احسان زهره‌وندی روز جمعه با بیان این مطلب اظهار داشت: فتیر مسکه، خوراکی بهاری و ویژه فصل شیردوشی در ییلاق است که از گذشته تاکنون روستاییان و به ویژه عشایر، جهت پذیرایی از مهمانان خویش در هاوار (همیاری گروهی) یا مراسمی مانند شیردوشی، پشم‌چینی و قوچ‌گذار این خوراک را تهیه و به همراه دوغ مشک میل می‌کنند.
وی افزود: فتیرمسکه از دو واژه فتیر و مسکه تشکیل شده است، فتیر یکی از نان‌های مهم اقوام ایرانی است که خمیر آن بدون مایه زدن تهیه می‌شود و بر روی ساج یا در تنور پخته می‌شود. مسکه نیز یک واژه کهن ایرانی به معنی کره است، بنابراین فتیرمسکه خوراکی شامل فتیرهای آغشته به کره تازه گوسفندی و خاک قند یا شکر است و مواد لازم برای تهیه و استفاده خوراک فتیرمسکه آرد، آب، کره تازه گوسفندی، خاک قند یا شکر و دوغ است.
جانشین معاونت میراث فرهنگی خراسان رضوی افزود:با توجه به پیشینه چند صد ساله عشایر در شمال خراسان، به طور قطع پیشینه این خوراک به صدها سال پیش باز می‌گردد اما با توجه به نبود منابع مکتوب، با انجام مصاحبه‌های فراوان انجام شده از کهنسالان عشایر و روستایی و همچنین مشاهده روش پخت این خوراک در مناطق مختلف عشایر شمال خراسان، پیشینه این خوراک را دست کم تا ۲۰۰ سال پیش می‌توان با قطعیت نشان داد.
زهره‌وندی اضافه کرد: این خوراک در استان‌های خراسان رضوی و شمالی، شهرهای کلات، درگز، چناران، قوچان، فاروج، شیروان، بجنورد، آشخانه، اسفراین، نیشابور، کلات، درگز، سبزوار، روستاها و بنه‌های عشایری اطراف این شهرها پخته می‌شود.
هم اکنون بیش از هزار و ۵۰۰ اثر تاریخی، بنا و محوطه تاریخی، فرهنگی و طبیعی خراسان رضوی در فهرست آثار ملی ناملموس و ملموس ثبت شده است.
نظر شما