نمایشگاهی که شهر تهران را از منظر کودکان ساکن در پایتخت از ۱۳ تا ۱۶ مهر با عنوان « شهری که من دوست دارم» در یکی از گالری های فرهنگستان هنر(خیال شرقی) به تصویر کشید.
و هنگامی که به دیدن این آثار می‌رویم می‌بینیم چقدر مشاهده نقاشی کودکان از شهری که در آن زندگی می‌کنند تامل برانگیز است؛ زاویه دید کودکان به مسائل محل زیست‌شان، نوع نگاهشان به شهری که باید در آن تنفس کنند و اینکه آدم بزرگ‌ها چه بلایی بر سر این شهر طی همه سال های گذشته آورده‌اند؟
۱۴۰ اثر منتخب نقاشی از کودکان گروه سنی ۴ تا ۱۴ سال در این نمایشگاه عرضه شده بود؛ برگزارکنندگان می‌گویند این تعداد اثر از بین ۹ هزار و ۴۰۰ نقاشی ارسالی با موضوعات مختلف شهری از جمله محیط زیست و فضای سبز، حمل و نقل و ترافیک، خدمات شهری، مباحث فرهنگی و اجتماعی، امکانات تفریحی، ورزشی، سرگرمی و ... داوری و انتخاب شده است.
نمایشگاهی که گاه باید دقیقه‌ها روبه روی برخی نقاشی‌های سراسر رنگ های شاد ایستاد، نظاره کرد و تامل؛ دید و تفکر کرد که چطور بعضی هایمان فکر می‌کنیم کودکان به واسطه سن کمترشان درک عمیق یا خاصی از مسائل پیرامونشان ندارند.
لابه‌لای خیابان‌های پایتخت مدنظر کودکان
در یکی از نقاشی‌ها کودکی هفت ساله، میدان فردوسی پایتخت را با نماد این شاعر نامی ایرانی کشیده است، همراه با کودکانی که اطراف میدان لابه لای خودروها درحال تردد از سطح شهر هستند.
کودکی دیگر دوچرخه‌سواری در شهر تهران را با نمادهایی قابل تامل نقاشی کرده است؛ گوشه ای از نقاشی دکل بزرگ برقی وجود دارد که زیر آن کودکان دوچرخه سواری می کنند، آن هم در خیابانی که آسفالت و مشکی نیست؛ خاکی که یک طرف آن کودکان با وسایل بازی، بازی می کنند و در طرف دیگر آن آپارتمانی بلندقامت قد کشیده و روی سقف آن درختان و گل های بزرگ رشد کرده اند.
یک نقاشی زمینی سبز از فوتبال را در شهر به تصویر کشیده که ورزشکارانش با پیراهن های رنگی (قرمز، آبی و زرد) دست در دست همدیگر صف کشیده اند و بالای سرشان ابرهای سیاه و آلوده خودنمایی می‌کند.
زندگی حیوانات در سطح شهر در کنار انسان‌ها، سنجاب هایی که از درختان شهر بالا می‌روند، الفتی که انسان ها به این مخلوقات خداوند دارند، امدادرسانی بالگردها بالای سر شهروندان تهران، عبور هواپیماها از فراز منازل بویژه هنگام نشستن در فرودگاه، آپارتمان های بزرگ مقیاس که با فاصله از هم ساخته شده اند اما از طریق پل هایی فلزی از وسط به یکدیگر راه پیدا کرده اند و اجرای موسیقی سنتی در شهر از جمله دیگر نقاشی های این کودکان است.
کودکی در نقاشی خود سعی کرده است به پایتخت به عنوان شهری برای نوزادان و مادران بپردازد؛ عبور مادران نوزاد در آغوش را به تصویر کشیده‌اند که در حال تردد در سطح شهر هستند؛ در آن سوی این نقاشی اسبی به چشم می خورد که از مقابل کودکی دوچرخه سوار، کالسکه ای را با خود می کشد و انسان ها را اینچنین جابه جا می کند.
در برخی نقاشی ها همچنین کالسکه های نوزادان در سطح شهر نیز به نمایش درآمده تا نشان دهد که شهر چقدر برای معلولان یا کالسکه های نوزادان قابل تردد است.
به گزارش ایرنا تک تک نقاشی های کودکان در این نمایشگاه جای تامل و بررسی های مختلف علمی و روانشناختی دارد؛ این نقاشی ها ایده های کودکان درباره شهر و گلایه هایشان را فریاد می‌زنند و نشان می‌دهند کودکانمان با صدایی رسا درحال تلاش برای نجات شهر از زندگی مدرن شهری آلوده و پرترافیک هستند؛ شهری که محل مناسبی برای زیست انسان ها باشد نه محل حرکت خودروها.
در یکی از نقاشی ها کودکی ۱۴ ساله نمایی از تهران مدرن با تصویر برج میلاد و ساختمان هایی دارای معماری کنونی پایتخت را به نمایش گذاشته و در کنار آن تصویری از یک دوربین عکاسی را نشان داده و در قالب صفحه نمایش آن دوربین، خانه‌ای آجری کشیده با نوستالوژی های خاص خودش؛ همان خانه های دارای حوض و پنجره هایی رو به حیاط و سبک و سیاق قدیم تهران که دیدنش حال آدم ها را خوب می‌کند.
یکی دیگر از کودکان، شهر تهران را به مادری تشبیه کرده است که همه را در آغوش خویش کشیده است و سعی دارد نشان دهد عشق مادر فرزندی باید به شهر داشته باشیم؛ در نقاشی دیگر، کودکی، مادری را کشیده است که کل شهر را در آغوش کشیده است و به آن عشق می‌ورزد.
نقاشی دیگری از این ۱۴۰ تابلو وجود دارد که کودکی در آن نمادی از تهران را در قامت برج میلاد کشیده و در گوشه های آن، خیابان ها را به ریه های تنفسی شهر تشبیه کرده است و تلاش دارد نشان دهد باید فکری به فکر شُش های شهر کرد.
بازدید از نقاط گردشگری شهر تهران از جمله آثار باستانی از جمله دیگر محورهای این نقاشی هاست که در آنها خانواده ها به همراه کودکانشان به دیدن این آثار رفته اند و ضرورت معرفی بیشتر و استفاده هرچه افزون تر از جاذبه های شهر تهران شلوغ مطالبه می‌شود.
مناسبت برپایی این نمایشگاه هفته کودک (۱۳ تا ۱۹ مهر) بود که با هفته تهران (۱۲- ۱۸) تهران نیز همزمان و با همکاری اداره کل آموزش‌های شهروندی شهرداری، اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران، ستاد مدیریت محله و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان برگزار شد.
مدیرکل آموزش‌های شهروندی شهرداری تهران اعلام کرده که فراخوان این مسابقه که نخستین بار برگزار شده است ویژه ۱۱ گروه سنی کودک و نوجوان ۴ تا ۱۴ سال تابستان امسال منتشر شد.
به گفته مجتبی دانشور افزود: ۹ هزار و ۴۰۰ اثر با مسائل و موضوعات پیرامون زندگی در کلانشهر تهران اعم از محیط زیست و فضای سبز، حمل و نقل و ترافیک، خدمات شهری، مباحث فرهنگی و اجتماعی، امکانات تفریحی، ورزشی و سرگرمی و... به دبیرخانه این مسابقه ارسال شد.
سهم کودکان از پایتخت
معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهردار تهران در مراسم افتتاح این نمایشگاه با اشاره به ضرورت ایجاد تعامل میان کودک و شهر تاکید کرد: پایتخت را باید برای کودکان امن، مناسب و دلپذیر کنیم.
محمدرضا جوادی یگانه اظهارداشت: یکی از اهداف مدیریت شهری دستیابی به شهر دوستدار کودک است.
وی یکی از الزامات دستیابی به شهر دوستدار کودک را علاقه مندی کودک به شهر دانست و گفت: نقاشی کشیدن کودکان درباره شهر و شهر رویایی را تصور کردن، می تواند به مدیران شهری بگوید که کودکان، شهر را چگونه می بینند و چگونه دوست دارند.
جوادی یگانه با اشاره به آثار نمایشگاه شهری که من دوست دارم افزود: کودکان بر اساس آثار این نمایشگاه، شهری دوست دارند که رنگی است، همه انسان ها در آن حضور دارند، خودرومحور نیست و حیوان و برکه در آن وجود دارد.
معاون شهردار تهران بیان کرد: ایده ما این است که شهر را برای کودکان امن، مناسب، دلپذیر، آنان را به شهر علاقه‌مند کنیم و اگر این اتفاق بیفتد و کودکان با مفاهیم اجتماعی همچون تفکیک پسماند، رعایت قانون، تمیز کردن شهر آشنا شوند، جامعه پذیر خواهند شد.
وی اظهارداشت: نمایشگاه شهری که من دوست دارم تلاش دارد تعامل و رابطه دو طرفه میان کودک و شهر را ایجاد کند.
جوادی یگانه گفت: برای دستیابی به شهر دوستدار کودک فارغ از فراهم کردن زیرساخت های لازم تلاش داریم گروه هدف بسیاری از برنامه های فرهنگی اجتماعی مان را کودکان و نوجوانان قرار دهیم تا آنان شهر را کشف کنند و به آن علاقه مند شوند.
معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهردار تهران با تاکید بر کشف ابعاد هویتی شهر توسط کودکان افزود: در بعضی از نقاشی های کودکان، تئاتر شهر به عنوان نماد هویتی به تصویر کشیده و این نشان می دهد که کودک به تئاتر شهر رفته، آن را کشف کرده و علاقه مند شده است.
نقاشی کودکان تحلیل می‌شود
نایب رئیس کمیسیون اجتماعی فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران نیز در این آیین با بیان اینکه روی این نقاشی ها کارهای تحلیلی انجام خواهد شد اظهارداشت: شاید برای بسیاری از افراد الگوی شهر دوستدار کودک، تداعی کننده مناسب‌سازی های فضای شهری، الزامات شهرسازی فضاهای باز یا بوستان ها باشد اما یکی از محورهای مهم اجتماعی فرهنگی جلب همکاری و اقدامات مشارکتی کودکان و نوجوانان در شهر است.
الهام فخاری گفت: نمایشگاه شهری که من دوست دارم بیش از آنکه یک مسابقه باشد فراخوان است و در مورد کارهایی که به دبیرخانه رسیده کار تحلیلی انجام خواهد شد.
فخاری افزود: کودکان در نقاشی های خود شهری که زندگی می کنند و شهری که دوست دارند باشد را به تصویر کشیدند و همچنین تهرانی هم‌زیست‌تر با دیگر جانداران را به تصویر کشیدند و کودکان خیلی سازگارتر با دیگر موجودات هستند.
موضوعی که نباید در حد نمایشگاه باقی بماند
وی با اشاره به اینکه کودکان و نوجوانان بخشی از شرکای شهری و بخشی از جامعه شهروندی تهران هستند، اظهارداشت: نظر، بیان و همکاری آنان در مدیریت شهری مهم است، هر چند که از نظر مسئولیت های قانونی و اجتماعی شرایط متفاوتی دارند؛ مسابقه شهری که من دوست دارم، یک آغاز است و نباید تنها در حد یک نمایشگاه باقی بماند.
فخاری گفت: آثار این نمایشگاه در بیلبوردهای شهری هم به نمایش گذاشته شده و در حال رایزنی هستیم که تصویری که کودکان و نوجوانان از شهر برداشت کردند و به ما ارئه می دهند را در سطح شهر برای عموم به نمایش بگذاریم.
نایب رئیس کمیسیون اجتماعی و فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران افزود: در گام بعدی در تلاشیم از تحلیل آثار کودکان و نوجوانان، در سیاست‌گذاری‌ها و راهبردها استفاده و به آن توجه کنیم، به عنوان مثال در یکی از نقاشی ها به مشکلات مترو اشاره شده است.
تهرام/۱۰۰۸
نظر شما