دولت کانادا هر ساله بانی قطعنامه‌ای علیه ایران است که محتوا و حامیان آن به خوبی نشان می‌دهند، اهداف سیاسی برای فشار به جمهوری اسلامی ایران را دنبال می کند. آمریکا و رژیم صهیونیستی از جمله حامیان این قطعنامه هستند.
در برابر 84 رای مثبتی که به این قطعنامه داده شد، 30 کشور مخالف و 66 کشور هم ممتنع رای دادند که در مجموع بیش از موافقان آن است.
پاکستان، سوریه و ونزوئلا پیش از رای گیری این پیش نویس قطعنامه اظهار کردند، با آن مخالفت خواهند کرد. چین هم خواستار پرهیز از سیاسی کردن مساله حقوق بشر علیه کشورها شد و با این قطعنامه مخالفت کرد.
بلاروس دیگر نماینده ای بود که در مخالفت با این قطعنامه صحبت کرد و روسیه هم قطعنامه‌ها را باعث پیشرفت در مسایل حقوق بشری ندانست و آن را سیاسی کردن یک فرایند سازمان ملل متحد خواند که قویا با آن مخالف است.
کره شمالی این قطعنامه را استانداردهای دوگانه علیه کشورهای خاص دانست که به منظور اعمال فشار بر دولت‌ها به تصویب می‌رسد، و با آن مخالفت کرد.
کوبا هم به پیش نویس این قطعنامه رای منفی داد و گفت این قطعنامه با انگیزه های سیاسی شکل گرفته و نشان دهنده یک استاندارد دوگانه در موضوعات حقوق بشری است. این قطعنامه تنها توجیه کننده برخی فعالیت‌ها برای بی ثبات سازی کشورها است.
بروندی هم با این قطعنامه مخالفت کرد و گفت موضوع حقوق بشر تنها با گفت‌وگو حل می شود.
«اسحاق آل حبیب» نماینده جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد هم پیش از این رای گیری، با انتقاد از سیاسی کاری و استفاده ابزاری از فرایند حقوق بشری، گفت: ایران همچنان خواستار گفت‌وگو، احترام و تفاهم متقابل است. بر خلاف بانیان این قطعنامه، ایران به طور واضح طرفدار چند جانبه گرایی و حقوق بین الملل است و دست خود را برای همکاری با دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر دراز می کند.
وی خاطرنشان کرد: ما همچنان این قطعنامه را به عنوان یک حرکت کاملاً سیاسی و غیرسازنده می دانیم. هیچ مقداری از کارزار تطمیع یا کارزار فشار و ارعاب برای جمع آوری رای به این قطعنامه ، این واقعیت بدیهی را تغییر نمی دهد که این متن هیچ ارتباطی با مساله حقوق بشر ندارد.
این قطعنامه باید در صحن مجمع عمومی سازمان ملل متحد هم به تصویب برسد. به موجب این قطعنامه، ماموریت گزارشگر ویژه حقوق بشری ایران برای یکسال دیگر تمدید می شود.
نظر شما