رفتار داعشی باعث حمله به مسجد گوهرشاد بود

غلامرضا کهلکی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا به مناسبت روز عفاف و حجاب و سالروز حمله به مسجد گوهرشاد افزود: زمانی که داعش به تدمُر حمله کرد، قصد داشت هویت آنجا را از بین ببرد و با جایگزینی خرده هویت‌ در برابر هویت کلان جامعه قصد داشت خود را به عنوان هویت نهادینه شده و مستقر تعریف کند.
وی ادامه داد: در واقعه حمله به مسجد گوهرشاد نیز قصد ضربه زدن به یک ساختار ارزشی وجود داشت که خشت خشت آن مکان با عشق و علاقه و بر مبنای فرهنگ و هنر ایرانی اسلامی، بنا شده بود.  
این پژوهشگر اجتماعی گفت: اسلام ستیزان قصد داشتند سه هویت اصلی مرتبط با جایگاه زن، روحانیت و مسجد را در حمله به مسجد گوهرشاد مورد هجمه قرار دهند.
وی افزود: رضا خان در سفر به ترکیه، گفتمانی را در جامعه دیگری می‌بیند و با یک شخصیت دیگر بازمی‌گردد که اساساً تغییر لباس و برداشتن حجاب، اصل اساسی و محور آن است و به رغم اینکه بسیاری از علما، سعی در تغییر این رویکرد او داشتند ولی تاثیری نگرفت.
کهلکی ادامه داد: رضاخان تصمیم گرفته بود جایگاه زن، حجاب و لباس و روحانیت را تضعیف کند و بر همین اساس، یک پایگاه اسلامی را که روحانیت در آن حضور داشت و در آن به مخدوش شدن جایگاه زن اعتراض شده بود مورد حمله قرار داد.
وی گفت: رضاخان به دنبال تغییر جایگاه مساجد، زنان و روحانیت بود تا با مقابله خود با این هویت اسلامی - ایرانی، خرده هویت خود را مستقر نماید.
این پژوهشگر با اشاره به تعریف حجاب و پوشش افزود: حجاب تنها مرتبط با زن‌ها نیست و همانگونه که وقتی صحبت از تربیت، فرزندآوری یا موضوعات دیگر همچون جهاد و ایثار می‌شود، نمی‌توانیم آن را فقط به یک جنس مرتبط بدانیم، رعایت حجاب در زن‌ها و چشم پاکی در مردها به عنوان مولفه‌های اساسی حجاب مطرح می‌شود.
وی ادامه داد: مفهوم حجاب، فراجنسیتی است و فقط مربوط به زن‌ها نیست و همانگونه که بر چشم پاکی مرد تاکید می‌شود به جایگاه ارزشی زن نیز اشاره می‌شود، چرا که زن موجود و گوهر ارزشمندی است که باید دستیابی غیر به وجود او مصون بماند تا جایگاه ویژه‌اش در نهاد خانواده عیان و حفظ شود.  
کهلکی گفت: در تاریخ ایران قبل از اسلام براساس حجاری‌ها و دیوار نوشته‌ها در زمان یکتاپرستی، حجاب در این مرز پرگهر تعریف شده است و بعد از اسلام نیز به عنوان یک امر واجب مورد قبول قرار گرفته است.
وی افزود: زن دارای جایگاه و با محدوده پوشش خاص تعریف شده بود و بی‌پروایی زن مورد پذیرش نبود زیرا همواره  زن و موجودیت او با کنش‌های اجتماعی و رفتارهای اجتماعی نسبت دارد و اگر زن بی‌پروا و برهنه در اجتماع حضور یابد، شاهد تغییر در دیگر مولفه‌ها و هویت اجتماعی می‌شود.
این پژوهشگر ادامه داد: پوشش و حجاب از گذشته تاکنون به عنوان ارزش قلمداد می‌شد و نوع خاص از پوشش نیز برای زن، جزو هویت ارزشی او محسوب می‌شد. با ورود اسلام به ایران شاهد هستیم که  هویت ایرانی، هویت اسلامی را می‌پذیرد و حتی به نوعی آن را فرهیخته کرده و برای زن جایگاه خاصی تعریف می‌کند.
وی گفت: این هویت ارزشی، در واقع حیات غیرتمندانه مردانه را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد و زمانی که با فرهنگ عریانیسم روبرو می‌شود، ایرانیان آن را پس می‌زنند و به همین دلیل است که در اتفاقات مرتبط با کشف حجاب و مسجد گوهرشاد، نگاه غیرتمند مردانه نسبت به پوشش زنان واکنش نشان می‌دهد.