" کُلبیج " درست مربوط به زمان هایی است که در اشپزخانه هیچ بانویی خبری از گاز فردار، همزن برقی و لوازمی از این دست نبود، تنها همان خلاقیت های کدبانو گری بود که زنان را به درهم امیختن عطر و طعم و خلق خوردنی های لذت بخشی سوق می داد، " کُلبیج " در گویش مردمان این خطه به معنای یک تابه و یا قالب برای پختن مواد این کیک یا هر غدایی است، اما در مورد این کیک سنتی ، بخش راحت ماجرا انجاست که برای تهیه این به اصطلاح کیک، دیگر نیازی به تجهیزات و فوت فن های مختلف کیک پزی های مرسوم امروزی نیست .
کل مواد لازم را با هم و بدون اصول و ترتیب خاص به یکباره با هم مخلوط، و انگاه مایع غلیظ بدست امده را در داخل ماهیتابه روان می کنیم و در ادامه در انتظار اماده شدن ، عطر دل انگیز و رنگ طلایی " کُلبیج " می مانیم.
" کُلبیج " در گذشته میان وعده ای دلچسب برای روزهای نشاکاری برنج مردمان این منطقه هم بود،یک خوردنی که برای وقت استراحت زنان نشاکار در زمین های شالیکاری تعریف شده بود، در روزهای خاص نشاکاری به این خوردنی خوش عطر و طعم "توم سری" هم می گفتند.
"توم "همان نشا و بذر سبز شده برنج بود، قدیم ها برای پخت این کیک سنتی از روز قبل برنج نیم دانه محلی را در اب می خیساندند، سپس ان را روی یک پارچه تمیز خشک، و بعد برنج خشک شده را روی ظرفی سفالی به نام نمکار با دست و سنگی گرد می سابیدن،سابیدن برنج تا انجا پیش می رفت که برنجی پودر شده با دانه هایی بسیار ریز بدست می امد.
قدیمی ها این مخلوط را با دست بهم می زدند و معتقد بودند یک راز اصلی خوش طعم شدن این کیک خانگی، همین با دست بهم زدن است، زمانی که مواد کیک شکل غلیظی به خود گرفت ان را توی تابه از پیش داغ شده می ریختند و بعد از پخت دو طرف ان، برای شیرین شدن روی ان قند سابیده شده می ریختند.
گفته می شود عده ای هم برای شیرین شدن این کیک به ان دوشاب یا همان شیره خرمالو نیز اضافه می کردند.
اما امروزه این دستور پخت نیز مانند هر چیز دیگری کمی دچار تغییر شده، اما در عین حال از طعم و مزه ان چیزی کم نشده است، و می توان روی عطر و طعم دستور جدید هم حساب باز کرد.
مواد لازم " کُلبیج "
ارد برنج ۲ لیوان، ارد گندم یک لیوان،شکر یک لیوان سر خالی،تخم مرغ ۳ تا ۴ عدد، زعفران اب شده یک قاشق غذاخوری، ماست یک لیوان، جوش شیرین یک قاشق مرباخوری سر پر، پکینیگ پودر یک قاشق غذاخوری، گلاب نصف لیوان،خامه یک قاشق غذاخوری ،سس مایونز یک قاشق غذا خوری(برای پوک شدن) کمی نمک و مقداری پودر قند برای تزیین روی " کُلبیج ".
تخم مرغ ها را در ظرفی می شکنید،بعد بهم زدن تخم مرغ ها مابقی مواد اعم از ماست، روغن،شکر، ارد و را در ادامه کم کم به سایر افزودنی ها اضافه می کنید،بهتر است برای لطیف تر شدن " کُلبیج " باید یک ساعت به مواد استراحت بدهید.
بعد از ان، مقدار کافی از مواد را در تابه ای که از قبل داغ شده می ریزیم، شعله گاز را روی درجه متوسط رو به کم قرار می دهیم،هر زمان که یک طرف " کُلبیج " طلایی رنگ شد،یعنی کیک سنتی رامسری ها همانی شده است که انتظارش را داشتیم، حالا ان را به طرف دیگر بر می گردانیم تا سمت دیگر ان نیز طلایی شود.
بعد از پخت دو طرف " کُلبیج " هنوز کارمان تمام نشده، حالا وقت ان است که روی ان را با پودر قند تزیین و با چای میل شود.
عده ای هم به مواد این کیک مقداری رازیانه پودر شده هم اضافه می کنند تا عطر و طعم خوبی نیز به ان بدهند.
نظر شما