حدود یک سال و سه ماه بعد از پایان جام جهانی ۱۹۹۸، تیم ملی فوتبال ایران در کپنهاگ و در دیداری تدارکاتی به مصاف تیم ملی پرستاره دانمارک رفت. در آن زمان مرحوم منصور پورحیدری هدایت تیم ملی را قبول کرده بود. تیم با او قهرمانی بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک شده بود و تغییراتی نیز در ترکیب به وجود آمده بود.
شاگردان پورحیدری در سال ۷۸ بیشتر به انجام بازی‌های دوستانه در نقاط مختلف جهان پرداختند و این بار مقابل تیمی قرار می‌گرفتند که سال قبل در جام جهانی تا مرحله یک چهارم نهایی پیش رفته بود و در برابر برزیل مدعی با نتیجه سه بر ۲ شکست خورده بود. آنها به دنبال یک برد پرگل مقابل ایران بودند و می‌خواستند با قدرت در یورو ۲۰۰۰ شرکت کنند.
تیم بو یوهانسون سوئدی در طول ۹۰ دقیقه فرصت‌های متعددی را توسط ستاره‌های خود روی دروازه ایران خلق کرد اما درخشش عجیب هادی طباطبایی در درون دروازه آنها را تا پایان ناکام گذاشت. این گلر گیلکی در آن زمان ۲۶ سال داشت و در تیم بهمن بازی می‌کرد و به عضویت استقلال درنیامده بود. هادی ۱۴ بازی ملی در کارنامه خود تا پایان ثبت کرد و جدال برابر دانمارک گل سرسبد آن بود. ابه ساند، استیو توفتینگ، یان دال توماسون و ... بارها به سمت دروازه او ضربه زدند اما هربار ناکام‌تر بازگشتند. بعد از پایان مسابقه مصاحبه‌ای به نقل از اشمایکل منتشر که در آن گفته بود فکر می‌کردم بهترین دروازه‌بان جهان هستم اما بعد از بازی با ایران فهمیدم بهتر از من هم وجود دارد. طباطبایی از رسانه‌های داخلی لقب "شیر کپنهاگ" را گرفت و هنوز هم خیلی‌ها بعد از شنیدن نامش او را با این لقب یاد می‌کنند.
در این مسابقه تیم ملی ایران نیز ۲ موقعیت جدی روی دروازه حریف خلق کرد. یک بار علی موسوی با اشمایکل تک به تک شد و ضربه‌اش با فاصله کم به بیرون رفت و یک بار در نیمه دوم بعد از یورش انفجاری مهدوی‌کیا، داریوش یزدانی در موقعیت گلزنی قرار گرفت اما ضربه‌اش توسط گلر منچستریونایتد سیو شد.
نظر شما