نگاه فنی صرف، پروژه‌ها را از بین می‌برد

امیر ناظمی در افتتاحیه رویداد «راهکارهای پیاده سازی کشاورزی هوشمند» گفت: تکنولوژی‌های جدید معمولا توسط مهندسین عرضه می‌شود و آن‌ها برای انجام این کار اقدام به طراحی پروژه پایلوت می‌کنند. در حالی که طرح‌های پایلوت صرفا تست یک موضوع فنی در قالب پروژه اجتماعی نیست.

او اشاره کرد: یک پروژه پایلوت سعی می‌کند سرمایه‌ای ایجاد کند تا از طریق آن بتوان پروژه‌هایی را در آینده و در مقیاس بالا انجام داد. در یک پروژه پایلوت به چهار نوع سرمایه نیاز داریم. سرمایه دانشی اولین سرمایه مورد نیاز است که بخشی از آن به دانش مهندسین و نیروهای فنی برمی‌گردد تا از طریق پروژه‌های پایلوت ایده‌های‌شان را تست کنند. در کنار این کار فرهنگ به اشتراک‌گذاری داده‌ها باید شکل بگیرد.

زمانی که پروژه‌ای تعریف می‌شود برای پیشبرد آن به تراکنش داده‌های میان دستگاهی نیاز است که گاهی اوقات همکاری لازم صورت نمی‌گیرد. به طور مثال ما برای هوشمندسازی مدارس درگیر همین تراکنش داده‌ها هستیم. به لوکیشن و تعداد دانش‌آموزان مدارس نیاز داریم اما وزارت آموزش و پرورش این اطلاعات را به ما نمی‌دهد و می‌گوید آن‌ها امنیتی است. در مقابل هم نسبت به هوشمندسازی مدرسه از ما توقع دارند. بدون همکاری نمی‌توان مسائل این‌چنینی را پیش برد.

پروژه‌های پایلوت حتی می‌توانند در کاهش موانع فرهنگی نیز عملکرد خوبی داشته باشند. مثلا در پروژه‌های پایلوت کشاورزی هوشمند، کشاورز باید به عنوان بازیگر بخشی از این فرآیند در نظر گرفته شود، موضوعی در پروژه‌های پایلوت کمتر به آن توجه می شود.

معاون وزیر ارتباطات افزود: دومین نوع سرمایه‌ای که پروژه‌های پایلوت نیاز دارند، سرمایه اقتصادی است. برای توسعه اینترنت اشیا در کشور به پوشش کامل ۴G نیاز است. حتی در کشورهای دیگر که پراکندگی جغرافیایی‌شان مانند ماست نیز چنین تکنولوژی وجود ندارد چرا که از نظر اقتصادی به صرفه نیست. برای احداث یک سایت به ۲میلیارد تومان سرمایه نیاز است که این اگر این کار برای اپراتور صرفه اقتصادی نداشته باشد، آن را انجام نمی‌دهد.  

خیلی وقت‌ها پروژه‌های پایلوت توسط پژوهشگاه و دانشگاه پیش می‌رود در حالی که این اشتباه است. طرح پایلوت باید به منظور شناسایی و غربالگری شرکت‌های توانمند از شرکت‌های مدعی باشد. کارکرد دیگر پروژه پایلوت در این حوزه کمک به بقای شرکت‌ است.

رئیس سازمان فناوری اطلاعات اشاره کرد: سومین نوع سرمایه، از جنس شبکه است. کارکردی که پروژه پایلوت دارد شناسایی ذینفعان مختلف است. مسلما در یک پروژه بازیگران متعددی وجود دارند که باید تمام آن‌ها را شناسایی کرد. این کار می‌تواند مقاومت اجتماعی را کاهش دهد.

شاید باورکردنی نباشد اما باید بگویم، امروزه با این که بیست و چند سال از ورود موبایل به کشور گذشته، در برخی روستاها، ساکنین اجازه نصب سایت BTS را نمی‌دهند، یک پروژه پایلوت باید بتواند مقاومت‌های اجتماعی این چنینی را کاهش دهد. اگر این سه نوع سرمایه تامین شود سرمایه چهارم تقریبا نمادین است. سرمایه چهارم این است که پذیرش فناوری در سطح جامعه، حکومت و دانشگاه افزایش پیدا کند.

او در پایان تاکید کرد: در برخی موارد طراحی پروژه‌های پایلوت صرفا معطوف به نگاه فنی است تا مهندسین بدون نگاه به سایر جوانب ایده‌ها و راه‌حل‌هایی که مدنظرشان است را پیاده‌سازی کنند و شاید دلیل نیمه‌کاره رها شدن پروژه‌های پایلوت از این جا ناشی می‌شود.  

صبح روز یکشنبه رویداد راهکارهای پیاده سازی کشاورزی هوشمند با حضور مرتضی براری رئیس سازمان فضایی، امیر ناظمی رئیس سازمان فناوری اطلاعات ایران و در مرکز مطالعات بهره وری سازمان مدیریت صنعتی افتتاح شد.