به گزارش روز پنج‌شنبه ایرنا از پایگاه خبری ساینس‌دیلی، این پروتئین که ریلین نام دارد، اولین بار در سال ۱۹۹۷ میلادی در مغز شناسایی شد و بعد از آن محققان دریافتند مقادیر زیادی از این پروتئین در کبد تولید می‌شود و سلول‌های دیواره رگ‌ها دارای گیرنده‌هایی برای آن هستند.
مطالعات صورت‌گرفته در سال ۲۰۱۶ میلادی نشان داد کاهش میزان گردش این پروتئین در جریان خون موش‌ها آنان را در مقابل تصلب شرایین محافظت می‌کند. ادامه این مطالعات نشان داد ریلین میزان تولید مولکول‌های چسبناکی را که وظیفه آن‌ها جذب مونوسیت‌های درحال گردش در جریان خون است، در دیواره رگ‌های خونی تنظیم می‌کند. مونوسیت‌ها نوعی سلول محرک التهاب در واکنش ایمنی بدن هستند. زمانی که میزان ریلین کاهش می‌یابد، سطح مولکول‌های چسبناک نیز کاهش یافته و به تبع آن مونوسیت‌های جذب‌شده و التهاب نیز کاهش می‌یابد.
مطالعات جدید نشان می‌دهد سطح پروتئین ریلین در شدت سایر بیماری‌های التهابی نیز نقش دارد و با کاهش آن می‌توان علائم بیماری ام‌اس را کنترل کرد.
مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS ) می‌دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است. در بیماری ام‌اس، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول‌های عصبی گفته می‌شود. میلین آسیب دیده سبب بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است. زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می بینند، ارسال پیام‌های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد.
ام‌اس پیش‌رونده مقدماتی، نوع عودکننده – فروکش کننده، ام‌اس پیش‌رونده ثانویه و نوع پیش‌رونده عودکننده اشکال مختلف این بیماری هستند و در حال حاضر حدود ۲.۵ میلیون نفر در سراسر جهان به ام‌اس مبتلا هستند.
دستاورد حاصل از این مطالعه در درمان سایر بیماری‌های التهابی از جمله پسوریازیس و آرتریت روماتویید نیز ارزشمند است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science Translational Medicine منتشر شده است.
نظر شما