نمایشگاه انفرادی چیدمان نوید سلاجقه با عنوان منطقه بی نور ۲۲ آذر در محل پروژههای آران آغاز به کار کرد و تا دوشنبه ۹ دی ادامه دارد.
توجه به نور طبیعی در ظهور امپرسیونیست ها در تاریخ نقاشی، نور در معماری، تجلی نور در هنر اسلامی و مفهوم عمیق این عنصر در عرفان اسلامی در ایجاد فرم و محتوا نقش مهمی داشته است و هنرمندان متعددی تاکنون ایدههای خلاق خود را در این عرصه ارائه کردند.
نور به عنوان ابژه هنری دستمایه خلق بسیاری از آثار در هنر معاصر جهان بوده است و نه تنها در ایجاد بعد و آفرینش فرم مهم است بلکه می تواند این فرم ها زیر تاریکی و روشنایی ها به معنایی منجر شود که در حالت متفاوت آن، نور حالتی الهام بخش داشته باشد و قابلیت انعطاف پذیری را برای هنرمندانی که تمایل به کاربرد استعاری آن دارند فراهم می کند.
در طول دوره های مختلف هنری، نور در هنر یک ابزار بیان است که بارها بازبینی می شود و در هر زمانی ممکن است هنرمند، درک ما را از آن چه یک اثر هنری را تشکیل می دهد تغییر دهد که می توان به جمله هنرمند آمریکایی معاصر جیمز تورل اشاره کرد: نور دیگر چیزی نیست که صرفاً چیزها را آشکار کند، بلکه خودش آشکار است.
در نمایشگاه نوید سلاجقه می توان روبروی حجم ها ایستاد و از ورای سیاهی و سفیدی ها به خوانشی مبتنی بر بیانیه این نمایشگاه دست پیدا کرد.
در توضیح این نمایشگاه در ۳ اتاق مجزا به تفکیک آمده است:
این نمایشگاه چیدمانی است شامل سه اتاق به نام های منطقه بی نور، وضعیت لکنت و اتاق سفید.
منطقه بینور جایی که نور به آن نمیرسد یا تقریبا دیگر به آن نمیرسد.
همین امر که نور «تقریبا به آن نمیرسد» به این معنی است که هنوز کمی به آن میرسد، فقط دیگر کافی نیست وگرنه بیهیچ نوری نه دیدن در کار است و نه بازنمایی. تجربه حسانی بی نوری تنها در گذر از نور به بی نوری ممکن است.
وضعیت لکنت: عمادالکتابِ خوشنویس پس از همکاری با کمیته مجازات در سال ۱۲۹۱ شمسی به دام افتاد و پس از مدتی حبس تا زمان رضاشاه تحت مراقبت بود. برخی از نوشتههای زندان او بداههنویسی و مشق زدنهایی هستند که به سیاهمشقهای زندان معروفاند: شِکوِه، دعا، ذکر و هذیان در نوشتاری بسیار پراکنده، جملاتی که میانشان نقطه نگذاشته و از خطی به خط دیگر نرفته است. هنرمند در فرایندی که «شرح» نامیده است که به معنی از هم گشودن و پاره کردن نیز هست، فرمی جدید را برای یکی از سیاهمشقهای عماد الکتاب پیشنهاد میدهد. او همچنین ۹ قطعه با مرکب و کاغذ به نام «شرح سیاه» بهوجود آورده که انتزاعی دیگر از سیاهمشقهای عماد الکتاب اند.
اتاق سفید: سه جعبه نور تحت عنوان «سرآغاز جهان»، به همراه ۹ اثر کاغذی سفید به نام «شرح سفید» که ترجمهای از «شرح سیاه» اند، در کنار هم قرار می گیرند. در این اتاق نیز نور به مثابه تم اصلی نمایشگاه مورد تاکید قرار میگیرد.
سلاجقه معمار، شهرساز و هنرمند تجسمی مستقر در پاریس و تهران است و کار حرفهای اش را از سال ۱۳۸۱ شروع کرد و تحصیلات خود را در معماری و طراحی شهری در دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران در سال ۱۳۸۵ و در مدرسه ملی معماری مارسی در فرانسه به سال ۱۳۸۷ به اتمام رساند.
این نمایشگاه تا دوشنبه ۹ دی ماه میزبان علاقه مندان در گالری پروژههای آران واقع در خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک ۵ است.
نظر شما