شلیک علیه تنفس!

سلاح‌های شیمیایی نخستین بار در زمان جنگ جهانی اول در مقیاسی گسترده توسط دو کشور آلمان و فرانسه استفاده شد. در این جنگ از گلوله‌هایی حاوی گازهای کلر که باعث خفه شدن سربازان می‌شد، استفاده کردند. در دهه ۶۰ میلادی، در جنگ ویتنام، ایالات‌متحده آمریکا از یک نوع علف‌کش شیمیایی استفاده کرد که «عامل نارنجی» نامیده می‌شد. 
اما کشتار ناشی از حملات شیمیایی وسیع رژیم صدام علیه ایران نسبت به تمامی تجربیات دیگر بشر، بی‌سابقه بود و به همین دلیل جامعه جهانی در دهه ۱۹۹۰ با تدوین پیمانی نابودی سلاح‌های شیمیایی و نیز عدم گسترش این سلاح‌ها و مواد شیمیایی سمی را در دستور کار خود قرار داد. کنوانسیون منع گسترش، تولید، ذخیره و استفاده از سلاح‌های شیمیایی و نابودی آن‌ها یا کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی، در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۹۳ در پاریس برای امضا آماده و در سال ۱۹۹۷ اجرایی شد.