۴۶ منطقه ناپایدار ساحلی در خلیج چابهار شناسایی شد

تهران - ایرنا - عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی گفت: در یک بازه ۱۳ ساله، ۴۶ منطقه ناپایدار در سواحل صخره‌ای چابهار شناسایی کردیم که نرخ پسروی آن‌ها سالانه بین ۱ تا ۸ سانتیمتر است که با توجه به توسعه فعالیت‌های اقتصادی در این منطقه و خلیج مکران، توجه به این مقوله بسیار حایز اهمیت است.

هادی گریوانی روز دوشنبه در نشست دستاوردهای پژوهشی دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان در پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی افزود: از این ۴۶ منطقه ، ۷ منطقه در خطر متوسط ناپایداری ، ۳۳ منطقه در خطر ناپایداری زیاد و ۶ منطقه در خطر ناپایداری خیلی زیاد قرار دارند.

وی با اشاره به ویژگی‌های منطقه مکران در چابهار اظهار داشت: در واقع بخش قابل توجهی از سواحل دنیا صخره ای هستند اما نسبت به سواحل ماسه‌ای کمتر هستند. در منطقه مکران بخش قابل توجهی از صخره‌های سنگی با ترکیبی از ماسه سنگ و مارون‌های سیلتی تشکیل شده است که تحت تاثیر نیروهای مخرب امواج مستعد ناپایداری هستند. در واقع قرار گرفتن لایه‌های سست در زیر لایه‌های سخت، ریزش سواحل را زیاد کرده است.

گریوانی ادامه داد: در منطقه کنارک مناطق سست پایین قرار دارد و امواج آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، از این رو ریزش بیشتر است. در شرق چابهار نیز ریزش اتفاق افتاده و بررسی‌ها نشان می‌دهد در سواحل جنوبی ریزش ها به سمت خشکی ادامه‌دار خواهد بود که این ریزش‌ها می‌تواند در آینده تهدیدی برای سازه‌های آن مناطق باشد. 

وی ادامه داد: اهمیت این مساله زمانی بیشتر می‌شود که شاهد توسعه در سواحل مکران هستیم به خصوص در منطقه چابهار تاسیسات بسیاری توسعه یافته و چشم‌انداز آینده منطقه مکران نیز گویای توسعه روز افزون این منطقه و احداث بیش از پیش سازه‌ها و تاسیسات در مناطق ساحلی است. البته مناطق سنگی در منطقه مکران برای ساخت تاسیسات و بنای ساختمان‌ها مناسب هستند، ضمن آنکه این منطقه نیز از سیل در امان است.

عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس‌شناسی و علوم جوی گفت: مطالعه‌ای در منطقه انجام دادیم که خطر ناپایداری سواحل را پهنه‌بندی کردیم تا زون خطر را روی صخره‌ها مشخص کنیم. این مطالعات در مناطقی از چابهار مانند سواحل کوردیم، سواحل سنگی کنارک (پزم)، شمال شرق چابهار(غرب خلیج چابهار)، جنوب چابهار، اسکله رمین، روستای کمب و منطقه بریس انجام شده و این مطالعات ناپایداری با سه رویکرد آماری، عددی و مدل‌سازی و تجربی بوده است.

وی بازدیدهای میدانی را از دیگر بخش‌های این مطالعه نام برد و افزود: در این بازدیدهای منطقه‌ای، اقدام به بررسی سنگ‌شناسی سواحل، لایه‌بندی آن‌ها و تخمین مقاومت لایه‌های سنگی بر اساس پارامترهای میزان شیب، ارتفاع، نیروی امواج، عرض ساحل ماسه‌ای، زمین شناسی، مقاومت سنگ‌ها و شرایط بستر دریا در نزدیکی ساحل کردیم.

عضو هیات علمی پژوهشگاه اقیانوس‌شناسی اضافه کرد: بررسی اثر مخرب امواج به سواحل از دیگر بخش‌های این مطالعه بوده است که برای این منظور ابتدا جهات جغرافیایی امواج به ۱۲ جهت با فواصل ۳۰ درجه‌ای تقسیم شد و برای هر جهت میانگین ارتفاع و پریود امواج و نیز فراوانی رخدادهای امواج با آنالیز آماری داده‌ها به دست آمد.

گریوانی گفت: در راستای این تحقیقات نقشه خطر ناپایداری برای منطقه چابهار تهیه شده است و این توانایی وجود دارد که این نقشه برای تمام سواحل مکران تهیه شود.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha