کاهش ۵۰ درصدی موج مهاجران آفریقای غربی و مرکزی در اثر کرونا

تارنمای خبری سازمان ملل متحد گزارش داد: اعمال محدودیت­ های تردد و کنترل مرزها به دلیل شیوع ویروس کرونا مانع از مهاجرات هزاران آفریقایی شده است.

«پل دیون» سخنگوی سازمان بین ­المللی مهاجرت روز سه شنبه در نشستی خبری که به صورت مجازی برگزار شد، تصریح کرد: «داده ­های گردآوری شده در ۳۵ گذرگاه اصلی در غرب و مرکز آفریقا حاکی از آن است که موج مهاجرت در نیمه­ نخست سال ۲۰۲۰ در مقایسه با زمان مشابه سال گذشته (۲۰۱۹) حدود ۵۰ درصد کاهش داشته است.

تارنمای خبری سازمان ملل متحد به نقل از «سوفی نونماچر» مدیرکل دفتر منطقه ­ای سازمان بین­ المللی مهاجرت برای آفریقای غربی و مرکزی نوشت: اکثر مهاجران شغل و درآمد خود را از دست داده و این امر مانعی برای خدمات رسانی بهداشتی به آن­ هاست.

بر اساس اطلاعات سازمان بین ­المللی مهاجرت، با وجود محدودیت­ های اعمال شده، مهاجرت ­ها شکل دیگری یافته و به درون کشوری و میان کشوری تبدیل شده است؛ منطقه­ واقع در بین کشورهای مالی، ساحل عاج و بورکینافاسو منطقه­ ای پویا در مهاجرت قلمداد می­ شود.

«دامین جوزلم» مسئول منطقه ­ای مدیریت اطلاعات در سازمان بین­ المللی مهاجرت نیز علت بسیاری از این جابه جایی ها را نیاز به کارگران فصلی در مناطق بزرگ کشاورزی و مناطق استخراج طلا دانست و بیان کرد که به دلیل محدودیت­ های رفت و آمد در شرایط شیوع کرونا، این جابه ­جایی ­ها شکل غیرقانونی به خود گرفته است.

به نوشته این تارنمای خبری، سازمان بین ­المللی مهاجرت اعلام کرد اگرچه اعمال محدودیت ­های تردد، به کاهش شیوع بیماری کرونا کمک شایانی کرده است اما عواقب سنگینی بر تجارت و امرار معاش در منطقه برجای گذاشته است.

تمایل به مهاجرت برای ترسیم چشم‌اندازی بهتر در آینده، منطقی و قابل درک است، اما آنچه اهمیت دارد، فقدان آگاهی و درک نادرست و عدم شناخت واقعیتی است که به عنوان مبنای تصمیم‌گیری مهاجران، پیامدهای غیرقابل جبرانی را برای آنها به بار می‌آورد؛ بسیاری از مهاجران انواع خطرها را به جان می‌خرند تا در بهترین حالت، ساده‌ترین دشواری آنها پس از گذشت از این دوران، یافتن یک سقف باشد؛ بنابراین علاوه بر ترس همیشگی اخراج از این کشورها، بحران فقر نیز در اروپای ثروتمند در انتظار این پناهجویان خواهد بود.  

با نگاهی به فهرست کشورهای مهاجرفرست از جمله کامرون، بورکینافاسو، بروندی و مالی در می‌یابیم که بی‌ثباتی سیاسی، فقر، قحطی، خشونت‌های قومی و درگیری‌های مسلحانه به طور مشترک بر اوضاع این کشورها حاکم است.