با گسترش بحران کرونا، کار تولید فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی در جهان متوقف شد. تیم‌های فیلمبرداری دست از کار کشیدند و پروژه‌های فیلمسازی به حال تعلیق درآمدند. پیش‌بینی آن که بحران کرونا چه زمانی به طور کامل مهار خواهد شد، امکان ندارد. به گفته کارشناسان تنها راه اطمینان از مهار نهایی این ویروس کشف واکسن آن است که براساس برآوردها به این زودی‌ها اتفاق نخواهد افتاد. بنابراین صنعت سینما نیز چون حوزه های دیگر باید خود را با شرایط جدید وفق داده و در سایه کرونا به فعالیت ادامه دهد.
چین از همان اوایل ماه آوریل دستور ادامه پروژه‌های فیلمبرداری را در این کشور داد. انجمن کارگردانان آمریکا در تاریخ ۱۳ آوریل (۲۵ فروردین) از استیون سودربرگ کارگردان فیلم شیوع خواست تا در راس هیاتی پس از انجام بررسی‌های لازم تعیین کند که اهالی هالیوود از چه زمانی می‌توانند فعالیت‌های خود را دوباره شروع کنند. البته همه چیز تنها به تعیین زمان مناسب برای آغاز فعالیت‌های فیلمسازی محدود نیست، صنعت سینمای آمریکا در واقع به دنبال تعریف استانداردهای جدید برای کار در دوره پساکروناست.
از ۲۳ آوریل (۴ اردیبهشت) فعالیت‌های فیلمسازی در کشورهای سوئد و دانمارک تحت دستورالعملی با عنوان راهنمای فیلم نوردیک از سر گرفته شد. کار تولید فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی در یونان از هفته آینده آغار می‌شود و کشورهایی چون انگلستان، نیوزیلند و جمهوری چک نیز به شروع فیلمبرداری‌ها منوط به رعایت پروتکل‌های بهداشتی، چراغ سبز نشان داده‌اند.
چالش برانگیزترین بند این پروتکل‌های بهداشتی، رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی بین عوامل تولید و به ویژه بازیگران روی صحنه است. چگونه می‌توان صحنه‌ای را فیلمبرداری کرد در حالی که همه هنرپیشه‌های جلوی دوربین باید حداقل یک متر از هم فاصله داشته باشند؟ البته علم روز برای این مشکل هم راه حلی دارد.
وقتی محدودیت سرچشمه خلاقیت می‌شود
پُل دبوک (Paul Debevec) مهندس ارشد گوگل وی‌آر و معاون سابق شورای علوم و فناوری آکادمی تصاویر متحرک، برای از سرگیری فیلمبرداری‌ها در عصر فاصله گذاری اجتماعی راه جدیدی پیدا کرده است. در این روش با استفاده از یک صحنه ۳۶۰ درجه‌ای و هدایت نور تابیده از ال ای دی، از بازیگران به طور جداگانه فیلمبرداری شده و پس از آن صحنه‌ها با هم ترکیب خواهند شد.
دبوک درباره این نوع سیستم که اولین بار در ساخت فیلم جاذبه (Gravity) مورد استفاده قرار داد، می‌گوید: با این سیستم می‌توان به طور سه بعدی از بازی بازیگران فیلم گرفت و حتی پس از فیلمبرداری، آن‌ها را در هر صحنه از هر زاویه‌ای و تحت هر نوری قرار داد. کافیست بر روی ضبط درست بازی هنرپیشه، محل قرارگیری دوربین و این که بعدا چگونه باید نورپردازی برای این صحنه صورت گیرد، تمرکز کنید.
با این سیستم، تیم‌های فیلمسازی می‌توانند از بازیگران در زمان‌های متفاوت فیلمبرداری کنند و سپس با نورپردازی یکسان آن‌ها را در فضای سه بعدی کنار هم قرار داده و از این طریق صحنه‌ای که می‌خواستند را خلق کنند. در این روش حتی می‌توان سایه‌ای که بازیگران روی هم می‌اندازند را نیز شبیه سازی کرد.
گفتنی است از تکنیک‌های خلاقانه این محقق آمریکایی پیش‌تر در ساخت فیلم‌هایی چون آواتار، ماتریکس و بلید رانر ۲۹۴۹ استفاده شده است.
نظر شما