محمد صادق حسنوند روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار دانشگاه و آموزش ایرنا افزود: مطالعه ای در مرکز تحقیقات آلودگی هوا به منظور بررسی اثرات همه گیری کووید-۱۹ بر کیفیت هوای آزاد (ambient air) در شهر تهران انجام دادیم. در این مطالعه وضعیت غلظت ذرات معلق هوا (PM۱۰ و PM۲.۵) در زمان شیوع کرونا با زمان مشابه سال قبل مورد بررسی قرار گرفت.
وی ادامه داد: براساس مطالعات انجام شده، ذرات PM۲.۵ (کمتر از ۲.۵ میکرومتر یا میکرون) مهمترین آلاینده هوای شهر تهران است. در این مطالعه داده های حاصل از ایستگاه های پایش کیفیت هوای شهر تهران پس از پردازش مورد استفاده قرار گرفت.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین غلظت PM۲.۵ شهر تهران در زمان شیوع کرونا حدود ۲۰ تا ۲۴ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل افزایش یافته است.
وی ادامه داد: در واقع علت کاهش کیفیت هوا در این مدت ناشی از استفاده کمتر از وسایل حمل و نقل عمومی و افزایش ترددها از طریق وسایط نقلیه شخصی بوده است.
حسنوند بیان داشت: در مناطقی از دنیا که در زمان همه گیری کرونا قرنطینه به صورت کامل و نه جزیی اجرا شده است، غلظت آلاینده های هوا به طور چشمگیری کاهش یافته است. در حالی که در شهر تهران به علت اجرای partial lockdown (قرنطینه جزیی) افزایش غلظت ذرات معلق هوا مشاهده شده است.
وی افزود: باید توجه داشت که ارتباط مستقیم و معنی داری از لحاظ آماری بین میزان مرگ ناشی از بیماری کرونا و غلظت ذرات معلق هوا وجود دارد. به عبارت دیگر میزان مرگ ناشی از بیماری کووید-۱۹ در مناطقی که هوای آلوده تری دارد، بیشتر است.
مقاله این مطالعه اخیرا در مجله Aerosol and Air Quality Research به چاپ رسید.
نظر شما