به گزارش پایگاه اینترنتی «دیجیتال ترندز»، بررسی‌ها و مشاهدات پیشین کاوشگران فضایی چون وویجر از بروز پدیده صاعقه در سیاره مشتری حکایت داشت که به آب نیاز دارد. اما سابق بر این تخمین دقیق میزان آب موجود در این سیاره ممکن نبود.
اطلاعات جدید به دست آمده از فضاپیمای «جونو» نشان می‌دهد که مقادیر آب موجود در مشتری در بخش‌های مختلف این سیاره متفاوت است و این که فضاپیمای گالیله در ماموریت فضایی خود در سال ۱۹۹۵ وجود مقادیر کم آب را در این سیاره نشان داد، به این دلیل بوده است که تصادفا از یک منطقه که آب کمی داشته، نمونه برداری کرده بود.
«چنگ لی» (Cheng Li) از دانشمندان جونو در دانشگاه کالیفرنیا در بیانیه‌ای در این باره گفت: «ما دریافتیم که آب موجود در استوا(ی مشتری) بیشتر از آن چیزی است که کاوشگر گالیله اندازه‌گیری کرده بود. از آنجا که منطقه استوایی در مشتری بسیار منحصر به فرد است، می‌بایست این نتایج را با مقدار آبی که در دیگر مناطق این سیاره وجود دارد، مقایسه می‌کردیم.»
محققان در این اندازه‌گیری از ابزاری به نام رادیومتر ریزموج یا رادیومتر مایکروویو (MWR) استفاده کردند که به طور همزمان جو را در عمق‌های مختلف اندازه گیری می‌کند. این کار به دانشمندان اجازه داد که تا عمق ۹۳ مایلی (۴۰.۲۳ کیلومتری) خوانش‌های دقیق‌تری از جو مشتری داشته باشند.
جونو نام فضاپیمای رباتیک بدون سرنشین ناسا است که در سال ۲۰۱۶ در مدار قطبی سیاره مشتری قرار گرفت؛ این فضاپیما پس از کاوشگر گالیله دومین فضاپیمایی است که مدار مشتری را دور می‌زند.
نظر شما