هم‌زمان با شیوع ویروس کرونا در کشور از ابتدای اسفندماه ۱۳۹۸، مسئولان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در تعامل با ستاد ملی مبارزه با کرونا دستورالعمل‌های مختلفی را برای قطع زنجیره گسترش این ویروس ارائه کردند. یکی از مهمترین دستورالعمل‌ها تعطیلی مکان ها و فعالیت‌های فرهنگی و هنری از جمله سینماها، تئاترها و سالن‌های کنسرت موسیقی بود. بعد از تعطیلی نوروز ۱۳۹۹، نخستین شیوه‌نامه بازگشایی فعالیت‌های تئاتری در شرایطی منتشر شد که کمتر نظر صاحب‌نظران و متخصصان عرصه تئاتر در تهیه آن لحاظ شده بود.
با مداخله قادر آشنا مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این مبحث، بنا شد با نگاه، تدبیر و کار کارشناسانه شیوه‌نامه‌ای مبتنی بر رعایت اصول بهداشتی تنظیم شده و براساس قوانین و معیارهای تولید و اجرای آثاری تئاتری با تمام اصول زیبایی‌شناخت مدنظر قرار گیرد. در نهایت شیوه‌نامه دومی در راستای بازگشایی فعالیت‌های فرهنگی و هنری از ابتدای تیر ۹۹ از سوی مسئولان دو وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی وزارت و بهداشت، درمان آموزش پزشکی در تعامل با ستاد ملی کرونا منتشر شد.
مجموعه تئاترشهر در راستای میزبانی بهتر و موفق‌تر آثار نمایشی و تلاش برای اعتمادسازی جامعه هنری و مخاطبان با آغاز فعالیت‌های فرهنگی و هنری، همچنین گشوده شدن درهای تماشاخانه‌ها در راستای به حرکت درآوردن چرخ اقتصاد تئاتر با نگاه سعید اسدی مدیر این مجموعه شیوه‌نامه‌ای را با عنوان شیوه‌نامه اجرایی-بهداشتی مجموعه تئاترشهر برای بازگشایی فعالیت‌های این مجموعه منتشر کرد.
شیوه‌نامه‌ای که هرچند در نگاه نخست مطول به نظر می‌رسد؛ نه‌تنها از اسناد دو وزارتخانه بهداشت، درمان آموزش پزشکی و فرهنگ و ارشاد اسلامی در تهیه آن به‌عنوان منبع بهره برده که نکات تخصصی در حوزه هنر تئاتر با تمام قواعد و نگاه‌های زیبایی‌شناختی همراه این هنر در سه وجه هنرمندان، مخاطبان و میزبانی مجموعه مد نظر قرار داده است.
سردرگم شدیم
زمانی که تئاترشهر بعد از پایان جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر با پنج اجرا کار خود را آغاز کرد؛ به‌ویژه دو اجرای آتیلا پسیانی و افسانه ماهیان که جزو اجراهای پرمخاطب بودند، با آغاز اطلاع‌رسانی شیوع ویروس کرونا پیش از اعلام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر تعطیلی فعالیت‌های فرهنگی و هنری؛ به‌عنوان مدیر مجموعه تئاترشهر آیا به تعطیلی فعالیت‌های تئاتر یا پیشنهاد به مسئولان برای انجام این مهم می‌اندیشیدید؟
تابع رخدادی شدیم که همگانی، جهانی و عمومی بود. در ابتدا فکر می‌کردیم تمام تمهیدات برای دوره کوتاهی است و شاهد اعلام تعطیلی به شکل هفته به هفته بودیم. همین امر باعث می شد امیدوار باشیم که بتوانیم کار خود را انجام بدهیم.
برنامه‌های تئاتری پیچیدگی خاص خود را دارد. گروه ها باید آماده باشند و جدول منظم چیده شود. همه اینها هماهنگی بالایی می‌طلبد. اگر تأخیری در برنامه و جدول اجراها بیافتد دچار دردسر می‌شویم. البته نمی‌دانستیم این اتفاق قرار است کی به پایان برسد، در نهایت آخر اسفند که تعطیلی سراسری اعلام شد تابع دستورالعمل‌ها و توصیه‌های اکید بهداشتی بودیم. اولین نگرانی، نگرانی سلامتی برای همه کسانی است که در تئاترشهر حضور دارند. از کارکنان تا هنرمندان و به‌ویژه مخاطبان. همه این شرایط دست به دست هم داد تا ابتدا دچار سردرگمی شویم.
در حالیکه پیش از آن، قرار بود اسفند بسیار پررونقی داشته باشیم. در دو سالن اصلی و چهارسو نمایش‌های قابل‌توجهی روی صحنه بودند. بلیت آن دو اثر تا دو هفته بعد از تاریخ اعلام تعطیلی محیط‌های هنری پیش‌فروش شده بود. سالن چهارسو که میزبان نمایش بچه به کارگردانی افسانه ماهیان دقیقا چهارم اسفند تا ۱۴ همان ماه تمام بلیت‌هایش را پیش‌فروش کرده بود. نمایش قهوه قجری پسیانی هم به همین شکل. علی‌رغم آنکه عموم مردم فکر می‌کنند اسفند ماه رکود و سردی تئاتر است این هنر در آخرین ماه سال، فصلی پررونق و هیجان‌انگیز را پشت سر می‌گذارد.
مجموعه تئاترشهر برای ایام نوروز برنامه ویژه‌ای داشت که به سبب تعطیلی فعالیت‌های هنری آنها هم دستخوش تغییر شده باشد؟
بله. به سبب تعطیلی محیط‌های فرهنگی و هنری، برنامه‌های بعدی ما که قرار بود از پنجم فروردین آغاز شود به حالت تعلیق درآمد. بنا داشتیم نمایش‌های جذاب و خوب متناسب با ایام بهار به مخاطبان ارائه دهیم. همچنین هماهنگ کرده بودیم مجموعه تئاترشهر جزء جدول گردشگری شهری قرار بگیرد و مردمی که از نقاط مختلف به تهران سفر می کنند در قالب تورهای تهران‌گردی به تئاترشهر بیایند اما این مهمان ناخوانده تمام برنامه‌های ما را لغو کرد.
چالش ناگزیر جدول اجراهای تئاترشهر
با توجه به حسیاست‌ها و سختی‌های متعدد در برنامه‌ریزی و چیدن جدول اجراهای پنج سالن نمایشی مجموعه تئاترشهر، بعد از تعطیلی صد و چند روزه اخیر تا چه حد از برنامه‌ها عقب افتادید؟
حداقل دو بخش تا دو بخش‌ونیم از جدول عقب افتادیم. برخی سالن‌ها الزاماً اجراهایشان هم‌زمان نیست و با فاصله‌ای مشخص در دو وقت اجرا (دو سانس) میزبان مخاطبان هستند. سالن اصلی معمولاً اجراهای بیشتری دارد و به همین میزان فضای حرفه‌ای‌تر و رونق اقتصادی بیشتر. آنجا هزینه تولید بالاتر است و تعداد اجراها نیز بیشتر؛ اما در سالن‌های کوچک کارهای تجربی یا محدودتری اجرا می‌شوند که آنها اجراهای کوتاه‌تری دارند. به سبب تمام این نکات به ظاهر ساده اما مهم در بحث برنامه‌ریزی، جدول اجراهای مجموعه عملاً دچار نقص شد. همین حالا نیز این جدول مشکل دارد. زیرا ما حتی آینده پیش رو را نمی‌توانیم تضمین کنیم. طبق برنامه و جدول پیچیده و زمانبری که چیدن اجراهای مجموعه تئاتر شهر دارد هرگونه خللی در میزبانی این مجموعه از آثار نمایشی مشکلات و کاستی‌هایی را خواهد داشت.
هم‌زمان با پایان یافتن تعطیلات نوروز، مسئولان شیوه‌نامه‌ای را برای ازسرگیری فعالیت‌های نمایشی ارائه داده‌اند که به سبب نبود نگاه کارشناسی در آن با انتقادات جامعه هنری مواجه شد. بعد از گذشت دو ماه با انجام کار کارشناسی، شیوه‌نامه‌ای به‌مراتب کارشناسانه‌تر برای بازگشایی فعالیت‌های تئاتری از ابتدای تیر ارائه شد. نقص شیوه‌نامه ابتدایی از دید شما چه بود؟ آیا شیوه‌نامه جدید کامل است؟
آن شیوه‌نامه بدون کارشناسی و مشورت تخصصی حوزه هنرهای نمایشی نوشته شده بود. شاید از سر دلسوزی عزیزی در وزارت بهداشت اندیشیده بود اگر قرار است تئاتر باز شود چه شرایطی باید باشد و در نظر گرفته شود. اما به زیبایی‌شناسی و اقتضائات تئاتر فکر نشده بود. در شیوه‌نامه ابتدایی تنها به تماشاگر تاکید شده بود، این خوب بود اما وقتی در آن به مساله‌ای چون فاصله بازیگران و آنکه باید در صحنه نمایش با فاصله بایستند، مسلم است این فکر نشده بود که طراحی تئاتر، طراحی‌ای هنری و مبتنی بر نگاه زیبایی‌شناختی است. میزانسن هدفمند و هوشمندی برای آن وجود دارد.
همچنین برای پشت صحنه و سایر خدماتی که باید یک تماشاخانه به مخاطبان و هنرمندان ارائه بدهد اشاره‌ای نشده بود. حتی چگونگی ورود و خروج مخاطبان مغفول مانده بود. حتی بینندگان و تماشاگران حرفه‌ای تئاتر نیز می‌توانستند مشکلات و نواقص آن شیوه‌نامه را در بُعد نگاه و بخش تخصصی مربوط به مقتضیات بخش اجرای تئاتر تشخیص دهند.
شیوه‌نامه دوم که توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا ارائه شد بسیار کلی نگرانه بود. درواقع شاید دو یا سه بند کوتاه از آن دستورالعملی را برای بازگشایی تماشاخانه‌ها و نه از آغاز فعالیت‌های فرهنگی و هنری به شکل کلان ارائه می‌داد. به همین دلیل برای تکمیل آن نگرش، شیوه‌نامه‌ای را مجموعه تئاترشهر با ضوابطِ رعایت و مبتنی بر اصول زیبایی‌شناختی هنر تئاتر، هنرمندان آن مجموعه فعالیت‌های پشت صحنه و از همه مهم‌تر نحوه حضور مخاطبان تدوین کرد.
در آن تاکید داشتیم این شیوه‌نامه، شیوه‌نامه اجرایی و بهداشتی است که مختص تئاترشهر تدوین شده است. معتقدم هر تماشاخانه باید شیوه‌نامه بهداشتی و اجرایی خود را داشته باشد.
ابتدا طی جلساتی در اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد بخشی از اصل و بطن محتوا گفت‌وگو شد. اداره‌کل باید یک شیوه‌نامه کلی و قابل شمول برای تمام تماشاخانه‌ها و انواع اجراها سراسر کشور بنویسد؛ ولی به نظر می‌آید هر تماشاخانه چه این شیوه‌نامه را منتشر کند و چه نکند باید شیوه‌نامه اجرایی و بهداشتی متناسب با نوع فعالیت‌های خود داشته باشد.
مثلاً مجموعه تئاترشهر با چند سالن و حدود شش هزارمترمربع وسعت در مجموعه طبقات، ماهیت ساختاری و ساختمان تئاترشهر، نوع آثاری که ارائه می‌شود، نوع مخاطبی که حضور پیدا می‌کند، عده‌ای که در تئاترشهر به عنوان نیروی انسانی حضور دارند و خدمات جانبی مجموعه تئاترشهر. در شیوه‌نامه اجرایی و بهداشتی تئاترشهر یک به یک توجه شده است.
در تدوین شیوه‌نامه اختصاصی اجرایی و بهداشتی مجموعه تئاترشهر از چه منابعی استفاده شده است؟
در تدوین این شیوه‌نامه که به شکل اختصاصی آنرا برای مجموعه تئاترشهر تهیه کردیم چند منبع به عنوان مأخذ استفاده شده است.
نخستین منبع، همان شیوه‌نامه‌های بهداشت کلی، فردی و عمومی است که در سه ماهه اخیر منتشر شده است. مسئولان اصولی را به طور کلی تبیین کرده‌اند که در فضای عمومی اتفاق می‌افتد. آن چه را در محتوای بهداشتی این شیوه‌نامه قرار داده‌ایم از همان شیوه‌نامه مندرج درباره اماکن عمومی وام گرفته‌ایم.
در حقیقت سند بالادستی ما شیوه‌نامه‌ای است که به شکل کلان از سوی دولت برای بازگشایی اماکن عمومی به آن توجه شده است.
در گام بعدی بندهای موجود در شیوه‌نامه کلی وزارت بهداشت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای بازگشایی فعالیت‌های فرهنگی و هنری به عنوان منبعی دیگر برای نگارش شیوه‌نامه اختصاصی بازگشایی مجموعه تئاترشهر مدنظر قرار دادیم. منبع دیگر تجارب ما به شکل تخصصی در حوزه تئاتر بود که اتفاقاً در شیوه‌نامه نخست غایب بود.
بر این اساس شیوه‌نامه‌ای که برای بازگشایی فعالیت‌های مجموعه تئاترشهر تدوین کرده‌ایم با تمام جزئیات دیده شده است؛ اگرچه شاید در دید نخست کمی مطول باشد می‌تواند پاسخ‌گوی هر نکته‌ای باشد. البته منکر آن نمی‌شویم که شاید هنوز هم بخشی مغفول واقع مانده باشد و امیدواریم بتوانیم در سایه تعامل و بازتاب نظر مردم و هنرمندان نواقص را برطرف سازیم.
لزوم پاسخگویی به حس فعالیت اجتماعی و حضور در جامعه
هم‌زمان با طولانی شدن تعطیلی فعالیت‌های فرهنگی و هنری هنرمندان معتقدند با بازگشایی تماشاخانه‌ها، مفهومی به نام اعتمادسازی برای مخاطبان دشوار خواهد بود. در آن روی سکه نقش سالن‌های دولتی به سبب شناخته شده بودن میان مردم همچنین دست حمایتی بدنه دولت در فراهم ساختن شرایط برای بازگشت این اعتماد میان جامعه هنرمندان و مردم اهمیت دارد. برای بازگشت این اعتماد میان جامعه هنرمندان و مخاطبان چه راهکارها، برنامه ها و تدبیرهایی را مدنظر داشت؟
ما با یک پدیده جدید روبرو شدیم. پدیده‌ای که ما را با شرایط غیرمترقبه‌ای مواجه کردریال شاید در مدت عمرمان چنین اپیدمی را به این شکل و با این وسعت ندیده‌ایم. کافی است به تجارب اولیه مواجهه با این ویروس نگاه کنیم. همان روزهای اولی که با سرعت دنبال ماسک، دستکش و لوازم ضدعفونی می‌گشتیم و حتی در بعضی مواقع ناامید بازمی‌گشتیم. همه اینها مساله‌ای شد که بعد از مدتی تدبیری را در برابر این تقدیر بیاندیشیم. امروز از لحاظ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی روان‌کاوی عمومی بر ضرورت کارکردن و فعالیت اجتماعی تاکید می شود.
اتفاقاً عرصه فرهنگ در این حوزه دست بالایی دارد و بسیار می‌تواند کارساز باشد؛ اگرچه امروز رسانه‌های فراوانی برای رساندن پیام‌های فرهنگی وجود دارد؛ به نظر می‌آید فعالیت اجتماعی و حضور در جامعه امری است که آدمی دوست دارد در مکانی غیر از خانه خود تجربه کند.
امروز شاید تئاتر یا موسیقی از مهمترین عرصه‌هایی است که اگر انسان‌ها بتوانند آنها را در خانه از طریق فضای مجازی ببینند و بشنوند باز هم دوست دارند در مکان واقعی ارائه این آثار حاضر باشند و با هیجان اجرای هنرمندان تئاتریا نوازندگان اجراهای موسیقی همراه باشند. در کاری که امروز پیش رویمان است متکی به تجاربی که می‌خوانیم و می‌شنویم و امکاناتی که می‌توانیم فراهم کنیم به شکل کاملاً واقع‌گرایانه همراه هستیم.
می گوییم هیچ‌کس نمی‌تواند تضمین کند صد درصد ایمنی کامل ایجاد می‌شود، کمااینکه در خرید بیرون از منزل نیز خطر وجود دارد. یا در هر ضرورتی که ما را از فضای پاکیزه منزل خارج می کند.
اما بازگشایی فعالیت‌های فرهنگی و نقش عرصه فرهنگ و هنر در التیام اضطراب‌های جامعه چه ضرورتی می‌تواند داشته باشد و ارزش آن برای جامعه چقدر است؟ به عنوان مثال میزان اهمیت اجرای تئاتر در شرایط فعلی چیست؟
در پاسخ به این پرسش‌ها باید گفت بخشی از آن به ضرورتی است که به فعالیت خود اهالی تئاتر بازمی‌گردد. درآمد بسیاری از فعالان این عرصه طی این مدت صفر شده است. متأسفانه هنرمندان تئاتر افرادی نیستند که اندوخته‌های مالی قابل‌توجهی داشته باشد. تجربه این مساله بسیار دردناک شد و مواردی بود که بسیار غمگنانه با افرادی مواجه می‌شدیم که با امساک مجبور بودند خرج کنند و یا حتی بعد از مدتی منابع مالی برای خرج کردن نداشتند.
با توجه به آغاز فعالیت سالن‌های نمایشی با ظرفیت ۵۰ درصد طبق شیوه‌نامه ارائه شده از سوی دولت و همان مساله اعتمادسازی مجدد برای رونق تماشاخانه‌ها که پیشتر در این گفت‌وگو به آن اشاره شد، آیا همه این مناسبات می‌تواند به برطرف کردن آسیب‌ها در حوزه معیشت هنرمندان و اقتصاد هنر تئاتر کمک رساند؟
به نظر می‌رسد اگر این درآمد را بخواهیم خوش‌بینانه نگاه کنیم و به همان ظرفیت ۵۰ درصد برسیم؛ امیدوارکننده است. به‌علاوه آنکه مانند بسیاری از رویدادهای اجتماعی دیگر نیز باید ضریب خطرپذیری آن را قبول کنیم. چاره‌ای جز این نداریم. سالن‌هایی مانند سالن‌های دولتی، پشتیبانی مالی و تدارکاتی بهتر نسبت به تماشاخانه‌های خصوصی دارند. می خواهم به مساله مهم دیگری اشاره کنم.
مجموعه‌ای مثل تئاترشهر که معماری آن مختص خود تئاتر است اصلا قابلی مقایسه با تماشاخانه‌های خصوصی نیست. در سالن‌های خصوصی بیشتر شاهد تغییر فضای مکان‌ها هستیم و اغلب مفهومی به نام پشت صحنه در بسیاری از آنها وجود ندارد. حتی برخی تماشاخانه‌های خصوصی لابی برای حضور تماشاگر پیش از ورود به سالن نمایشی ندارند. به همین میزان تهویه و گردش مناسبی وجود ندارد و بسیاری از مخاطرات نیز آدم را تهدید می‌کند.
اگر خدای نکرده آنجا آتش‌سوزی یا حادثه طبیعی رخ دهد، ایمنی تماشاگر بیش از همیشه در معرض تهدید است. اتفاقاً این نقد بزرگی است که در بحث استانداردسازی و شیوه‌نامه‌های ساختمانی، سازه‌ای و ایمنی حوادثی که ممکن است اتفاق بیافتد باید روی آنها بسیاری توجه شود. اما برای آنکه تئاتر رونق پیدا کند این امکان فراهم شد هر ساختمانی که توانایی تبدیل شدن به فضای فرهنگی را داشته باشد این فرصت را پیدا کند که تبدیل به یک تماشاخانه شود.
اعتماد و اطمینان وقتی محقق می شود که حداقل دو کار مهم را انجام داده باشید. یکی آنکه تدبیر کرده باشید و آن امکانات، منابع و مصالح را فراهم کرده و با یک برنامه‌ریزی مشخص توان اجرای آنرا در فضای تماشاخانه داشته باشید. در مجموعه تئاترشهر امیدواریم که این کار را بکنیم و حتی وعده می‌دهیم شیوه‌نامه را حتی قبل از آنکه تماشاخانه باز شود در قالب یک مانور به شکل عملی انجام خواهیم داد و بعد همان مانور را منتشر خواهیم کرد.
کار دوم آنست که با انتشار آن مانور، مردم ببینند چه تلاشی برای فراهم ساختن محیطی امن، آرام و بدون آلودگی برای آنها صورت گرفته است. تلاش می کنیم مخاطبان ضوابط بهداشتی را فقط در هنگام حضور در مجموعه تئاترشهر ملاقات نکنند و ما این مانورها را با حمایت رسانه‌ها منتشر و معرفی می‌کنیم تا اگر مخاطبان در این مجموعه حضور پیدا کردند بدانند تلاش مسئولان برای ایجاد اعتماد و اطمینان در آنها تا سر حد نهایت به انجام رسیده است.
دیالکتیک پویای تئاتر با جامعه
تجربه تاریخی نشان داده بعد از حوادثی که جهان را متأثر از خود می‌کند مانند همه‌گیری ها مخاطبان دنبال نگاه تسکینی هستند. به همین سبب شاهد تولید انبوه آثار با رویکرد سرگرمی‌سازی، فراغت مخاطبان و شادمانی آنها بدون توجه به مفهوم یا محتوای آنها هستیم. از طرف دیگر این آثار میان هنرمندان تئاتر و قاطبه مخاطبان هنر آثار محبوبی نیستند. آیا در میان آثار مد نظر برای فصل مجدد اجراهای تئاتری در مجموعه تئاترشهر چنین اجراهایی را شامل می‌شوند که اغلب فضا و بار کمدی دارند یا شاهد همان تعهد و نگرش بر مفهوم به چالش کشیدن تفکر و تعقل مخاطبان هستیم؟
گمان می‌کنم تاریخ تئاتر نشان می‌دهد که هنر نمایش بادی همواره در تعاملی پویا با جامعه باش. مثلا در یونان باستان تغییر کمدی کهن به کمدی نو، تحت تاثیر جنگ و اتفاقاتی مثل قحطی به وقوع می‌پیوندد و حتی جنس نوع و ماهیت کمدی را هم تغییر می دهد چه برسد به تراژدی و دیگر گونه‌های نمایشی. فکر می‌کنم همان مفهوم دیالکتیک پویایی است که تئاتر با جامعه خواهد داشت. این مساله‌ای نیست که فقط ما درگیر آن باشیم و در جهان نیز شاهد آن خواهیم بود. هنر را ایجاد می کنیم تا علاوه بر آنکه با مخاطب تعامل و گفتگو داشته باشد، جنبه‌های ترمیمی در جامعه مدنظر قرار دهد. این یکی از رسالت‌های مهم هنر است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت. نادیده گرفتن آن درحقیقت عدم درک دیالکتیک ارتباطی تاریخ میان تئاتر و جامعه است.
اما در پاسخ به آنکه ما در آینده برای برنامه‌های اجرایی مجموعه تئاترشهر چه کار خواهیم کرد، اعلام کردیم پیش از این تعدادی متن برای اجرا در برنامه سال ۹۹ مصوب شده بود. آن متون اتفاقاً براساس رویکردهای فرهنگی، زیبایی‌شناختی، سبکی یا شاید علاقه جامعه یا گرایشی که ممکن است هنرمندان داشته باشند در تعامل با ما انتخاب شده بود.
متونی که قرار است تولید شوند یا برخی از آنها برای تولیدشان اقدام شده و تعدادی جلسات تمرین برگزار کرده بودند در شکل جدید شاید امکان اجرا در وضعیت تازه را پیدا نکنند. از جمله تعداد آثاری که بازیگران متعددی دارند و به واسطه آنها شاهد حضور جمع انبوهی از بازیگران روی صحنه خواهیم بود. نمایش‌های پرشخصیت یا نمایش‌هایی که به ضرورت رخدادهای دراماتیک‌شان ممکن است که در آنها تماس‌ها یا زد و خوردهایی میان بازیگران وجود داشته باشد و به نوعی اجرای آن صحنه‌ها جزء زیبایی‌شناسی اثر است و قابلیت تغییرشان وجود ندارد و در صورت تغییر زیبایی‌شناختی اثر به نفع سلامت زائل می‌شود فعلا امکان اجرا نخواهند داشت. مانند نمایش تنها خرچنگ خانگی لای ملافه‌ها خانه می‌کند اتللو از ابراهیم پشت‌کوهی که بنا بود جزء اجراهای سال جدید تئاترشهر باشد به سبب تعدد کاراکترها و نوع میزانس و ارتباط روی صحنه فعلا امکان اجرا نخواهد داشت.
بر این اساس در آینده برنامه‌های اجرایی مجموعه تئاترشهر در تعاملی تازه‌تر با هنرمندان قرار می‌گیرد. البته این امر نباید موجب تولید آثار تئاتری نازل شود. نیازمند تولید هوشمندانه از طرف هنرمندان هستیم. می‌دانیم اگر ۵۰ درصد ظرفیت فروش کمتر نشود؛ باز هم تئاتر نیازمند انطباق هزینه تولید و درآمد است که اگر حداقل ضرر ندهد بتواند مخارج اولیه خود را تامین کند. بر همین اساس راهبرد ما در آینده قاعدتاً حفظ خط اعتدالی است که نه به ورطه آثار سرگرمی ساز بیافتیم و نه شاهد تولید آثاری باشیم که با شرایط روحی و عاطفی جامعه امروز انطباقی نداشته و ندارند.
از تلویزیون آنلاین تئاترشهر تا استودیو ضبط مجموعه
اگر کمی از شیوه‌نامه فاصله بگیریم، طی این مدت صحبت‌هایی درباره فعالیت‌های نوین مجموعه تئاترشهر به‌ویژه برای بدنه دانشجویان انجام شده است؛ از تلویزیون‌آنلاین تا مواردی دیگر درباره این نکات توضیح فرمایید؟
ضرورت پیش آمد که وارد حوزه تئاتر برخط یا آنلاین شویم. این را به عنوان فرصتی جدید در شرایط موجود برای هنرمندان این عرصه در نظر می‌گیریم. کمااینکه پیش از این نمایش آنلاین در دنیا به شکل امری موازی با تئاتر زنده استفاده می شد و البته موافقان و مخالفان خود را دارد. اما امروز با توجه به شرایط به نظر می‌رسد حرکت به سمت تئاترآنلاین یک ضرورت است در این حوزه سه برنامه معین برای تئاترشهر داریم.
نخست آنکه اجراهایی که به صحنه می‌روند امکان اکران آنلاین آنها در کنار اجرای زنده‌شان خواهند داشت. این برای ارتقاء سطح و گستره تماشاگران کمک‌کننده خواهد بود و هم می‌تواند تاحدودی تأمین‌کننده مسائل مالی برای هنرمند باشد. از طرف دیگر می‌توانیم با توجه به این دوره و بحران؛ این امکان را برای اجراهای زنده انجام دهیم.دوم آنکه سالن کارگاه نمایش مجموعه تئاترشهر به دلیل حجم کوچک سالن و تعداد کم تماشاگرانش عملاً امکان میزبانی از ۵۰ درصد تماشاگر را ندارد و قاعدتاً آن‌قدر پایین خواهند آمد که اجرای زنده سودی برای هنرمند نخواهد داشت. سالن کارگاه نمایش را به استودیویی برای سالن ضبط دیجیتال تئاتر تبدیل می‌کنیم و در آنجا تئاترهایی را تولید خواهیم کرد به‌ویژه با بِرَند تئاترشهر برای عرضه در حوزه فضای مجازی و سومین کار فعالیت‌های جانبی و خدمات فرهنگی است که پیش از این به شکل نشست، سمینار و حتی نمایشنامه‌خوانی ارائه می‌دادیم و حال همان فعالیت‌ها را در فضای آنلاین به شکل وبینار داریم
نظر شما