«مصطفی نظری» بی‌شک یکی از بهترین دروازه‌بانان جهان در فوتسال به شمار می‌آید. گلری که فیفا او را به خاطر عملکرد فوق‌العاده‌اش در جام‌جهانی ۲۰۱۸ «صخره سنگی» نامید. نظری در سال ۲۰۱۰ توانست عنوان بهترین دروازه‌بان جهان را به نام خود ثبت کند.
نظری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا از شروع فوتسال، حضورش در تیم ملی و خاطرات شیرین آن زمان صحبت کرد. مشروح این گفت و گو را در زیر می‌خوانید:
آیا شما نیز مانند دیگر بزرگان فوتسال از رشته فوتبال شروع کردید؟
بله. من در زمین‌های خاکی محله خزانه بخارایی در جنوب شهر تهران، فوتبال را شروع کردم و بعد از آن از سن نوجوانی تا رده امید در تیم‌های فوتبال شریعتی، پرسپولیس، اتکا، آبفا و استقلال بودم. راستش را بخواهید من علاقه‌ای به حضور در فوتسال نداشتم اما در ۱۸ سالگی به خاطر گذراندن دوران سربازی به تیم فوتسال بسیج شهر ری رفتم که در آن تیم با «محمد کشاورز» هم‌تیمی بودیم.
در همان سال به تیم امید فوتسال ایران دعوت شدید؟
در دیدار دوم لیگ با تیم فوتسال پرسپولیس بازی داشتیم که سرمربی آن‌ها «محمود خوراکچی» بود. بازی جذابی بود. من تازه از چمن به فوتسال آمده و برای همه ناشناخته بودم. دقیقه ۵ بازی بود که مربی تیم به من گفت «محمدحسن انصاری‌فرد» دارد به تو نگاه می‌کند. انگیزه من بیشتر شد و من توانستم عملکرد خوبی در آن دیدار داشته باشم. بعد از پایان بازی انصاری‌فرد سمت من آمد و سن مرا پرسید و به تیم امید دعوتم کرد. البته همان‌جا من به او گفتم که دوست دارم به فوتبال برگردم اما شرایط به طوری رقم خورد که از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ در خدمت تیم امید فوتسال باشم.
و بعد از آن به تیم ملی بزرگسالان آمدید؟
اولین بازی رسمی من در تیم ملی فوتسال در سال ۲۰۰۴ بود. در آن زمان «جوراندیر» سرمربی تیم ملی شده بود و یک خاطره جالب از او دارم.
آن خاطره چه بود؟
دروازبان‌های فوتسال در آن زمان دستکش می‌پوشیدند. در اولین روز تمرین سرمربی برزیلی تیم ملی دستکش من را پاره کرده بود. فردای آن روز رفتم یک جفت جدید خریدم و دوباره او دستکش‌هایم را پاره کرده بود. روز سوم بازهم یک جفت دیگر خریدم که باز هم جوراندیر آن‌ها را پاره کرد. آن دستکش‌ها قیمت زیادی داشت و من که فهمیده بودم او دستکش‌هایم را پاره کرده، رفتم و از او علت را پرسیدم. به من گفت که دیگر حق نداری دستکش دستت کنی. در آن سال‌ها گلرهای اسپانیا و برزیل با چسب مخصوص دست خود را تیپ می‌کردند و من از روی دست آن‌ها این کار را یاد گرفتم و دیگر دستکش دستم نکردم.
شما با «محمد طاهری» بسیار دوست و در تیم ملی همیشه با هم در یک اتاق بودید. خاطره‌ای از این دوستی دارید؟
من و محمد خیلی باهم رفیق بودیم. از آنجا که طاهری خیلی شلخته بود، اتاق ما هم همیشه کثیف‌ترین اتاق تیم ملی بود. ما با همدیگر همه تیم را اذیت می‌کردیم. در یک اردو من و محمد می‌خواستیم که محمد کشاورز و اصغر قهرمانی را اذیت کنیم و همیشه به اتاق آن‌ها می‌رفتیم. آن‌ها تصمیم گرفتند که ما را به اتاقشان راه ندهند اما ما پیش مسوول اتاق‌های هتل رفتیم و من خودم را قهرمانی معرفی کردم و کلید اتاق را از آن مسوول گرفتم. وقتی کشاورز با قهرمانی به اتاقشان آمدند با تعجب دیدند که من و طاهری در اتاق آن‌ها نشستیم. آن روزها، روزهای بسیار شیرینی بود و واقعا یادش بخیر.
به جام‌جهانی ۲۰۰۸ برویم. شما در آن رقابت‌ها درخشیدید و لقب صخره سنگی را از فیفا گرفتید.
جام‌جهانی عجیبی بود. آن تیم توسط «حسین شمس» که از اواخر سال ۲۰۰۶ سرمربی تیم ملی شده بود، بسته شد. تیمی رویایی داشتیم و مردم آن تیم را خیلی دوست داشتند. شرایط سختی داشتیم. باورتان نمی‌شود که ما در آن زمان بعد از هر مسابقه لباس‌های خودمان را می‌دوختیم تا برای بازی بعدی بتوانیم آن‌ها را بپوشیم. ما با انگیزه بالا و غیرتی که داشتیم توانسیم بازی‌های بسیار خوبی به نمایش بگذاریم و فعل خواستن را صرف کنیم. من هم برای آن رقابت‌ها زحمت زیادی کشیده بودم و خدا را شکر توانستم عملکرد خوبی در جام‌جهانی داشته و لقب صخره سنگی را از فیفا بگیرم.
در دیدار با برزیل شما بیش از بازی‌های دیگر درخشیدید.
دیدار با برزیل ساعت ۱۰ صبح برگزار می‌شد. شمس به ما گفته بود ۶ و نیم صبح باید بیدار شده و صبحانه بخورید. من در آن شب خوابم نمی‌برد. به طاهری گفتم برزیل همه تیم‌ها را با گل زیاد شکست داده پس حتما تیم ما را هم با گل زیاد می‌برد. نمی‌دانم چرا طاهری به من گفت که قهوه بخور. من قهوه را خوردم و دیگر اصلا خوابم نبرد. فکر می‌کردم که بدترین بازی عمرم باشد اما مسابقه با برزیل، بهترین بازی ما شد.
سال ۲۰۱۰ عنوان بهترین دروازبان فوتسال جهان را بدست آوردید.
عملکرد بسیار خوبی در آن سال داشتم. من به هر چیزی که در فوتسال بود دست پیدا کردم و می‌توانستم حتی دومین عنوان بهترین گلر جهان را کسب کنم. همه فکر می‌کردند که این کار راحت است اما حالا حتی بین ۶، ۷ نفر برتر هم قرار نمی‌گیرند. ناگفته نماند که بعد از گذشت ۹ سال، لوح این عنوان را سال گذشته توانستم به کمک آقای شمس تحویل بگیرم.
به زمانی می‌رویم که «خسوس کاندلاس» سرمربی تیم ملی فوتسال شد و شما از این تیم دور شدید. چه اتفاقی افتاد؟
خسوس من را قبول داشت. من در هیچ یک از حاشیه‌ها نقش نداشتم و «رضا افتخاری» رییس کمیته فوتسال نیز این موضوع را می‌دانست. چند نفر از جمله مربی سابق دروازه بانان تیم ملی در دوری من از تیم ملی نقش داشتند که من هیچ وقت آن افراد را نمی‌بخشم و به خدا واگذار می‌کنم. جوی به وجود آمده بود که می‌خواستند نظری دیگر در تیم ملی نباشد. من آن زمان در لیگ روسیه بازی می‌کردم. و در همان زمان تیم ملی به روسیه آمده و قرار بود با تیم باشگاهی من دیداری دوستانه برگزار کند. افرادی که در تیم ملی بودند به من گفتند که تو مصدومی و نباید جلوی ما به میدان بروی. در صورتی که من مصدوم نبودم. به آن‌ها گفتم که من با باشگاهم قرارداد دارم و نمی‌توانم خودم را به مصدومیت بزنم. اتفاقا در آن دیدار خیلی خوب بودم و توانستیم تیم ملی ایران را شکست دهیم. بعد از آن اردوی تیم ملی دیگر من به تیم ملی دعوت نشدم تا زمان سرمربیگری «سیدمحمد ناظم‌الشریعه» که با من تماس گرفت و شرایطم را پرسید و من به او اعلام کردم که در حال حاضر نه من می‌توانم به تیم ملی کمک کنم نه تیم ملی می‌تواند به من کمک کند. دلیلم هم این بود که افرادی در فوتسال بودند که دوست داشتند من را اذیت کنند تا از فوتسال محو شوم.
بعد از آن اتفاقات نیز عملکرد خوبی داشتید.
مجبور شدم با عملکردم خودم را به همه ثابت کنم. بیشتر رکوردهایی که در لیگ برتر زدم هنوز هم پا برجاست. کمترین گل خورده، بیشترین کلین شیت، کمترین گل خورده در جام ملت‌های آسیا و خیلی از رکوردهای دیگر.
از تجربه خود در لیگ‌های خارج از کشور بگویید.
فوتسال ایران از لحاظ امکانات اصلا با خارج از کشور قابل مقایسه نیست. ایران هم بازیکن خوب و هم مربی با دانش زیاد دارد اما از نظر امکانات در حد پایینی قرار دارد. اگر ایران نیز مانند کشورهای دیگر امکانات خوبی داشت مطمئن باشید که قهرمان جهان می‌شدیم.
شما در لیگ برتر سال گذشته به تیم سن‌ایچ ساوه پیوستید اما بعد از مدتی از این تیم جدا شدید. علت چه بود؟
من احساس کردم که مدیران تیم از من انتظارات بالایی دارند. آن‌ها فکر می‌کردند که من سوپرمن هستم. خواسته‌های ما از یکدیگر تفاوت داشت و من تصمیم گرفتم از این تیم جدا شوم. این موضوع نیز برای من تجربه خوبی بود.
در حال حاضر چه می‌کنید؟
در این چند وقت شرایط برای ورزشکاران بسیار سخت بود. اما حالا با باز شدن سال‌ها من نیز به همراه «وحید شمسایی» به تمرین می‌روم و بدن خودم را آماده نگه می‌دارم.
آیا پیشنهاد جدیدی دارید؟
قبل از شیوع کرونا قرار بود به همراه «رضا ناصری» تیمی در مجارستان برویم که با شرایطی که پیش آمد فعلا این موضوع منتفی شد.
تا چه زمانی قصد ادامه فعالیت در فوتسال را دارید؟
تا زمانی که بدنم جواب بدهد در فوتسال می‌مانم و هر وقت نیز بدن من جوابگوی ورزش حرفه‌ای نبود، جایی می‌روم که جوانان از تجربه‌های من استفاده کنند.
از نظر شما بهترین بازیکن حال حاضر فوتسال ایران چه کسی است؟
وحید شمسایی و اگر بخواهیم او را کنار بگذاریم من اسم «مهدی جاوید» را می‌گویم.
با یک کلمه نظرتان را در مورد این افراد بگویید.
وحید شمسایی: آقای گل دنیا
محمدرضا حیدریان: اسطوره اخلاق
حسین شمس: بهترین مربی جهان
علی صانعی: بعدی
محمد ناظم‌الشریعه: آدم بدی نیست
محمد کشاورز: سیم خاردار و رفیق
محمد طاهری: عشق شلخته
احسان زحمتکش: رفیق تمام‌عیار و بهترین چپ‌پای ایران
نظر شما