گلایه‌های مخترع این محصول در شیراز ، هر کسی را به یاد سرنوشت مشترک بسیاری از اختراعات مشابه دیگر می‌اندازد؛ سرنوشتی که از آن با عنوان بی توجهی و بی سرانجامی اختراعات یاد می شود.
خبر دستاوردی مانند تولید محصولی ایرانی برای اولین بار در جهان که قادر است مصرف انرژی وسایل نقلیه موتوری و صنایع مختلف را از ۱۰ تا ۲۵ کاهش دهد و همچنین آلایندگی ناشی از این وسایل و صنایع را تا همین حد کم کند بسیار شور انگیز و جذاب به نظر می آید.
اما سوالی اساسی که اغلب برای خبرنگاران و بخشی از جامعه در مواجهه با اینگونه رویدادها مطرح می‌شود این است که سرانجام اختراعات،مقالات علمی و نوآوری‌های وطنی چه خواهد شد و اینکه آیا این دستاوردها در مسیر رونق تولیدات داخلی قرار می‌گیرد و در واقع گرهی از مشکلات اقتصادی کشور باز می کند یا اینکه به انتشار خبر آن بسنده شده و بعد در گوشه‌ای خاک خواهد خورد و گرد فراموشی بر آن می‌نشیند و مخترع آن یا ناامید می شود و قید اختراع خود را خواهد زد و یا از کشورهای دیگر سر در می آورد؟
کاربردهای اختراع
به گفته این مخترع، این اختراع به شکل محلول و قرص از مواد کاملا ارگانیک گیاهی و کمپوست تهیه می شود و در صنایعی مانند تولید سیمان و کاشی ۱۰ تا ۱۵ درصد به صورت تضمینی مصرف انرژی و آلایندگی را کاهش می‌دهد و در وسایل نقلیه موتوری مصرف انرژی و آلایندگی را از ۱۵ تا ۲۵ درصد کم می کند.
سید مهدی موسوی نژادیان مخترع این محصول ۲۵ خرداد در نشست خبری افزود: تمام مواد اولیه آن در داخل تهیه می شود و هیچگونه نمونه مشابه خارجی نیز ندارد.
کار ساخت این محصول و تحقیقات علمی آن از سال ۸۴ آغاز شده و به گفته مخترع آن در هر جایی که سوخت هیدروکربنی مصرف دارد می توان از این محصول برای بهسوزی سیستم احتراق بهره برد.
به گفته موسی نژادیان این محصول با همکاری و زیرنظر دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی ساخته شده و تمام تائیدیه‌های لازم را از سازمان ملی استاندارد دریافت کرده است.
این مخترع همچنین می گوید که موفق به اختراع نوع محلول این محصول نیز شده که بر روی فیلتر هوای اتومبیل یا موتورسیکلت اسپری می شود و قابلیت کاهش مصرف انرژی و آلایندگی ها را در این وسایل نقلیه از ۱۵ تا ۲۵ درصد و ماندگاری آن در خودرو بین ۱۰ تا ۲۰ هزار کیلومتر و در موتورسیکلت تا هشت هزار کیلومتر را دارد.
نحوه استفاده این محصول بسته به محیطی که استفاده می شود متغیر است.
موسوی نژادیان می گوید که مقاله علمی این اختراع در سال ۹۵ توسط دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی منتشر شده است.
آزار دیدن و روی خوش ندیدن
اختراع این محصول که تریپل اِی نام دارد به صورت انفرادی انجام شده و مخترع آن می گوید که در مسیر اثبات کارایی این محصول بسیار آزار دیده است؛ به گونه‌ای که بارها قید راه اندازی تولید آن در داخل کشور را زده اما در نهایت راضی نشده امتیاز این محصول و تولید آن از ایران خارج شود زیرا او خود را زاده و متعلق به این آب و خاک می داند.
او بارها با دو شرکت خودروساز داخلی وارد مذاکره شده اما در نهایت نتیجه‌ای نگرفته است.
موسوی نژادیان معتقد است که در کشور ما عده ای از واردات بنزین سود می برند و با کاهش مصرف سوخت لطمه سنگینی به تجارت آنها زده خواهد شد و به همین دلیل همیشه موانعی پیش پای بکارگیری از این اختراع نهاده می شود.
او می گوید که جدای از کاهش مصرف انرژی،استفاده از این اختراع گاز مضر مونوکسید کربن را ۲۳ درصد و گاز دی اکسید کربن را تا میزان ۲۵ درصد کاهش خواهد داد.
به گفته موسوی نژادیان شرکت های خارجی در کشورهای همسایه و حوزه جنوب خلیج فارس خواهان راه اندازی خط تولید این محصول در کشورهای خود هستند اما او ترجیح می دهد که امتیاز تولید اختراعش در ایران بماند.
او می گوید که در ساخت این محصول از هیچ ماده سمی و آلاینده‌ای نیز استفاده نشده و رهاسازی آن در طبیعت آسیبی به محیط زیست نخواهد زد.
این محصول در سال ۹۱ برای استفاده در وسایل نقلیه موتوری به شماره اختراع ۷۳۲۸۱ ثبت شده و در ۱۹ خردادماه ۹۹ نیز تائیدیه سازمان ملی استاندارد ایران را دریافت کرده است.
شیراز مقصد یک اختراع
این مخترع،شیراز را برای ادامه کار خود انتخاب کرده و دلیل آن را نیز به جز ارادت به حضرت حافظ و دیدن ناملایمات در پایتخت،علاقه به این شهر فرهنگی می داند و همچنین به نظرش دغدغه جلوگیری از آلودگی هوا در بین مدیران و فعالین محیط زیست در شیراز وجود دارد.
به گفته او مواد اولیه این محصول دانش بنیان ابتدا از گیاه آزالا گرفته شده و در حال حاضر تمام مواد اولیه تولید آن از کمپوست گرفته می شود بگونه ای که از یک تن کمپوست معادل مصرف ۱۰ میلیون اتومبیل با حجم موتور ۲ هزار سی سی از این محصول تولید می شود.
در حال حاضر ظرفیت ساخت این محصول که تریپل اِی نام دارد در شرکتی که مخترع آن به همین منظور ثبت کرده به اندازه سه برابر کل اتومبیل های داخل کشور وجود دارد.
موسوی نژادیان می گوید که ظرفیت تولید این محصول با برون سپاری در کارگاه های خانگی نیز وجود دارد که به واسطه آن می توان اشتغالزایی مناسبی برای جوانان بیکار ایجاد کرد.
او معتقد است که استفاده از این محصول در اتومبیل ها به جز کاهش مصرف سوخت و آلایندگی باعث افزایش شتاب و گشتاور خودرو نیز خواهد شد.
این مخترع نه درخواست وام و تسهیلات دارد و نه زمین و امکانات، بلکه تنها از مسولان امر می خواهد که این محصول را بررسی کرده و در صورت کاربری داشتن برای منافع ملی و در جهت کاهش قابل توجه انرژی و آلایندگی از آن در صنایع مختلف بهره ببرند.
موسوی نژاد همچنان نگران سرنوشت اختراع خود است؛ معتقد است بی توجهی و بی محلی بر این اختراع سایه خواهد افکند.
نظر شما