سایه تنش‌های خاورمیانه بر سر مجمع سازمان ملل

تهران- ایرنا- روحانی و ظریف در اجلاس اخیر سازمان ملل متحد وظیفه‌ای دشوارتر از همیشه برعهده داشتند. در سال‌های قبل آنان تلاش داشتند اعلام کنند با اتکا به کلید صلح و قول برداشتن تحریم‌ها و صدالبته آرای اکثریت بزرگی از ملت و حتی بخشی از اکثریت خاموش، به دنبال توجه‌دادن جهان به اهمیت ایران و ثبات و مردم‌سالاری است.

فریدون مجلسی در سرمقاله روزنامه شرق می نویسد: برجام که دستاورد مهم آن اعلام آرامش در ایران و جهان بود، خود ماجرایی را طی کرد. از آن استقبال گرم شد، از سوی نهادهای مخالف به آن تشکیک شد، با تصمیم یک‌جانبه آمریکا عملا فروپاشید. حال با ستیزهای منطقه مخاطرات بالا گرفته است. در شرایطی که چند شلیک مشکوک به نفت‌کش‌ها در ساحل فجیره راه تنش را گشوده بود، اقداماتی با وساطت رئیس‌جمهور فرانسه آغاز شد که کورسویی از گشایش به شمار می‌رفت. در اینجا شلیک بزرگ دیگری با هدف معین و دقیق، به بزرگ‌ترین مرکز یا مراکز تصفیه نفت صادراتی عربستان انجام شد و اتهامات از پی اتهامات. اکنون در اوج تحریم و تهدید و خط‌ونشان‌کشیدن که با تبلیغات گسترده عربستان و آمریکا و سخنان و واکنش‌های برخی جریان‌های داخلی درباره شلیک بزرگ و دقیق به مرکز نفتی عربستان از سوی آنان به این فرافکنی انجامیده که شلیک از کجا صورت گرفته است.

درواقع با وجود واکنش‌های مختلف و پذیرش حمله از سوی حوثی‌ها، این امر چندان تفاوتی هم در قضیه پدید نمی‌آورد. خصومت میان محور عربستان، آمریکا و اسرائیل با ایران همراه با یارگیری‌های بین‌المللی است که از پس هر بهانه‌ای فقط به انتقام می‌اندیشند. نگارنده به نوبه خود می‌کوشد صلح و آرامش را تبلیغ کند و امیدوار باشد که با شکیبایی، اعتدال و عقلانیت، جلوگیری از ویرانی و آسیب‌های جانی و مالی را تبلیغ کند. به نظر نگارنده اینکه ایران در تولید سلاح‌های دفاعی پیشرفت چشمگیری کرده و از پرداخت هزینه‌ای گزاف برای خرید از خارج معاف شده، بسیار خوب و مایه بالیدن است؛ ولی غرور در توان دفاعی و ویران‌سازی دشمن نباید موجب فراموش‌کردن حیله‌ها و ظرفیت‌های طرف مقابل شود. این ویرانی متقابل در منطقه ما امپریالیسم را چندان پریشان نمی‌کند. آنان برای چندمین بار برنامه تهی‌سازی خزانه کشورهای منطقه از انباشت دلارهای نفتی را در دست دارند؛ دلارهایی که اگر صرف توسعه اقتصادی و اجتماعی ملل منطقه شود، برای رقیبان بیگانه رقابت‌آفرین خواهد بود. مسئولان ایران اعلام کرده‌اند دنبال جنگ نیستند و حتی اگر برخی رسانه‌ها و محافل تندرو، از شرایط جنگی استقبال کنند؛ اما موضع رسمی ایران، خلاف آن است و بر دفاع همه‌جانبه در شرایط لزوم اصرار دارد. حقیقت این است که در جنگ هیچ طرفی سود نخواهد برد و نباید تبلیغ صلح و آرامش را فراموش کنیم.

در چنین شرایطی سخنان ضدونقیض رئیس‌جمهور آمریکا، ضمن اینکه موجب تقویت مواضع تدافعی و تجهیز امکانات نظامی ایران در نقاط لازم شده است و برخی واکنش‌های داخلی که گویی نوعی خرید اتهام است، فضایی خاص پدید آورده است. آمریکا ضمن ادامه و تشدید جنگ اقتصادی تهدید نظامی را نیز تبلیغ کرده و انرژی زیادی را صرف آماده‌باش‌های نظامی  کرده است. 

آنچه مردم به‌راستی می‌خواهند صلح و آرامش در ایران و در کل منطقه و حل مسالمت‌آمیز همه اختلافات در کل منطقه است. مردم می‌خواهند از ثروت‌های‌شان برای توسعه آبادانی و عمران و صنعت و اشتغال به کار رود و راه‌های سفر و خریدوفروش و زندگی گشوده و راه‌های جنگ و مرگ و ویرانی و فقر و بی‌کاری بسته شود.  
اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد هرچند خوشبختانه در غیاب نتانیاهو و جنجال‌آفرینی‌های او برگزار شد؛ اما خبرسازی‌ها درباره انفجارها و مسئله سوریه و یمن و مسائل دریانوردی آزاد در خلیج فارس، تلاش کرد فضا را علیه روحانی و ظریف تشدید کند.

اخبار مرتبط

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha