نقاشی پرماجرای ون‌گوگ؛ گران‌قیمت‌ترین اثر هنری هلند

این اثر در سال ۱۹۶۷ به مبلغ ۴ پوند و یک سال بعد به مبلغ ۴۵ پوند خریداری شد.

قدمت این تابلو تحت عنوان زن رعیت در مقابل خانه روستایی به سال ۱۸۸۵ بازمی گردد و در نمایشگاه هنرهای زیبای اروپا از طرف نگارخانه دیکینسون لندن به نمایش گذاشته شده است.

روزنامه هنر در شرح آنچه بر سر این اثر آمد، نوشت: تابلو قبل از فروش در سال ۱۹۶۷ در مزرعه بیلینگتون (Billington) خارج از شهر استافورد انگلیس آویخته بود، اگرچه مالک وقت پس از خسته شدن از اثر، آن را در اتاق زیرشیروانی حبس کرد.

به گفته خانواده هولم (Holme) مالک مزرعه ای که تابلو در آن قرار داشت، جان هولم (John Holme) اثر را در ازای فرآورده های کشاورزی در سال ۱۹۲۹ پذیرفت و پسرش تابلو را پس از بازنشسته شدن پدر فروخت.

آنطور که مارتین بیلی (Martin Bailey) در تارنگار خود در مورد ماجراجویی با ون گوگ می نویسد: در سپتامبر ۱۹۶۸، لیوجی گروسو (Luigi Grosso) یک تبعه ایتالیا که برای شبکه خبری بی‌بی‌سی کار می کرد، تابلوی نقاشی ای را در جایی در شمال لندن که شبیه به سمساری یا عتیقه فروشی بود، پیدا کرد.

اگرچه در قسمت چپ پایین تابلو نام ونسان حک شده بود، مالک مغازه تصور می کرد که هنرمندی با همین نام اثر را خلق کرده است. اما گروسو که کمی از هنر می دانست، احتمال داد که اثر باید تابلوی اصل باشد از اینرو آن را ۴۵ پوند خریداری کرد.

گروسو با کمک آلن بونس (Alan Bowness) که سرپرستی نمایشگاهی از آثار ون گوگ در نگارخانه هایوارد (Hayward) لندن را برعهده داشت، اصل بودن تابلو را تائید کرد و آن را در سال ۱۹۷۰ در حراحی ساتبیز به لوین (Levine) تهیه کننده فیلم هالیوود فروخت. لوین نیز تابلو را در سال ۱۹۸۳ در حراجی ساتبیز نیویورک به مبلغ ۳۹۰ هزار دلار به روبرتو پولو ( Roberto Polo) فروخت.

مارتین بیلی، روبرتو پولو را یک مجموعه دار آمریکایی متولد کوبا توصیف کرده که یک دهه بعد به دلیل تصاحب غیرمجاز بیش از ۱۰۰ میلیون دلار پول سرمایه گذاران به سوئیس مسترد شد، اگرچه وی همواره خود را بی گناه دانسته است.

پولو تابلوی ون گوگ را در سال ۱۹۸۵ در حراجی ساتبیز لندن به مبلغ ۲۶۴ هزار پوند به مجموعه داری از مونترال فروخت.

در سال ۲۰۰۱، این اثر چهارمین سفر خود به حراجی ساتبیز را انجام داد و در نیویورک به ارزش یک میلیون و ۷۰۰ هزار دلار به مالکی آمریکایی فروخته شد.

تابلو به رغم آنکه چندین بار در حراجی ساتبیز به خرید و فروش گذاشته شد، فقط یک بار برای نمایش در آکادمی سلطنتی هنرهای لندن در سال ۲۰۱۰ قرض داده شد.

حال نمایش این اثر در نمایشگاه هنرهای زیبای اروپا تا ۱۵ ماه مارس (۲۵ اسفند ماه) برقرار است.

ون‌گوگ ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در هلند به دنیا آمد. اگرچه در جوانی، فردی هنری بود، نقاشی را تا سن ۲۸ سالگی به طور جدی دنبال نمیکرد. ون‌گوگ با کمک آنتون مووه نقاش هلندی و مرشدش، شروع به خلق نقاشی از مناظر روستایی و زمین های زراعی کرد. سبک این دوره فعالیت هنرمند  با طرح های رنگی تیره و محتوای غیرآرمان گرایانه مشخص می شود.

ون‌گوک نقاش پُست امپرسیونیسم و از جمله متنفذترین و سرشناس ترین چهره های تاریخ هنر غربی بود. وی تنها در مدت بیش از یک دهه، حدود دو هزار و یک‌صد اثر هنری شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن خلق کرد که قدمت اکثرشان به دو سال آخرعمرش بازمی گردد.

ون‌گوگ اواسط تابستان ۱۸۸۹ تابلویی را خلق کرد که به تازگی اصل بودنش مورد تائید قرار گرفت. این خودنگاره که ون‌گوگ آن را «تلاشی از زمانی که بیمار بودم» نامیده بود، ‌برهه ای مهم در سال های پایانی عمرش را نشان می دهد.

به گفته «لوئیس ون تیلبورگ» (Louis van Tilborgh) محقق ارشد موزه ون‌گوگ، این هنرمند این نقاشی را ترسیم کرد تا خود را با آنچه در آیینه می دید، آشتی دهد؛ «فردی که نمی خواست باشد، اما بود. »