورها نیز واقع شده بود.
کار حتی به جایی رسیده که موضوع از دست رییس فدراسیون وزنه‌برداری خارج شده و چند ماه پیش در جلسه سه جانبه‌ای با حضور رستمی، «علی مرادی» رییس فدراسیون وزنه‌برداری و «سیدرضا صالحی‌امیری» رییس کمیته ملی المپیک، ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران خواسته‌های خود را اعلام کرد. او در این جلسه و در حالی که سایر ملی‌پوشان در سالن آزادی تهران تمرین می‌کنند و ورزش کشور به طور کلی با مشکلات مالی دسته و پنجه نرم می‌کند درخواست مربی خارجی اختصاصی و اردوهای خارج از کشور داشت که مورد موافقت قرار نگرفت و در نهایت او به همراه برادر خود به جام پادشاهی تایلند اعزام شدند.
اگر فدراسیون وزنه‌برداری و شخص رییس فدراسیون بعد از بازی‌های المپیک، مقابل خودخواهی‌ها و زیاده‌خواهی‌های رستمی می‌ایستاد، شاید او اکنون مدال‌های جهانی سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ و همچنین مدال بازی‌های آسیایی را در کلکسیون افتخارات خود داشت. اما با این شیوه و روشی که رستمی در پیش گرفته او هر روز به قهقهرا می‌رود.
کسی که بدون نظارت فدراسیون و مربیان تیم ملی در چند ماه گذشته و در شهر و در منزل شخصی خود تمرین می‌کند و هیچ نظارتی بر عملکرد او وجود ندارد و حتی در یک رکوردگیری نیز شرکت نکرده و هیچکس از وضعیت آمادگی جسمانی و رکوردهای وی اطلاعی ندارد، مشخص است که چنین نتایجی نیز باید رقم بخورد.
رستمی مسیر اشتباهی را در این چند ساله در پیش گرفته و رییس فدراسیون نیز متاسفانه عنان کار از دستش خارج شده است. اما از مسوولان ورزش کشور و کمیته ملی المپیک انتظار می‌رفت که تذکر لازم را به این ورزشکار که سه سال از بهترین دوران ورزشی خود را تباه ساخت، می‌دادند تا اکنون و در فاصله چند ماه مانده به بازی‌های المپیک کار به اینجا نرسد.
رستمی در یکی دیگر از تصمیمات اشتباه خود، وزن خود را به ۹۶ کیلوگرم تغییر داد. جایی که سهراب مرادی دارنده مدال طلای جهان و المپیک حضور داشت و در این دسته و در صورتی که سهراب بتواند سلامتی خود را بازیابد و گزینشی‌های المپیک را پشت‌سر بگذراند به طور حتم به مدال طلا خواهد رسید.
اما «کیانوش رستمی» با تصمیم اشتباه خود و هر زمانی که خواست رکوردهای خود را به «سهراب مرادی» برساند با شکست مواجه شد در حالی که او با تصمیمی درست می‌توانست با توجه به فیزیک بدنی خود به وزن المپیکی ۸۱ کیلوگرم برود.
به هر ترتیب شکست و حذف دوباره کیانوش رستمی از پیکارهای جهانی یکبار دیگر اوج ورزشکار سالاری را در ورزش کشور و به خصوص رشته المپیکی وزنه‌برداری عیان ساخت. شکست رستمی در میدان جهانی، شکست ورزش ایران و به نوعی ضعف مدیریت در وزنه‌برداری است، موضوعی که در چند سال گذشته پیشکسوتان و دلسوزان این رشته عواقب آن را متذکر شده بودند.
امیدواریم که کیانوش رستمی در چند سالی که به پایان ورزش قهرمانی‌اش باقی مانده و بعد از ۲ دوره حذف از رقابت‌های قهرمانی جهان و حذف از بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا و از دست دادن رقابت‌های جهانی سال ۲۰۱۸ عشق‌آباد سرش به سنگ خورده باشد در غیر این‌صورت به صورت جدی باید مقابل زیاده‌خواهی‌ها و اشتباهات مکرر او ایستاد تا بیش از این به وزنه‌برداری کشورمان ضربه وارد نشود.
نظر شما