استان ادلب با ۱۱ درصد از ۱۸۵ هزار و ۱۸۰ کیلومتر مربع سوریه در شمال غربی ترین منطقه این کشور و در کنار استان های حلب از شرق، حماه و لاذقیه از جنوب و غرب قرار دارد و از ۵ شهرستان شامل ادلب، معره نعمان، اریحا، جسرالشغور و حارم تشکیل می شود .
شهر مهم و راهبردی سراقب با بیش از ۳۲ هزار نفر جمعیت و در منطقه کوهستانی با ۳۷۰ متر بالاتر از سطح دریا در ۲۰ کیلومتری جنوب شرق ادلب مرکز این استان واقع شده‌است و اکنون ارتش سوریه خود را به ۲ کیلومتری آن رسانده است و بسیاری از کارشناسان آزادی این شهر را به منزله آزادی مرکز استان یعنی ادلب می دانند و همین نزدیکی در روزهای اخیر زنگ های خطر را برای تروریست ها و حامیان آنان در ۹ سال گذشته به صدا در آورده است.
سوریه از اسفند ماه ۱۳۸۹ درگیر بحران ناشی از حمایت برخی کشورهای همسایه ، عرب ، غربی و رژیم صهیونیستی از ۳۶۰ هزار تروریست از ۱۲۰ ملیت جهان است که این روزهای می رود با آزادی ادلب بر بیش از ۹۰ درصد از خاک این کشور مسلط شود.
استان ادلب در یک برنامه هماهنگ و از پیش طراحی شده در سایه ناآرامی های سوریه و بحران حاکم بر این کشور در سال ۱۳۹۴ با هجوم شماری از تروریست ها اشغال شد و سوریه با توجه به درگیری در دیگر مناطق مرکزی و جنوبی خود نتوانست اقدامی در این زمینه به غیر از محکومیت موضوع و حمایت برخی از همسایه های خود از این اقدام انجام دهد.
در سال جاری سوریه پس از فراغت از آزاد سازی بخش های گسترده ای از خاک خود از دست تروریست ها و بیرون راندن آنان متوجه استان ادلب در شمال غرب و نزدیک مرزهای این کشور با ترکیه شده است و تلاش دارد تا این بخش از خاک خود را نیز به دیگر بخش های آزاد شده ملحق کند.
پیش از این نیز در ۲۷ مرداد ماه ۱۳۹۸ شهر خان شیخون در جنوب استان ادلب پس از آزادسازی روستاها و شهرک های اطراف آن از اشغال تروریست ها آزاد شده بود و اکنون ارتش سوریه می رود که خود را به دروازه های ادلب مرکز این استان برساند.
با آزادسازی این مناطق در روزهای اخیر تقریبا می توان گفت که جاده بین المللی دمشق - حلب ( پایتخت اقتصادی سوریه ) و بالعکس و بخش هایی از جاده مهم حلب به لاذقیه از تسلط و اشراف تروریست ها خارج شده و رفته رفته ارتش سوریه به مرزهای خود با ترکیه نزدیک می شود.
آزاد شدن جاده بین المللی حلب به دمشق نقش بسیار مهمی در افزایش رونق اقتصادی سوریه به خصوص با توجه به وضعیت بحرانی این کشور در سال های اخیر دارد که موجب شده است تا ارزش لیره واحد پول این کشور به پایین ترین سطح خود برسد.
قبل از بحران سوریه در ۹ سال گذشته ارزش هر یک دلار معادل ۴۸ لیره بود ولی اکنون به خاطر تحریم های کشورهای غربی ، ممنوعیت صدور نفت ، اشغال حوزه های نفتی از سوی برخی تروریست ها و کشورهای غربی ، از بین رفتن بسیاری از زیرساخت های این کشور و کارخانه ها و مراکز تولیدی سوریه که بیشتر آنها در مناطق شمالی قرار داشت هر دلار در بازارهای رسمی ۴۸۳ لیره مبادله شود که این نرخ قطعا در بازار غیر رسمی بیش از ۵۰۰ لیره در برابر هر دلار است و در روزهای اخیر برخوردهایی نیز با فروشندگان آزاد ارز در سوریه شاهد بودیم.
در همین حال آزادی سازی بخش هایی از خاک ادلب از دست تروریست ها و تنگ شدن عرصه بر آنان در دیگر جبهه ها به خاطر شکست های گسترده ای که این روزها متحمل می شوند و حتی موجب فرار برخی از آنان به لیبی ، ترکیه و کشورهای اطراف شده است ، تنش میان دمشق و آنکارا را افزایش داده است و حتی گزارش هایی نیز از درگیر شدن نیروهای سوریه و ترکیه و گلوله باران مواضع یکدیگر و کشته شدن نظامیان دو طرف منتشر شده است که برخی آمارهای آن را به خصوص از طرف ترکیه غیر واقعی می دانند و با هدف پاسخ به افکار عمومی برای دخالت در امور سوریه تلقی می کنند ولی اصل درگیری را رد نمی کنند.
اکنون وضعیت دو کشور سوریه و ترکیه در شرایطی نیست که بخواهند بیش از این اوضاع را پیچیده تر کنند و نه ترکیه می تواند خود را وارد یک جنگ با کشور همسایه کند و نه سوریه به خاطر مسایل و مشکلات خود به دنبال ایجاد معضل جدید است بلکه تلاش دارد تا با توجه به اوضاع منطقه ای و جهانی و اشغال خاک خود به عنوان یک وظیفه ذاتی به اشغالگری ولی نه به هر قیمتی پایان دهد.
در این شرایط آنچه بیش از همه قابل پیش بینی است توقف ارتش سوریه در پشت دروازه های ادلب برای دادن فرصت به ساکنان این شهر جهت خروج و فرار تروریست ها به خارج از سوریه ، ترکیه ، لیبی و یا کشورهای اطراف مانند قبرس است تا عملیات و اقدامات بعدی نظامیان سوری با زمینه های مساعدتری از نظر انجام شود و از ورود تلفات به غیرنظامیان و خرابی ها جلوگیری شود.
بسیاری از ساکنان ادلب را تروریست های ترکستانی و ایغورهای چینی تشکیل می دهند که از ۵ سال پیش با هماهنگی های انجام شده از هزاران کیلومتر آنطرف تر از سوریه و از کشور چین به ترکیه منتقل شده و بعد مقدمات ورود آنان به ادلب فراهم شده است.
بر اساس اخبار موجود با توجه به بسته بودن آداب و رسوم ترکستانی های مستقر در ادلب و داشتن مساجد ، مدارس و حتی قبرستان های خاص اکنون این شهر مملو از اتباع چینی است و حتی از نگاه برخی با توجه به افزایش جمعیت ترکستانی آن مانند یکی از شهرهای چین شده است.
در این شرایط به نظر می رسد امکان ورود چین نیز به موضوع ادلب سوریه وجود دارد چرا که چین از پذیرش این افراد به خاطر سوابق سال های اخیر آنان در عملیات تروریستی بشدت بیمناک است و بلا تکلیفی آنان نیز نمی تواند بر حل موضوع کمک کند و آنان راهی جز عزیمت به لیبی و یا ترکیه و کشورهای دیگر ندارند.
چنین به نظر می رسد که ارتش سوریه بعد از سراقب مواضع خود را در پشت دروازه های ادلب مستحکم تر کرده و در هماهنگی با طرف های مختلف از جمله روسیه برای اجرای عملیات بعدی آماده می کند تا هم از آغاز دور دیگری از آوارگی مردم سوریه به ترکیه جلوگیری کرده و هم تروریست ها را در فشار تعیین سرنوشت خود قرار دهد تا فرار کنند و یا این که در صحنه های درگیری آتی کشته شوند.
نظر شما